ترامپ، تعرفه ها و تحول آتی تجارت جهانی| چگونه می توان جنگ تجاری آمریکا و چین را متوقف کرد؟

بازار؛ گروه بین الملل: «پیتر ای. هارل» در مقاله ای در فارن افرز به بررسی سیاستهای تعرفه ای ترامپ پرداخت و نوشت:

«دونالد ترامپ» بر اساس وعده جنگ تجاری گسترده‌تر از آنچه آمریکایی‌ها در طی دهه‌ها قبل دیده‌اند، کارزار انتخاباتی خود را مدیریت کرد. پیشنهادات وی شامل تعرفه جدید 20 درصدی «جهانی» بر تمامی واردات از کشورهای خارجی و افزایش تعرفه بر واردات چین به میزان 60 درصد است. ترامپ پس از پیروزی برای دومین بار از رسانه‌های اجتماعی برای تهدید به اعمال تعرفه‌ها علیه کانادا، مکزیک، بریکس - یک بلوک 9 عضوی از کشورهایی که توسط برزیل، روسیه، هند، چین و آفریقای جنوبی تأسیس شده‌اند - و سایر کشورها استفاده کرده است.
با این حال، خطوط نهایی جنگ تجاری ترامپ مبهم است. ترامپ در یک مصاحبه تلویزیونی پیشنهاد کرد که تعرفه ها را هم ابزاری برای توسعه تولید در ایالات متحده آمریکاو هم اهرمی برای مذاکره با دولت های خارجی می داند و همانطور که ترامپ در حال حرکت برای تبدیل غرایز تجاری خود به سیاست است، توصیه های متناقضی را خواهد شنید. تولیدکنندگان داخلی و رهبران کارگری ترامپ را وادار خواهند کرد تا از اجرای تعرفه‌های جدید برای تقویت تولید ایالات متحده پیروی کند. تیم امنیت ملی ترامپ را تحت فشار قرار خواهند داد تا تجارت با متحدان خود را به عنوان وزنه تعادلی در برابر چین تقویت کند. در همین حال، اگر معامله گران وال استریت فکر کنند که تعرفه های ترامپ یا سایر سیاست های تجاری باعث افزایش تورم یا آسیب رساندن به سود شرکت ها می شود، ممکن است بازارها سقوط کنند.

تمایل ترامپ برای ایجاد اخلال به وی این پتانسیل را می دهد که مهم ترین تغییرات را در نظم تجاری بین المللی از زمان ظهور سیستم جهانی لیبرال فعلی در اوایل دهه 1990 ایجاد کند. او می تواند جریان های تجاری را به گونه ای تغییر دهد که موقعیت ژئوپلیتیکی ایالات متحده را ارتقا دهد و پایه صنعتی آن را تقویت کند. اما ماهیت مخرب سیاست ترامپ نیز منبع بزرگی از خطر است. اگر وی دست خود را بیش از حد بازی کند، ممکن است وارد جنگ های تعرفه ای شود که باعث افزایش هزینه برای آمریکایی ها می شود. موفقیت به پارادایم های جدیدی برای سیاست تجاری و دیپلماسی ماهرانه ایالات متحده نیاز دارد، زیرا رهبران خارجی از منافع ملی خود محافظت می کنند.

خواه هدف ترامپ بستن کسری تجاری باشد یا از بین بردن نفوذ اقتصاد جهانی چین، وی متوجه خواهد شد که استفاده از تعرفه ها در درجه اول به عنوان اهرم موثرتر از اتخاذ آنها به عنوان سیاست است

