پنج مسئله در مورد متاورس| معاشرت و حضور واقعی در فضای مجازی

بازار؛ گروه بین الملل: در ۲۹ اکتبر «مارک زاکربرگ»، مدیر اجرایی فیس بوک (مدیرعامل) تغییر نام شرکت به Meta را اعلام کرد و یک ویدیوی هیجان انگیز منتشر کرد، که بحث در مورد متاورس - داغ ترین موضوع اینترنتی سال - را به اوج رساند.

در پی تغییر نام فیسبوک به متا که تمرکز آن بر روی متاورس است، مایکروسافت نیز اخیرا اعلام کرده است که متاورس را در فضای خود راه اندازی خواهد کرد.

اما در واقع متاورس چیست و تا چه اندازه باید باور کنیم که چشم اندازی که به ما ارائه می شود واقعاً در زندگی روزمره ما نقش اساسی دارد؟

باید گفت ایده متاورس ایده جدیدی نیست. «نیل استفنسون»، نویسنده داستان های علمی تخیلی اصطلاح متاورس را در رمان سایبرپانک خود در سال ۱۹۹۲ ابداع کرد و در این رمان یک دنیای مجازی سه بعدی ارائه کرد که در آن افراد، که به عنوان آواتار نشان داده می شوند، می توانند با یکدیگر و عوامل هوشمند مصنوعی تعامل داشته باشند.

مانند هر ایده جذاب و جالب در مورد آینده، بسیاری از مردم سعی کرده‌اند تعاریف خود را در مورد متاورس بنویسند. در اینجا پنج ویژگی متاورس آورده شده که آنها را مرور می کنیم:

دنیای مجازی: به نظر می رسد مهمترین ویژگی یک متاورس، دنیای مجازی باشد. می‌توانید با استفاده از رایانه، موبایل، فناوری پوشیدنی یا دستگاه‌های دیگر متاورس را کاوش کنید و در طول مسیر، گرافیک و صداهای سه بعدی را تجربه کنید. این امر باعث می شود شما احساس حضور بیشتر در متاورس داشته باشید و دنیای واقعی را کمتر حس کنید.

واقعیت مجازی. برای این کار به یک هدست واقعیت مجازی نیاز دارید. ایده واقعی این است که شما در دنیای مجازی غوطه ور می شوید، بنابراین حتی بیشتر احساس حضور در آن می کنید – حداقل تا زمانی که با چیزی که در دنیای روزمره وجود دارد مانند میز قهوه، برخورد کنید.

تعامل با افراد دیگر. متاورس در واقع فراجهان اجتماعی است. افراد زیادی در آن محیط مجازی هستند که به عنوان آواتار نشان داده شده اند. برخی از این آواتارها ممکن است ربات ها، عوامل مجازی و مظاهر هوش مصنوعی باشند. می توانید با افراد دیگر معاشرت کنید یا حتی کارهایی را با هم انجام دهید. با توجه به تاریخچه فیس بوک به عنوان یک شبکه اجتماعی، احتمالاً جنبه اجتماعی محوری در متاورس، فیس بوک است.

طرفداران متاورس و برخی از محققان بر این باورند که ارتباط در متاورس ممکن است طبیعی‌تر از ویدئو کنفرانس باشد، زیرا برای مثال می‌توانید از نگاه برای نشان دادن اینکه چه کسی را مخاطب قرار می‌دهید استفاده کنید (آواتار شما می‌تواند سر خود را بچرخاند تا به شخص دیگری نگاه کند). آواتار شما همچنین می‌تواند برای شروع مکالمه کنار آواتار شخص دیگری بنشیند.

