بازار؛ سایت تحلیلی یوسیپ اخیرا گزارش نهایی و توصیه های یک گروه ارشد مطالعاتی درباره صلح و امنیت در منطقه دریای سرخ را منتشر نموده است. متن گزارش در ادامه می آید.
در فاصله ماه می ۲۰۱۹ تا سپتامبر ۲۰۲۰ موسسه صلح ایالات متحده یک گروه ارشد مطالعاتی دوحزبی را تشکیل داد تا عوامل و بازیگرانی را ارزیابی کند که موجب دگرش در اوضاع پهنه دریای سرخ شده اند.
گزارش پایانی این گروه ارشد منافع ایالات متحده را در زنجیره ای از اولویت ها خلاصه کرد که به سیاستگذاران در دسته بندی رویکردهای دیپلماتیک، توسعه ای، بشردوستانه و مداخلات امنیتی کمک می کند و رهنمودهایی برای پاسداری از ارزش ها و منافع فراهم می آورد.
در سال های اخیر پویایی های ژئواقتصادی و ژئوپولتیکی از شاخ آفریقا به خاورمیانه و چه بسا گسترده تر تا اقیانوس هند به شکل بی سابقه ای گره خورده است. با این حال، راهبرد ایالات متحده در این محیطِ رو به تکامل، این بوده که همگام با پویایی های فرامنطقه ای پیچیده و در هم تنیده حرکت کند.
در پنج سال گذشته دورنمای ژئوپولتیکی عرصه دریای سرخ اساسا دگرش یافته است. اکنون شاخ آفریقا بخش جدایی ناپذیر و در حقیقت میانجی سیستم امنیتی خاورمیانه، هند و اقیانوسیه و مدیترانه به دلیل اهمیت راهبردی، رقابت برای نفوذ بر دریای سرخ، تجارت و ترانزیت شده است.
دولت های خاورمیانه به شکلی بی سابقه در حداقل یک قرن گذشته حضور خود در شاخ افریقا را پر رنگ کرده اند و نظامی گری در پهنه دریای سرخ رفته رفته اوج می گیرد. در شرق مدیترانه، رقابت بر سر صادرات کشورهای خاورمیانه به شاخ آفریقا موجب ناپایداری و ناامنی در یک منطقه آماده درگیری، ناپایدار و شکننده شده است.
به علاوه، هم اتیوپی و هم سودان در حال عبور از مهم ترین دوران گذار سیاسی خود از پس از پایان جنگ سرد هستند. گذار اتیوپی و سودان فرصتی است تا منطقه در یک مسیر تازه دگرگون ساز به سمت اصلاح و پایداری حرکت کند. در اینجا خطر ناکارآمدی دولت ها نیز جای نگرانی دارد که با توجه به جمعیت ۱۵۰ میلیونی این منطقه می تواند موجی از ناآرامی در سرتاسر آفریقا و خاورمیانه را رقم بزند.
جنبش اعتراضی که گذار در اتیوپی و سودان را سرعت می بخشد نشان دهنده یک انفجار جمعیتی است که در آن از هر نسلی و با هر سن سیاسی، اعتبار، مشروعیت و کارامدی دولت های خود را در تحقق خواسته هایشان برای امنیت اساسی و شکوفایی اقتصادی زیر سوال می برند.
اوضاع جاری به همراه همه گیری ویروس کرونا نشان می دهد که شاخ آفریقا در معرض آسیب پذیری های سخت است.
به رغم آنکه تعهدات نظامی، سرمایه گذاری های امنیتی و کمک های توسعه و بشردوستانه ایالات متحده همچنان پابرجاست، آمریکا از نقش خود به عنوان یک قدرت سیاسی خارجی چیره در پهنه دریای سرخ کناره گرفته است. در این زیستگاه، ایالات متحده نیازمند یک چارچوب راهبردی تازه برای پیشبرد موفقیت آمیز سیاست های خود و دفاع از ارزش هاست.
این مطالعه چهارستون اصلی این چارچوب راهبردی برای دریای سرخ را ارائه می کند: اول اتخاذ یک راهبرد سیاسی و دیپلماتیک برای دور نگه داشتن شاخ آفریقا از رقابت های خاورمیانه ای، در پیش گرفتن یک ساز و کار دیپلماتیک پایدار برای ایجاد یک راهبند پیش روی شاخ آفریقا در برابر رقابت کشورهای خاورمیانه، حذف این منطقه به عنوان میدان نبردی برای رقابت های این کشورها و پشتیبانی از استقلال و خودمختاری کشورهای شاخ افریقا و شتاب در ایجاد یک معماری منطقه ای تازه که دشمنی را کمینه و همکاری را بیشینه کند.
دوم انجام اصلاحات ساختاری برای چیره شدن بر ناهماهنگی های بوروکراتیک در درون دولت ایالات متحده آمریکا و تعیین یک نماینده ویژه در پهنه دریای سرخ، تعیین یک معاون وزیر امور خارجه به عنوان سرپرست بخش توسعه و اجرای راهبرد یکپارچه در پهنه دریای سرخ، ایجاد یک کمیته سیاسی بین سازمانی پیرامون دریای سرخ با ریاست مشترک مدیران ارشد شورای امنیت ملی در بخش آفریقا و خاورمیانه.
سوم بازآرایش کمک های ایالات متحده برای ارتقاء رشد اقتصادی و حکمرانی مشروع و فراگیر، شناسایی شاخ آفریقا به عنوان یک منطقه اولویت دار تحت قانون شکنندگی جهانی(Global Fragility Act)، نیاز به یک راهبرد منطقه ای یکپارچه پنج ساله برای پهنه دریای سرخ که وزارت امور خارجه، وزارت دفاع و اداره توسعه بین المللی آمریکا را در بر می گیرد، تعیین مدیر اداره توسعه بین المللی آمریکا به عنوان هماهنگ کننده دستیار ویژه رئیس جمهور برای دریای سرخ و ایجاد یک کارگروه G۲۰ برای تخفیف بدهی ها کشورهای شاخ آفریقا و شتاب گفتگو و مذاکره.
چهارم تعامل فعال از سوی کنگره، تقویت هماهنگی بین بدنه های مرتبط با کنگره (آفریقا و خاورمیانه) و بین بخشی (امور خارجه، خدمات مسلحانه، اعتبارات)، الزامات گزارش دهی پیرامون اقدامات ناپایدار کننده کشورهای خلیج فارس در شاخ افریقا و تلاش برای پشتیبانی ویژه از گذار در اتیوپی و سودان.
نظر شما