ترامپ مدت‌هاست که تعرفه‌ها را ابزاری برای خدمت به دو هدف می‌دانست. اولین مورد، ایجاد توازن مجدد در تجارت است - یعنی بستن کسری تجاری تریلیون دلاری و توسعه تولید ایالات متحده آمریکا. دوم حل مشکلات ژئوپلیتیکی، چه از طریق تهدید به وضع تعرفه بر مکزیک در صورت عدم توقف جریان مهاجران از مرزها و چه از طریق کاهش نفوذ اقتصاد جهانی چین. رئیس جمهور منتخب اطراف خود را با افرادی احاطه کرده است که با این رویکرد موافق هستند. معاون رئیس جمهور منتخب جی دی ونس در ماه ژوئیه استدلال کرد که «یک میلیون توستر ارزان قیمت ارزش یک کار تولیدی آمریکایی را ندارد». در همین حال، مارکو روبیو، انتخاب ترامپ برای وزیر امور خارجه، در سال‌های اخیر به عنوان یکی از شاهین‌های چینی برجسته واشنگتن ظاهر شده است.
اما خواه هدف ترامپ بستن کسری تجاری باشد یا از بین بردن نفوذ اقتصاد جهانی چین، وی متوجه خواهد شد که استفاده از تعرفه ها در درجه اول به عنوان اهرم موثرتر از اتخاذ آنها به عنوان سیاست است. بخشی از دلیل آن اقتصاد کلان است. تعرفه های گسترده هزینه ها را برای مصرف کنندگان آمریکایی به ویژه در کوتاه مدت افزایش می دهد. مطالعات نشان می دهد که اجرای کامل تعرفه هایی که ترامپ در طول مبارزات انتخاباتی خود تهدید کرده بود، برای یک خانواده معمولی آمریکایی سالانه 2600 تا 3900 دلار هزینه دارد. تعرفه های کلان نیز تأثیرات کلان اقتصادی غیرمعمولی خواهد داشت. به عنوان مثال، آنها احتمالاً فدرال رزرو را تشویق می کنند تا نرخ های بهره ایالات متحده را بالا نگه دارد، که سرمایه خارجی را به ایالات متحده جذب می کند و ارزش دلار را نسبت به سایر ارزهای اصلی افزایش می دهد و تا حدی افزایش بالقوه قیمت مصرف کننده را کاهش می دهد. اما این به صادرکنندگان آمریکایی و کارمندان آنها آسیب می رساند.

تاریخ نشان می دهد که معاملات استراتژیک در کاهش کسری تجاری ایالات متحده آمریکا موثرترین اهرم است

