ساخت بزرگترین پل کابلی جهان توسط شرکت دانش بنیان البرزی/ از ظرفیت های گردشگری کرج غفلت شده است

شیما عبداله خانی؛ بازار: در دنیای کنونی گردشگری صنعت سوم جهان و چه بسا در برخی کشورها اولین صنعت پولساز است و کشورهایی که با رویکرد ویژه ای به آن پرداخته اند، توانسته اند اقتصاد گردشگری را به خوبی در کشور عملی کنند.

برای این موضوع لازم است تا به توسعه زیر ساخت های گردشگری و استفاده از نوآوری در این زمینه پرداخت. شرکت مهندسی «بندگار جم» واقع در پارک علم و فناوری البرز نیز ۹۰ درصد فعالیت خود را معطوف به ساخت تجهیزات گردشگری از جمله پل های معلق کابلی، دوچرخه هوایی، زیپ لاین و از این دست کرده است.

این اقدامات به خصوص پل های معلق کابلی که برای اولین بار توسط این شرکت ساخته شده توانسته است به جذب گردشگر در مناطق مختلف از جمله مشکین شهر اردبیل کمک کنند. به گونه ای که مسافران حتی آن را با پل معلقش بشناسند و بخواهند ساعتی هم که شده برای این تجربه لذت بخش در آن شهر توقف کنند که به معنی جذب گردشگر و رونق اقتصاد گردشگری منطقه است. چیزی که کرج با وجود داشتن ظرفیت های بسیار از آن غافل مانده است و پیشنهاد ساخت پل کابلی بر فراز دره کوه بیجی در کرج از سوی این شرکت نیز به جایی نرسیده است.

ساخت بزرگترین پل کابلی جهان در مسیر ازنا به خلخال یکی از دستاوردهای این شرکت مهندسی پارک علم و فناوری کرج است. گفت و گو با «عبدالحمید رازی» مدیر عامل شرکت مهندسی بندگارجم را در ادامه می خوانید.

*شرکت از چه سالی و در چه زمینه ای فعالیت خود را آغاز کرد؟
از سال ۷۵ با چند تن از دوستان شرکت را تاسیس کردیم. بیشتر به سمت کارهایی که در ایران به سختی انجام می شد یا در کل انجام‌ نمی شد، رفتیم. شرکت در زمینه ساخت لوازم و تجهیزات آزمایشگاهی(مکانیک)، دستگاه های ویژه صنعتی، پل های کابلی نفر رو و تله فریک های صنعتی و همینطور تجهیزات کارخانجات سیمان به خصوص قطعات ضد سایش ( Hardox ) فعالیت خود را پیش برد.

*چطور شد که اکنون عمده فعالیت شرکت در زمینه پل های کابلی و سازه های کابلی تجهیزات گردشگری است؟
در کنار تمام فعالیت ها، پل کابلی را نیز انجام می دادیم تا اینکه پل کابلی پیر تقی در مسیر اردبیل را روی دره اجرا کردیم و چون در معرض دید عموم بود مورد استقبال مردم قرار گرفت.‌

این پل ها در اصل برای رد شدن از روی دره ها و رودخانه ها و بردن وسایل کارفرما و پیمانکاران پروژه ها بود و بعد از پروژه جمع آوری می شد. با استقبال مردم این پل ها را ایمن تر، با ظاهری زیباتر و با ظرفیت بالاتر برای استفاده گردشگری ایجاد کردیم.

پل های کابلی، دوچرخه هوایی، تله سُر یا زیپ لاین اوج پذیر از این جمله هستند که این نوع زیپ لاین در ایران برای اولین بار توسط ما ساخته می شود و فرد را از یک نقطه به سمت ارتفاع می برد و از سویی دیگر به همان محل برمی گرداند.

از سال ۹۰ وارد فعالیت تجهیزات گردشگری به صورت جدی شده و مجموعه ای از شرکت را به این موضوع اختصاص دادیم و ۹۰ درصد فعالیت فعلی شرکت در زمینه تجهیرات گردشگری است.

*بزرگترین‌پروژه ای که در این زمینه انجام داده اید، چیست؟
در منطقه ازنا به خلخال مجموعه گردشگری با سرمایه گذاری بخش خصوصی در حال احداث است که در حال اجرای پل کابلی برای این منطقه هستیم. این پل کابلی معلق ۵۰۰ متر طول، ۱،۵ متر عرض و ۹۰ متر ارتفاع دارد و جزو بزرگترین پل های جهان و شاید اولین پل بزرگ دنیاست.

پیش از این سوئیس چنین پلی را با ۴۹۴ متر طول در کوه های آلپ مخصوص کوهنوردان اجرا کرده است. از لحاظ ایمنی همزمان ظرفیت تردد ۸۰۰ نفر را داراست و در منطقه ای زیبا به صورت کاملا مهندسی شده در حال انجام است.

*آیا تاکنون ارزآوری هم داشته اید؟
خیر، ولی با اجرای پل خلخال می توانیم با کشورهای حاشیه ایران برای ساخت این پل ها و تجهیزات گردشگری مکاتبات برای اجرا در آن کشورها داشته باشیم.

