جزیره خبرساز؛ واکاوی اهمیت تایوان برای ایالات متحده| انتخاباتی که به نفع چین تمام نشد

بازار؛ گروه بین‌الملل: ساعاتی پس از اعلام نتایج انتخابات ریاست جمهور تایوان رئیس جمهور آمریکا به آن واکنش نشان داد و گفت، ایالات متحده از استقلال تایوان حمایت نمی‌کند.

نتایج انتخابات جزیره تایوان از پیروزی نامزد حزب حاکم که مخالف اتحاد این جزیره با چین است، حکایت دارد. با وجود فقدان روابط دیپلماتیک با تایوان، ایالات متحده مهم‌ترین حامی بین المللی و تامین کننده تسلیحات این جزیره است. به گفته یک مقام ارشد دولت آمریکا، بایدن برای نشان دادن حمایت از تایوان، قصد دارد یک هیات غیر رسمی را به این جزیره اعزام کند. احتمالا در این هیات برخی از مقامات بلندپایه سابق آمریکا نیز حضور خواهند داشت.

تایوان بخشی از چین محسوب می‌شود که ادعاهای جدایی‌طلبانه دارد، ادعاهایی که کشورهای جهان و سازمان ملل متحد به‌رسمیت نمی‌شناسند. عبور از خط میانه تنگه تایوان و ورود به منطقه شناسایی دفاع هوایی این جزیره از اوایل آگوست ۲۰۲۲ توسط جنگنده‌ها و کشتی‌های جنگی چین، زمانی که «نانسی پلوسی»، رئیس وقت مجلس نمایندگان ایالات متحده از تایوان بازدید کرد، بسیار بیشتر شد. «شی جین پینگ» رئیس‌ جمهور چین در سخنانی به مناسبت سال نوی میلادی گفت که اتحاد مجدد سرزمین مادری «رویداد تاریخی اجتناب ناپذیر» است. دولت چین نیز غروب شنبه در واکنش به نتایج انتخابات ریاست جمهوری تایوان اعلام کرد که با فعالیت‌های جدایی طلبانه با هدف استقلال تایوان مخالفت خواهد کرد.

مهار چین: سیاست چندین دهه ایالات متحده

در حالی که رسانه‌های غربی سیاست ایالات متحده در قبال چین را از دولتی به دولت دیگر متفاوت نشان می‌دهند، در حقیقت یک وسواس منحصربه‌فرد برای محاصره و مهار چین تا پایان جنگ جهانی دوم وجود داشته است. وب سایت رسمی وزارت امور خارجه ایالات متحده از طریق دفتر مورخ خود تعداد زیادی تلگراف، یادداشت و اسناد دیگر را منتشر کرده که سیاست خارجی ایالات متحده را در طول دهه‌ها بیان می‌کند. در همین یادداشت اعتراف می‌شود که ایالات متحده این سیاست مهار را در سه جبهه دنبال می‌کند: «الف) جبهه ژاپن و کره. ب) جبهه هند و پاکستان؛ و ج) جبهه جنوب شرق آسیا.

اتحاد جماهیر شوروی در آن زمان، و فدراسیون روسیه در حال حاضر، اکنون تهدیدی برای ایالات متحده نه در داخل مرزهایش، بلکه توانایی آن برای دیکته کردن امور در اروپا، محسوب می‌شود

واشنگتن، چه در گذشته و چه اکنون، تمایل آشکاری داشته و دارد که به جهان دیکته کند که چگونه امور داخلی و خارجی اداره می‌شود. کشورهای تحت نظم جهانی چندقطبی با قدرت اقتصادی، سیاسی، دیپلماتیک و نظامی کافی، مانعی برای برتری بی‌رقیب واشنگتن در سرتاسر جهان و توانایی آن برای عمل بدون مجازات در هر کجا و در هر زمان خواهد بود. ترس واشنگتن این نبود که چین آسیا را علیه ایالات متحده در داخل مرزهای آمریکا محدود کند، بلکه علیه حضور ایالات متحده در آسیا-اقیانوسیه هزاران مایل دورتر از سواحل خود بود. اتحاد جماهیر شوروی در آن زمان، و فدراسیون روسیه در حال حاضر، اکنون تهدیدی برای ایالات متحده نه در داخل مرزهایش، بلکه توانایی آن برای دیکته کردن امور در اروپا، محسوب می‌شود. همکاری رو به رشد روسیه با اروپا تا پیش از جنگ اوکراین، تهدیدی مشابه - نه برای سرزمین آمریکا - بلکه برای نفوذ غیرقابل توجیه آن بر قاره اروپا بود.

