بازار؛ گروه صنعت: افزایش بهای ارز نسبت به سال های گذشته به عنوان یکی از چالش های اساسی صنایع خصوصی کشور شناخته می شود؛ معضلی که منجر شده قیمت تمام شده انواع کالاها تا حد قابل توجهی افزایش یابد. از این رو اگر نقدینگی لازم برای تولید وجود داشته باشد به دلیل این که قیمت مصرف کننده از سوی متولیان تعیین می شود باز هم آن ها را در مسیر تولید به چالش خواهد کشید؛ معضلی که این روزها به دنبال حذف ارز ترجیحی بیش از پیش شرکت های داروسازی را دچار مشکل کرده است.
البته مشکل به همین جا محدود نمی شود و گاهی آن ها به دلیل سیاست های دستوری قیمت گذاری ناچار به این می شوند که تیراژ تولید را کاهش دهند یا حتی برای جلوگیری از کمبود در بازار دارویی کشور از مواد اولیه درجه یک استفاده نکنند که وقوع هر دو نگران کننده است. عبدالرضا زرآئینه، مدیرعامل یک شرکت بازرگانی تجهیزات و مواد آزمایشگاهی در گفت و گو با بازار در خصوص کاهش سفارش مواد اولیه دارویی از سوی برخی از داروسازان اظهار نگرانی می کند و توضیحاتی را ارائه می دهد که در ادامه خواهید خواند.
* در حال حاضر چه مواد اولیه دارویی را از چه کشورهایی به ایران وارد می کنید و عمده ترین چالش هایی که با آن ها مواجه هستید چیست؟
کالاهایی که وارد می کنیم از برندهای مشهور اروپایی و آمریکایی هستند؛ البته برندهای چینی، کره ای و هندی هم به کشور وارد می شوند و تولیدکنندگان داخلی نیز بخشی از نیاز کشور را تامین می کنند اما همانطور که از روز اول فعالیت شرکت بر روی برندهای مطرح اروپایی دست گذاشتیم همچنان همان راه را ادامه می دهیم.
البته مشتریان برندهای اروپایی هم همچون کالاهایی که وارد می شوند متمایز هستند و همانطور که برخی از گالری های خودرو محل رفت و آمد گروهی خاص است؛ مشتریان مجموعه ما هم متفاوت هستند. برای مثال فرض کنید داروسازی که از تجهیزات میلیاردی برای تولید استفاده می کند به دنبال مواد اولیه خاص تر هم هست که این چنین داروسازان هم کم نیستند.
اما در مورد بخش دوم، ابتدای شروع بیماری که بعضی از شرکت ها به بحث تولید واکسن ورود کردند تامین برخی از مواد اولیه مورد نیازشان برعهده شرکت بود که از طرفی واردات ماده اولیه مورد نیازشان به چالش جهانی خورده بود، از طرفی به خاطر تحریم ها چالش ها دو چندان شده بود. از این رو کالایی که طی سه تا چهار ماه به کشور می آمد با شیوع کرونا به شش ماه و هفت ماه رسیده بود. بنابراین تامین مواد اولیه نسبت به قبل از شیوع بیماری با چالش بیشتری همراه بود و دور زدن تحریم ها هم سخت تر شده بود.
* بر اساس آنچه گفتید بیشتر مواد اولیه ای که به کشور می آورید مصرف دارویی یا آزمایشگاهی دارد؟
مجموعه سه گروه کالا را به کشور می آورد که گروه اول کالاهای مرسوم هستند که اغلب شرکت ها که در این حوزه فعالیت می کنند دست به واردات آن ها می زنند. دسته دوم و سوم شامل کالاهای نیمه تخصصی و تخصصی می شوند. بر این اساس یک سری کالاهای مورد نیاز بخش های داروسازی و آزمایشگاهی همچون حلال ها، محیط کشت و تیرازول وارد کشور می کنیم.
از ۳۰ هزار قلم کالایی که در گذشته وارد می کردیم الان فقط می توانیم ۱۲ هزار قلم را وارد کنیم
برای واردات این محصولات بین هفت تا هشت شرکت هستیم که به صورت تخصصی و با کیفیت بالا کار می کنیم که به نوعی با یکدیگر هم ارتباط داریم. البته کمبودها در تمام شرکت ها تقریبا یکی است؛ برای مثال از ۳۰ هزار قلم کالایی که در گذشته وارد می کردیم الان فقط می توانیم ۱۲ هزار قلم را وارد کنیم.
* تحریم ها چه تاثیری بر روی واردات مواد اولیه دارویی گذاشته است؟
همین که قیمت محیط کشت ۲۰۰ هزار تومانی به یک میلیون و ۵۰۰ هزار تومان افزایش یافته و یک تیرازول ۴۵ هزار تومانی اکنون ۲ میلیون ۶۰۰ هزار تومان شده نشان می دهد چقدر تحریم ها اثر گذار بوده است. متاسفانه افزایش قیمت دارو یکی از مباحث اصلی است که هر چقدر هم ادعا کنیم که ربطی به دلار و یورو ندارد اما وقتی ۰ تا ۱۰۰ تولید وابسته به واردات است نمی توانیم تغییر قیمت ها را انکار کنیم.