پایداری. این ویژگی بدان معناست که دنیای مجازی هر زمان که بخواهید از آن بازدید کنید در دسترس است. می‌توانید با افزودن ساختمان‌های مجازی جدید یا اشیاء دیگر آن را تغییر دهید و مهمتر از آن، تغییرات در دفعات بعدی که بازدید می‌کنید باقی می‌مانند. ممکن است بتوانید اقامتگاهی را در اختیار بگیرید و کمی از آن را در اختیار داشته باشید. متاورس به همان روشی که امروزه رسانه های اجتماعی انجام می دهند، بر محتوای تولید شده توسط کاربر - خلاقیت های دیجیتال و داستان های شخصی شما - تکیه می کند.

ارتباط با دنیای واقعی. در برخی از رویاهای سه بعدی، وسایل و ابزار مجازی در دنیای مجازی در واقع نشان دهنده وسایل و ابزارهای واقعی در دنیای واقعی هستند. به عنوان مثال، شما ممکن است یک پهپاد مجازی را در دنیای سه بعدی به پرواز درآورید درست همانطور که یک پهپاد واقعی را در دنیای واقعی هدایت می کنید. مردم در مورد دنیای واقعی و مجازی به عنوان دوقلوهای دیجیتال صحبت می کنند.

شرکت‌های مختلف احتمالاً دیدگاه‌های خاص خود یا حتی نسخه‌های محلی متاورس را خواهند داشت، اما مانند اینترنت همه آنها به آن متصل خواهند بود و می توانند از یک دنیا به دنیای دیگر حرکت کنند.

این احتمال وجود دارد که برخی از ابعاد متاورس جذاب تر و کاربردی تر از بقیه باشند. به نظر می رسد بازی کردن یک حرکت معقول باشد، زیرا بسیاری از گیمرها در حال حاضر از بازی آنلاین لذت می برند و برخی از بازی ها تا حدی قبلاً وارد متاورس شده اند.

این ایده که بتوانید با دیگران معاشرت کنید یا با دیگران ملاقات کنید و احساس کنید که واقعاً با آنها در یک مکان حضور دارید نیز جذاب است - به ویژه در عصر همه گیری امروزی.

ما هنوز چشم انداز و دید مشخصی از پیشنهادات متاورس نداریم. مارک زاکربرگ، مدیر اجرایی فیسبوک در اعلام تغییر نام تجاری، احتمالات مختلفی را ذکر کرد. ممکن است بتوانید در یک جلسه واقعی به عنوان یک هولوگرام ظاهر شوید یا با شخصی در هر جای جهان در یک صفحه شطرنج مجازی که روی دنیای واقعی قرار گرفته است، شطرنج بازی کنید.

چشم انداز فیسبوک از متاورس این است که رابط آینده ما با اینترنت باشد. اما اینکه آیا روزی از طریق دنیای مجازی سه بعدی و هدست های واقعیت مجازی به تمامی خدمات اینترنتی دسترسی خواهیم داشت یا خیر، باید منتظر ماند و دید.

علیرغم تلاش‌ بسیاری از شرکت‌های بزرگ برای عرضه دنیای سه بعدی به بازار در سال‌های اخیر، از جمله فیسبوک با خرید Oculus، به نظر می‌رسد هدست‌ها هنوز تا حدودی یک فناوری خاص هستند.

دیدگاه اولیه استفنسون از متاورس بسیار هیجان‌انگیز بود، اما همچنین مملو از احتمالات برای آسیب‌های آنلاین و دنیای واقعی، از اعتیاد، جنایت تا فرسایش نهادهای دموکراتیک بود. جالب اینجاست که متاورس استفنسون عمدتاً در اختیار شرکت‌های بزرگ بود و دولت‌ها به‌عنوان پایگاه‌های بسیار ناچیز تنزل پیدا کردند.

با توجه به تنش‌های کنونی بین فناوری‌های بزرگ و دولت‌ها در سرتاسر جهان بر سر حریم خصوصی، آزادی بیان و آسیب‌های آنلاین، باید به‌طور جدی در نظر بگیریم که چه نوع فراجهانی را می‌خواهیم ایجاد کنیم و چه کسی می‌تواند آن را ایجاد، مالک و تنظیم کند.