چین اکنون نمایانگر همان نوع «تهدید» است. ظهور آن به کشورهای پیرامونی خود قدرت می‌بخشد و جایگزین‌هایی از جمله توسعه زیرساخت‌ها و تجارت به جای ساختن فروشگاه‌ها و پایگاه‌های نظامی را برای شیوه‌های استثمارگرانه وال استریت و واشنگتن ارائه می‌دهد. چین و فهرست در حال افزایش از کشورهای منطقه هند و اقیانوس آرام دیگر متکی به خواسته‌های ایالات متحده نیستند و به طور فزاینده‌ای در مورد سیاست‌های داخلی و خارجی خود قاطعیت دارند.

ایالات متحده چندین دهه تلاش کرده است تا از وقوع چنین تحولاتی جلوگیری کند، از جمله از طریق نبرد ویرانگر در ویتنام، لائوس، و کامبوج. از زمان پایان جنگ ویتنام، ایالات متحده به اقدامات مخفیانه و مداخله سیاسی از طریق سیا و بعداً بنیاد ملی دموکراسی و سازمان های مانند آن متکی بوده است. با توجه به مسیرهای مخرب و بی‌ثبات‌کننده‌ای که اخیراً ایالات متحده برای اعمال کنترل مجدد بر اروپا پشت سر گذاشته است، ترس از اقدام ایالات متحده در سراسر منطقه هند و اقیانوس آرام موجه به نظر می‌رسد.

انتخابی بین جنگ و صلح

تایوان یکی از بحث برانگیزترین موضوعات بین چین و ایالات متحده است. این جزیره تقریباً ۵۰ سال توسط ژاپن اداره می‌شد. با این حال، در سال ۱۹۴۹ به دولت ملی‌گرای چین «چیانگ کای‌شک» واگذار شد. پس از پیروزی مائو تسه تونگ بر سرزمین اصلی، کومینتانگ، ملی گراها، به جزیره نقل مکان کردند. از آن زمان تاکنون این جزیره محل مناقشه چین و آمریکا بوده است. بنابراین، این انتخابات برای مردم سراسر جهان اهمیت زیادی دارد. چین آن را بخشی از سرزمین اصلی خود می‌داند. ایالات متحده همچنین سیاست "یک کشور، دو سیستم" چین را می‌پذیرد، اما با نحوه برخورد چین با تایوان مخالف است. از سوی دیگر، چین تایوان را یک موضوع کاملا داخلی می‌داند و خواهان هیچ گونه نفوذ و مداخله خارجی در این موضوع نیست.

ویلیام لای نامزد حزب حاکم و مدافع سرسخت استقلال تایوان از چین است. از سوی دیگر، هو یویی کاندیدای اپوزیسیون است. این دو نامزد تبلیغات انتخاباتی خود را در سطح گسترده‌ای انجام دادند. هو یویی با ایده استقلال مخالف است. دیدگاه او با دیدگاه پکن همسو است. هو به دنبال جمع آوری یک بانک رای بر اساس ترس از درگیری نظامی با چین در صورت هرگونه تلاش برای استقلال است. او معتقد است که هر گونه درگیری با سرزمین اصلی می‌تواند ایالات متحده را وارد درگیری کند، که سپس می‌تواند به سطح جهانی افزایش یابد و منجر به اختلال در اقتصاد جهانی شود. در مقابل حزب حاکم، چین را به مداخله و نفوذ در انتخابات آتی متهم کرده است. نفوذ یا مداخله چین در این انتخابات به هوو کمک می‌کرد تا در انتخابات پیروز شود.