قیمت محیط کشت ۲۰۰ هزار تومانی به یک میلیون و ۵۰۰ هزار تومان افزایش یافته و یک تیرازول ۴۵ هزار تومانی اکنون ۲ میلیون ۶۰۰ هزار تومان شده نشان می دهد چقدر تحریم ها اثر گذار بوده است
واردات هم به طور کلی با یورو و دلار محاسبه می شود، حالا می خواهد یوان چین یا درهم امارات باشد چون پایه قیمتی بر اساس دلار و یورو است نمی توان باز تحریم ها را نادیده گرفت.
یکی از داروسازان در تبریز یک کارتن تیترازول ۲۴ عددی را ۱۰ کارتن ۱۰ کارتن سفارش می داد اما اکنون همان همکار فقط سالی ۳ عدد تیترازول خریداری می کند. یعنی از یک کارتن ۲۴ عددی تیترازول ۳ عدد خریداری می کند که الان آن را هم ترجیح می دهد خریداری نکند و به سمت کالای کم کیفیت تر و ارزان تر برود. بنابراین به نظر می رسد در این زمینه به جای پیشرفت پست رفت داریم.
* با این تفاسیر اگر تحریم ها کنار رود چه تاثیری بر روی کار شما می گذارد؟
اگر متولیان توانستند قیمت پراید را به ۷ میلیون و ۳۰۰ هزار تومان برگردانند ما هم قیمت محیط کشت ها را ۲۵۰ هزار تومان خواهیم رساند پس برگشتی در این زمینه وجود ندارد.
* گفته می شود برخی از کشورهای اروپایی از جمله اتریش سخت گیرانه تر از قبل در مقابل ایران برخورد می کنند، دلیل این ماجرا چیست؟
اتریش و مابقی کشورهایی که رفتار سختگیرانه تری دارند عضو اتحادیه اروپا هستند و طبیعی است که با ایران کار نکنند؛ همین هفته پیش هم خبر رسید که مالزی به عنوان یک کشور آسیایی اجازه سوخت گیری به هواپیماهای ماهان را نمی دهد.
یعنی می توانیم هواپیما بفرستیم اما برگشتی وجود ندارد. همین اتفاق باعث شده قیمت یک پرواز ۱۰-۱۲ میلیونی برای یک ایرانی به ۵۰ میلیون تومان افزایش یابد. این درحالی است که این رقم در گذشته برای کل سفر هزینه می شد.
* ادعا می شود که تحریم ها دارویی نیست، پس این سخت گیری ها برای چیست؟
هر شرکت داروسازی حداقل در دو قاره دو تا سه دفتر دارد، به عنوان یک شرکت بازرگانی واسط وقتی یکسری از کالاهای اصلی و مواد اصلی داروسازی را برای آن ها تهیه می کنم یعنی آن ها با داشتن نماینده و دفتر در کشورهای اروپایی و آسیایی نتوانسته اند آن مواد اولیه را به اسم خود خریداری کنند. بنابراین مجبور می شوند سراغ کسی بروند که بتواند با ترفند و دور زدن بار را به ایران بیاورد.
* دلیل اینکه اکنون اکثر شرکت ها به جای واردات مواد اولیه از اروپا به سراغ چین و هند رفته اند چیست؟ آیا می توان نسبت به کیفیت مواد اولیه چینی یا حتی هندی اعتماد کرد؟
قدر ترین شرکت ها در بازار جهانی چینی هستند که به آمریکا تا ایران و افغانستان کالا ارسال می کنند. در هند هم شرکت قدری حضور دارد که مرک آلمان افتخار می کند که از ۵ هزار نیروی انسانی در حدود ۳۰۰ تا ۴۰۰ نفر متخصص هندی دارد. بنابراین اگر هند در صنعت دارو حرف اول را نزند حرف دوم را می زند.
الان یک شیشه کلوروزید که یک میلیون و ۳۰۰ است در برخی از شرکت ها ریپک می شود آن شیشه را ۴۰۰ تا ۷۰۰ هزار تومان می فروشند؛ آب نمی ریزند فقط جنس هندی و کره ای به آن اضافه می کنند
حالا اگر کسی بگوید از این کشورها مواد اولیه کم کیفیت تری وارد می شود به خاطر حاشیه سودی است که واردات جنس درجه دو و سه برای واردکننده یا حتی شرکت تولیدکننده دارو ایجاد می کند. به جرات می توانم بگویم به تعداد انگشتان یک دست دارو سازانی داریم که به خط تولید خود اهمیت می دهد و از مواد اولیه با کیفیت بهره می برند.
برای مثال الان یک شیشه کلوروزید که یک میلیون و ۳۰۰ است در برخی از شرکت ها ریپک می شود آن شیشه را ۴۰۰ تا ۷۰۰ هزار تومان می فروشند؛ آب نمی ریزند فقط جنس هندی و کره ای به آن اضافه می کنند که اگر زیر دست یک آدم حساس با خط تولید میلیاردی برود خط تولید را زیر سوال می برد. بنابراین اینکه یک جنس قیمت های متفاوت دارد بی دلیل نیست.
نظر شما