اما هدف اصلی ما ایران است و می خواهیم جذابیت گردشگری در ایران به قدری برسد که باعث ورود گردشگران خارجی بشود که ارزآوری خواهد داشت.

*چه پروژه هایی را تاکنون اجرا کرده اید؟
اجرای پل کابلی منطقه گردشگری باغستان و دوچرخه هوایی باغ گلهای پارک چمران که اولین اسکای بایک ایران بود.

همچنین سر در پارک جهان‌نما، پل کابلی و دوچرخه هوایی چهار خطه در قزوین، اجرای پل کابلی مزرعه گردشگری خورشید در دماوند نیز به طول ۱۵۵ متر انجام شد.

در رودبارک کلاردشت نیز پل کابلی اجرا شده و زیپ لاین در حال اجراست.

*آینده صنعت گردشگری را در اقتصاد ایران چطور می بینید؟
ایران بیش از ۸۰ میلیون نفر جمعیت دارد و مدتی جمعیت زیادی از هم‌میهنان به سمت مسافرت های خارجی جذب شدند اما با افزایش قیمت ارز این مسافرت ها کاهش یافت. بنابراین ایجاد جذابیت های گردشگری در داخل کشور می تواند توجه بخش زیادی از مردم را جلب کند.

سرمایه گذاران نیز اگر سرمایه خود را به این سمت بیاورند می توانند به سود دست یابند، بنابراین احداث مراکر گردشگری نه تنها برای مردم ایران جذابیت دارد بلکه به ورود گردشگر خارجی کمک می کند و زیر ساخت هایی را نیز لازم دارد که دولت نیز لازم است در این زمینه هماهنگی های لازم را داشته باشد. با توجه به تحریم ها و کاهش درآمدهای نفتی، گردشگری می تواند به یکی از منابع در آمدی کشور تبدیل شود.

*تمایل به سرمایه گذاری در این کار چقدر است؟
سرمایه گذاران شامل بخش دولتی از جمله شهرداری ها و سازمان‌میراث فرهنگی است وهمچنین بخش خصوصی که به درآمدزایی گردشگری اعتقاد دارند. سرمایه گذاری برای گسترش گردشگری باعث اشتغال و رونق دیگر مشاغل یک‌ شهر نیز می شود.

اکنون طرحی که در مسیر ازنا به خلخال در حال انجام است در منطقه بسیار خوبی قرار گرفته و می تواند مسافران زیادی را جلب کند؛ چنین مناطقی در ایران بسیار زیاد است‌. ایران کشوری چهارفصل است و در هر فصلی جاذبه های گردشگری خود را داراست و در درجه اول به دنبال این هستیم که ایرانگردی رونق پیدا کند.

*با چه مشکلاتی روبرو هستید و چه درخواستی از مسئولان دارید؟
به بسیاری از شهرداری ها که مراجعه می‌کنیم اکثرا از نبود بودجه می گویند و تمایل به سرمایه گذاری بخش خصوصی دارند ولی این حرکت باید آغاز شود و فرهنگسازی و تبلیغات در این زمینه باید صورت بگیرد که بخش خصوصی هم به سمت گردشگری روی بیاورند. از مسئولان درخواست داریم شعاری نباشند بلکه دست به عمل بزنند و در طول پروژه ها نیز پیگیر باشند.

*شهرداری هایی مانند کرج تا چه حد از ایجاد زیرساخت های گردشگری و پیشنهادات در این موردحمایت می کنند؟
شهردار با سیاست انجام‌ پروژه های گردشگری را با دورنمای بازتری انجام‌می دهد و معتقد است می تواند به جذب مسافر بپردازد و از درآمد حاصل از این اقدام‌سالیان سال برای شهر درآمد زایی می شود و خود به خود می توان زیر ساخت های شهر را توسعه داد.

در کرج نیز هیچ جاذبه گردشگری شاخصی ایجاد نشده و نیاز است مدیران هماهنگی بیشتری در این زمینه داشته باشند. چندین سال پیش مشابه پل کابلی ازنا را برای بام کرج پیشنهاد دادیم که اجراییست و می تواند بسیاری از مسافران عبوری را جلب کند اما توجهی نشد.

کوه بیجی در کرج ظرفیت اجرای پل کابلی به طول ۳۰۰ تا۵۰۰ متر را دارد. مشکین شهر اردبیل با یک‌پل کابلی زیر و رو شد و گردشگران زیادی را جذب کرد.‌

*چه توصیه ای برای جوانانی که قصد کارآفرینی دارند، دارید؟
توصیه ام به جوان ها این است که ترس را کنار بگذارند و همت کرده و حرکت کنند و بدانند چیزی باد آورده به دست نمی آید بلکه باید تلاش کرد. هیچ چیز نشدنی نیست و شعارشان این باشد که به عمل کار برآید. ما نیز با هزینه ۳۰۰ هزار تومان در سال ۷۵ شروع کردیم ولی هیچ سرمایه ای نداشتیم ولی برای کار جنگیدیم.