بر اساس گزارش‌ها، چین برای تضمین حاکمیت خود، فعالیت‌های نظامی را در نزدیکی جزیره افزایش داده است. همچنین قصد دارد به حزب حاکم در مورد قدرت نظامی کشور هشدار داده شود تا از اتخاذ هرگونه تصمیم یکجانبه یا تأثیرگذاری بر انتخابات خودداری کند. چین بزرگترین ارتش جهان را با تقریباً ۲ میلیون پرسنل نظامی فعال در اختیار دارد. چین یکی از قدرت‌های اقتصادی جهان است که به سرعت در حال رشد است. این کشور اکنون ابرقدرت جدید جهان محسوب می‌شود. پروژه کمربند و جاده (BRI) به ۳ قاره جهان گسترش یافته است. همه اینها چین را به مکانی جذاب برای تجار در تایوان تبدیل می‌کند.

ایالات متحده از تایوان برای اهرم سیاسی خود در راستای هژمونی جهانی و حفظ هویت خود به عنوان قهرمان حقوق بشر و دموکراسی استفاده می‌کند. افراد طرفدار استقلال در این جزیره تنها به حمایت ایالات متحده در صورت بروز هرگونه درگیری نظامی با سرزمین اصلی وابسته هستند

در مقابل، چین تمامی ادعاهای حزب حاکم تایوان را رد کرده است. این کشور دولت تایوان را به اغراق در تهدیدات نظامی از سرزمین اصلی متهم می‌کند. وو کیان، سخنگوی وزارت دفاع ملی چین، معتقد است که حزب حاکم عمدا این تاکتیک را برای دستکاری در انتخابات و به دست آوردن قدرت انتخاباتی انجام می‌دهد. از سوی دیگر، تهدید چین به تایوان مبنی بر اعمال تحریم‌های اقتصادی بیشتر با نزدیک شدن به تاریخ انتخابات نیز در سراسر جهان با شک و تردید دیده می‌شود. چنین اقداماتی به نوعی ادعاهای دولت تایوان را تایید می‌کند.

از سوی دیگر؛ ایالات متحده از تایوان برای اهرم سیاسی خود در راستای هژمونی جهانی و حفظ هویت خود به عنوان قهرمان حقوق بشر و دموکراسی استفاده می‌کند. افراد طرفدار استقلال در این جزیره تنها به حمایت ایالات متحده در صورت بروز هرگونه درگیری نظامی با سرزمین اصلی وابسته هستند. با این حال، پاسخ ایالات متحده به درگیری روسیه و اوکراین و تاریخچه خیانت آن به دوستان خود گویای اعتبار این کشور به عنوان یک متحد است. علاوه بر این، رشد سریع اقتصادی چین آن را به مقصد مناسبی برای جامعه تجاری تبدیل می‌کند. جدایی تایوان از سرزمین اصلی منجر به درگیری نظامی بین دو طرف خواهد شد که جزیره را از نظر اقتصادی ضعیف می‌کند.

علاوه بر این، فرصت‌های اقتصادی متعددی را نیز از مردم جزیره می‌گیرد. تایوان نیز به دلیل حضور دریایی چین در اطراف بنادر خود در تجارت با دیگر کشورها با مشکل مواجه خواهد شد. بنابراین، انتخابات در این جزیره را می‌توان به درستی به عنوان یک انتخاب بین جنگ و صلح تلقی کرد، زیرا آنها مسیر آینده روابط با سرزمین اصلی را تعیین کردند. از آنجایی که اوکراین توسط یک جنگ نیابتی مهندسی شده توسط ایالات متحده علیه روسیه ویران میشود، و اعضای کنگره ایالات متحده متعهد شده‌اند تا "آخرین اوکراینی" با روسیه بجنگند، از ترتیبات مشابهی برای سازماندهی تایوان به عنوان یک نیروی نیابتی مسلح علیه چین استفاده میکند. درست مانند مورد اوکراین، سیاستگذاران ایالات متحده به تهدید وجودی تایوان در نقش خود به عنوان نیابتی ایالات متحده اذعان دارند.