ناامنی غذایی، تهدید کننده اقتصاد جهانی است/ راه حل های فناورانه راهی برای برون رفت از این چالش

فرحناز سپهری؛ بازار: سایت «تریدینگ یو» در نوشتاری به قلم ام. ایحان، سردبیر EconVue، (بستری برای متخصصان اقتصادی است که بینش های فردی در مورد بازارهای مهم در سراسر جهان را ارائه می دهد) به بررسی تاثیر کمبود مواد غذایی و سوء تغدیه روی اقتصاد پرداخته است که از نظرتان می گذرد.
در چین، معلمان در حال جمع آوری مانده غذای بشقاب ناهار دانش آموزان خود هستند. این اقدام  آنها به دنبال توصیه رئیس جمهور شی جین پینگ مبنی بر نیاز کشور به کاهش ضایعات مواد غذایی، تا حدی برای افزایش خودکفایی مواد غذایی چینی انجام می شود. چندین دلیل خاص برای نگرانی چین از کمبود غذا وجود دارد: سیل و خشکسالی، تنش رو به رشد با صادرکنندگان مواد غذایی مانند ایالات متحده و استرالیا، و کشتار جمعی میلیون ها خوک از شیوع آنفولانزای خوکی در سال گذشته، همگی تاثیرات خود را وارد کرده است به طوریکه  در ماه جولای، قیمت مواد غذایی چین ۱۳ درصد افزایش یافت.
اما فقط چین نیست که غذا  به عنوان یک نگرانی فزاینده برای آن محسوب می شود. نگرانی های مشابه در سطح جهانی وجود دارد. در کشورهای ثروتمند و فقیر، کمبود مواد غذایی چالش های اقتصاد جهانی پسا کرونا  و پیامدهای اختلال در زنجیره تأمین و قفل شدن آن  از دیگر موارد است.

کمبود مواد غذایی چالش جهانی
همچنین این خطر وجود دارد که افزایش قیمت مواد غذایی بتواند افزایش تورم را ایجاد کند - که به نوبه خود می تواند منجر به افزایش نرخ بهره شود و روند اقتصاد را تهدید کند. همانطور که کووید ۱۹ نشان داد جهان برای یک بحران جهانی بهداشتی آمادگی کافی ندارد، باید گفت که به همین ترتیب برای یک بحران جهانی غذا  هم آمادگی  وجود ندارد.
به طوری که این مساله فوری ترین نگرانی بشردوستانه است. کمیته جهانی امنیت غذایی ملل متحد پیش بینی کرده است که سوء تغذیه در نتیجه بروز همه گیری، دو برابر خواهد شد و تعداد بیشتری از افراد به دلیل سوءتغذیه و بیماری های مربوط به آن از ویروس کرونا می میرند. مرکز مطالعات استراتژیک و بین المللی تخمین می زند که تعداد افرادی که در جهان با ناامنی حاد غذایی روبرو هستند تقریباً دو برابر شود و به ۲۶۵ میلیون نفر برسد. آکسفام پیش بینی می کند که ۱۲ هزار نفر هر روز از گرسنگی تا پایان سال جان خود را دست بدهند.
مناطق درگیری مانند یمن، سوریه، لبنان و کره شمالی در حال حاضر شرایط گرسنگی را تجربه می کنند. در آفریقا، حتی قبل از همه گیری، حدود ۲۰ درصد از جمعیت دچار سو ءتغذیه بودند. در قاره آمریکا، کشوری مانند ونزوئلا با تشدید گرسنگی و تورم قیمت غذا روبرو است.
با این حال مشکل مذکور فقط به کشورهای فقیر یا کشورهای در حال توسعه محدود نمی شود. ناامنی غذایی نیز در کشورهای ثروتمند  همچون ایالات متحده افزایش می یابد، جایی که از هر ۵ خانوار یک خانوار غذای کافی ندارند، میزان دریافت مواد غذایی از خیریه  ها و سازمانهای مردم نهاد در طی همه گیر شدن  بیشتر  شده است و تعطیلی مدارس به این معنی است که برخی از کودکان که تا قبل از ان برای یک وعده غذایی روزانه وابسته به مدرسه بوده اند،  ان  وعده را هم از دست داده اند.

هزینه تامین مواد غذایی همچنان در مسیر صعود
 با وجودی که در جهانی که قیمت  پایین انرژی، یک منبع کلیدی در تولید مواد غذایی است، اما  اکنون هزینه های غذا در حال افزایش است. به طوریکه قیمت مواد غذایی ایالات متحده در ۱۲ ماه گذشته با وجود ۳۰ درصد کاهش قیمت نفت در مدت مشابه بیش از ۴ درصد افزایش یافته است.  با توجه به پیش بینی قیمت محصولات مانند ذرت و دانه سویا در سال جاری درا مریکا، افزایش قیمت مواد غذایی امسال دور از انتطار نیست. برخی از مناطق تولید مواد غذایی مانند گوشت و مرغ با وجود شوک کووید ۱۹ نسبتا از طریق اتوماسیون سازگار شده اند و البته با وجود تولید خوب برنج و گندم در سطح جهان، اما با این وجود تولید غذا کافی نیست.

موارد توصیه شده
با گسترش کووید ۱۹ در سراسر جهان، تولیدکنندگانی مانند روسیه و تایلند صادرات را محدود کنند. کشورهای وارد کننده غذا نیز مواد غذایی خود را ذخیره می کنند. و از طرفی چالش برخی از تولیدکنندگان خصوصی نمی تواننند غذایی را که تولید می کردند توزیع کنند: به عنوان مثال پایانی بر غذا خوردن در رستوران، به این معنی که بسیاری از کشاورزان نمی توانند محصولات خود را بفروشند و مجبور شده اند آن را دور بریزند. همچنین یک یادآوری باید کرد که مقدار مواد غذایی تولید شده کمتر از نحوه توزیع آن است. همانطور که آمارتیا سن، اقتصاددان، در مطالعه خود درباره قحطی بنگال در سال ۱۹۴۳ نتیجه گرفت، کمبود اطلاعات و سیاست های ضعیف، و عدم دسترسی به غذا، منجر به گرسنگی گسترده شد.
ارتباط بین گرسنگی و ناآرامی های سیاسی در طول تاریخ آشکار است. امروز، این مساله می تواند به صورت جهانی به چالشی منجر شود که در آن نه تنها اختلافات زیادی در درآمد وجود داشته باشد، بلکه میزان اختلاف ناامنی غذا، بین گرسنه و افراد سیر بیشتر شده است. اثر احتمالی اقتصاد کلان بر کمبود مواد غذایی نیز واضح است. افزایش قیمت ها می تواند تورم را بالا ببرد و در دنیای امروزی و همراه با بدهی، حتی رشد ناچیز نرخ بهره می تواند به شکست بازیابی و خروج از رکود اقتصاد بینجامد. اما سوالی مطرح است آیا راه حل های فوری  برای این مساله وجود دارد؟ فناوری ها می توانند به ایجاد کارایی بیشتر کمک کنند. بلاک چین یکی از این موارد است حتی می تواند یکی از بهترین کاربردهای خود در ردیابی مواد غذایی در زنجیزه از مزرعه تا سفره باشد که  به بهبود شفافیت بازار کمک کند.