عباس علوی راد: ریچارد نفیو، معروف به معمار تحریم ها و مسئول طراحی و گسترش تحریم‌های ایالات متحده علیه ایران در دولت اوباما و نویسنده کتاب «هنر تحریم ها، نگاهی از درون میدان» است.
وی در کتاب خود و در بخش نتیجه گیری سنجش فشار به یک واقعیت مبتنی بر تاثیر فضای نا اطمینانی و ریسک در افق پیش رو در زمان اجرای تحربم ها برای کشور تحریم کننده و تحریم شونده اشاره می کند:
دشواری نتیجه گیری سنجش فشار تحریم ها تا حدودی به ریسک اثرگذاری بیشتر از حد یا کمتر از حد تحریم ها بستگی دارد.
ضمن اینکه دلیل دیگرش نیز این است که همیشه اطلاعات موجود هم در مورد کشور تحریم کننده و هم کشور هدف و هم در مورد تحلیل آنها از وضعیتی که در آینده پیش خواهد آمد ناقص و کامل نیست.
در واقع می توان اینطور برداشت کرد که در فضای اعمال فشار و تحریم، هر دو طرف (تحریم کننده و تحریم شونده) از ریسک عدم وجود اطلاعات کافی و کامل در اثر تحریم ها در آینده در امان نیستند.
به عبارت دیگر اگر فشار تحریم کننده، ریسک و نا اطمینانی ناشی از تحریم ها در آینده را به تحریم شونده تحمیل می کند، استقامت و واکنش های تحریم شونده هم، ریسک و نا اطمینانی در آینده را به تحریم کننده تحمیل می کند.
یکی از بهترین مثال ها، تحریم و تحت فشار قرار دادن خریداران نفت ایران از سوی آمریکا می باشد. اگر این فشار آمریکا، آینده درآمدهای ارزی برای ایران را با ریسک و نا اطمینانی مواجه می کند، قطعاً استقامت و واکنش های ایران در این زمینه نیز آینده را برای آمریکا با ریسک و نا اطمینانی همراه خواهد کرد.
به نظر نگارنده نباید در تحلیل ها و یادداشت ها، به ویژه در فضای مجازی اینطور به مخاطبین القاء شود که در جریان تحریم های یکجانبه آمریکا، این فقط ایران است که آسیب خواهد دید.
نظر شما