حسین عباسی: با یادداشتی در کانال تخصصی به رابطه مستقیمی بین ازدواج و فرزندآوری با سطح درآمد و معیشت مردان در ایران وجود دارد. با توجه به اینکه اقتصاد ایران در یک دهه اخیر گرفتار رکود شده و رشد چندانی را تجربه نکرده پس کاهش آمار ازدواج و ولادت چندان عجیب نیست.
اما آنچه از رکود اقتصادی طولانی مهمتر است و بر وضعیت ازدواج-طلاق تأثیر گذاشته این است که واریانس و انحراف معیار همه‌چیز بالا رفته است. به شکل ساده تر اگر بخواهیم توضیح دهیم، درآمد افراد بهترین مثال است. جایی که گرچه ممکن است در طول این دوره افزایش یافته باشد یا میانگین درآمدی چندان نزول نکرده باشد اما همزمان در اثر تصمیماتی که عمدتاً توسط دولت گرفته شده یا از محیط پیرامون به جامعه تحمیل شده، فقر به یکباره هجوم می آورد.
یکی از مضرترین مواردی که باید مدنظر دستگاه سیاست‌گذاری قرار گیرد، نااطمینانی و تاثیر آن بر چشم انداز تصمیمات بلندمدت است. ازدواج یک تصمیم بلندمدت است و وقتی نااطمینانی خصوصاً در حوزه اقتصادی افزایش یابد و نوسان بالا رود، بیش از همه رفتارهای بلندمدت آسیب می‌بیند. این جایی است که باید درمان شود تا تعادل به اقتصاد، جامعه، خانواده و افراد برگردد و مطمئن باشید تا این قضیه حل نشود یعنی رشد اقتصادی بالاتر از ۶ درصد به شکل مستمر حاصل نشود و نااطمینانی را کاهش ندهد افق تصمیمات همچنان کوتاه مدت خواهد بود.
نظر شما