علاوه بر این، تاریخ نشان می دهد که معاملات استراتژیک در کاهش کسری تجاری ایالات متحده موثرترین است. در دهه 1980، دولت ریگان نسبت به افزایش کسری تجاری ایالات متحده به ویژه با ژاپن، نگران شد. در پاسخ تلاش کرد تا مجموعه ای از موانع تجاری را ایجاد کند. اما ابزاری که در واقع کسری بودجه را کاهش داد، توافقنامه پلازا در سال 1985 بود که از طریق آن واشنگتن شرکای تجاری بزرگ خود را برای کمک به کاهش ارزش دلار مورد تحقیر قرار داد. این توافق کسری تجاری دوجانبه با ژاپن را برطرف نکرد، اما منجر به کاهش 80 درصدی کسری تجاری کلی ایالات متحده تا سال 1991 شد.
به همین ترتیب، معاملات برای تقویت دست واشنگتن در رقابت با پکن مهم خواهد بود. تعرفه های ایالات متحده بر چین واردات ایالات متحده از این کشور را کاهش داد، اما این تعرفه ها بلندپروازی های اقتصادی جهانی پکن را مهار نکردند. مازاد تجاری کلی چین از سال 2018 به شدت افزایش یافته است و اکنون از اوج مازاد تولید دیگر نیروگاه‌های تولیدی از جمله ژاپن در دهه 1980 فراتر رفته است. علاوه بر این در مسیر فعلی خود، سهم چین از تولید جهانی همچنان به رشد خود ادامه خواهد داد: گزارش اخیر سازمان توسعه صنعتی ملل متحد پیش‌بینی می‌کند که چین در سال 2030، 45 درصد از تولید صنعتی جهانی را به خود اختصاص خواهد داد، در حالی که در سال 2000 فقط شش درصد از تولید صنعتی جهانی را به خود اختصاص داده بود. این در حالی است که سهم ایالات متحده آمریکا از تولید صنعتی جهانی از 25 درصد به 11 درصد کاهش خواهد یافت.
این امر برای واشنگتن و متحدانش در طی دوره درگیری ژئوپلیتیکی به سختی قابل تحمل است، بنابراین ترامپ باید باید با کشورهای خارجی برای کاهش تجارت آنها با پکن همکاری کند. در اینجا، ترامپ باید مخاطبانی را پیدا کند که به طور فزاینده ای پذیرا هستند. با افزایش مازاد تولید چین، تعداد فزاینده ای از شرکای تجاری آن در خارج از ایالات متحده، از جمله بازارهای نوظهور بزرگ مانند برزیل، شیلی و آفریقای جنوبی، شروع به اعمال تعرفه ها و سایر اقدامات حمایتی خود کرده اند. وظیفه ترامپ استفاده از سیاست تجاری آمریکا برای هماهنگی و گسترش این تلاش‌های نوپا خواهد بود.
تحت فشار قرار دادن شرکای تجاری برای بالا بردن موانع خود برای محصولات چینی، در نهایت تولید ایالات متحده را نیز تقویت خواهد کرد. واردات چین به کشورهای دیگر نه تنها تولیدکنندگان آن کشورها را تحت تاثیر قرار می دهد، بلکه کارگران آمریکایی در این کشورها را نیز کاهش می دهد. محصولات ساخت ایالات متحده اغلب نمی توانند با محصولات ارزان تر ساخت چین در بازار بین المللی رقابت کنند و شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد با افزایش فروش خودروها و سایر محصولات سطح بالا به کشورهای صنعتی مانند کره جنوبی، تولیدکنندگان این کشورها با صادرات بیشتر محصولات خود به ایالات متحده آمریکا پاسخ می‌دهند که ضربه‌ای دیگر به تولیدات ایالات متحده آمریکاست.
این بدان معنا نیست که تعرفه ها فقط باید به عنوان اهرمی برای معاملات مورد استفاده قرار گیرند: اعمال تعرفه ها بر چین بخش مهمی از ریسک زدایی روابط آمریکا و چین است، به همین دلیل است که دولت بایدن به تعرفه هایی که ترامپ ایجاد کرده بود ادامه داد.

دستیابی به نتایجی که ترامپ می خواهد به مجموعه ای از تغییرات پارادایم برای مذاکره کنندگان تجاری ایالات متحده آمریکا نیاز دارد

دستیابی به نتایجی که ترامپ می خواهد به مجموعه ای از تغییرات پارادایم برای مذاکره کنندگان تجاری ایالات متحده نیاز دارد. پیشینه مدرن کمی جهت استفاده واشنگتن از مذاکرات تجاری برای متقاعد کردن شرکا جهت افزایش تعرفه ها علیه کشور ثالث وجود دارد، به ویژه به صورت هماهنگ. برای دهه ها، سیاست تجاری ایالات متحده آمریکا به دنبال کاهش موانع تجارت بوده است - بازارهای خارجی را به روی محصولات آمریکایی باز کرده و به تولیدکنندگان خارجی دسترسی بیشتری به بازار ایالات متحده ارائه می دهد. در سال‌های اخیر، ایالات متحده آمریکا شرکای تجاری خود را متقاعد کرده است که موانعی را برای چین ایجاد کنند - مانند تعرفه‌هایی که کانادا در ماه اکتبر بر خودروهای برقی و فولاد چین اعمال کرد، واشنگتن این کار را از طریق دیپلماسی موقت انجام داده است و نه به عنوان بخشی از مذاکرات رسمی.
در نهایت باید گفت خطرات برنامه های تجاری ترامپ، هم برای اقتصاد ایالات متحده آمریکا و هم برای اتحادهای ژئوپلیتیکی آن زیاد است. میلیون ها شغل در آمریکا به جریان کالا در داخل و خارج از کشور بستگی دارد. ارزش کل تجارت کالاهای ایالات متحده - صادرات و همچنین واردات آن - به بیش از 5 تریلیون دلار در سال می رسد. و ایالات متحده در رقابت استراتژیک خود با چین به متحدانی نیاز دارد، نه سیاست هایی که آنها را دور می کند.