سایه بختک کرونا به بازار کار رویایی ترامپ!

تهمینه غمخوار؛ خبرگزاری بازار- پس از سالها رشد اقتصادی پایدار که بیکاری را به پایین ترین سطح ۵۰ سال اخیر رسانده بود، این بیماری همه گیر ناگهان این نرخ را در مقیاسی که از آغاز رکود بزرگ دیده نمی شود، بالا برد و سیاست گذاران و کنگره را به چالش کشید.

هشدار منو چین به افزایش ۲۰ درصدی نرخ بیکاری

چندی پیش استیو منوچین وزیر خزانه داری هشدار داد که اگر کنگره برای مقابله با تأثیر عظیم اقتصادی این بحران اقدامی شایان انجام ندهد، نرخ بیکاری این کشور تا ۲۰ درصد افزایش خواهد یافت  که یعنی  ۳۲ میلیون آمریکایی بیکار می شوند.

 فوریت های پزشکی فعلی اقتصاد به گونه ای متفاوت با بحرانهای مالی گذشته ، اقتصاد را ویران می کند و ممکن است به راهکارهایی فراتر از شرایط معمولی نیاز باشد.

با وجود اینکه هنوز مشخص نیست که چه تعداد از کارگران بیکار به جای فرسودگی و عدم توانایی، در طول این بحران کار خود را از دست داده اند، اما میدانیم که جهش های بعدی حتی بیشتر از این نرخ در هفته های آینده خواهد بود.

کارگران بیکار بیمه درمانی ندارند/ بیمه بیکاری نصف دستمزد 

کارمندانی که شغل خود را از دست می دهند غالبا بیمه درمانی و ارتباطی با کارفرمایان خود ندارند و انگیزه خود را برای ادامه فعالیت های شغلی خود از دست می دهند.  این امر نه تنها برای خانواده های آنها بلکه برای کارفرمایان و دولت نیز نامناسب است.

برای کارگرانی که تازه وارد هستند، بیمه بیکاری معمولاً فقط در حدود نیمی از دستمزد آنها تعریف می شود. بسته به سیاست های اقتصادی دولت، کارگران پاره وقت و خود اشتغال ممکن است به هیچ وجه واجد شرایط این مزایا نباشند. علاوه بر این، ممکن است هفته ها طول بکشد تا کارگران ازاین مزایا برخوردار شوند.

علاوه بر این، از دست دادن شغل حتی اگر به دلیل شرایط موقت بهداشت عمومی باشد،  دارای پیامدهای بلند مدت قابل توجهی نیز هست.مطالعات اقتصادی نشان می دهد که این دوره های قابل توجه بیکاری، تأثیر منفی بر آینده شغلی و درآمد کارگران می گذارد.

از دست دادن کارگران برای کارفرمایان ناخوشایند است زیرا استخدام و آموزش کارگران جدید هزینه بالایی دارد و پیش از این اختلال اخیر، کارفرمایان برای یافتن کارگران مورد نیاز خود تحت فشار بوده و اقداماتی مانند ارائه مزایای جدید و انعطاف پذیری برای جذب و حفظ کارگران را انجام داده اند.

بنابراین خسارات شغلی به افزایش هزینه های فدرال در برنامه های خالص تأمین اجتماعی تبدیل می شود و همزمان در نتیجه کاهش درآمد افراد و مشاغل، درآمد مالیاتی دیگری نیز از دست می رود.

به همین دلیل ارتباط برقرار کردن افراد با مشاغل خود در شرایط اضطراری COVID-۱۹ بسیار مهم است.

اگر میلیون ها نفر بیکار شوند و راههای معیشتی و انجام مراقبت های بهداشتی خود را از دست دهند، عواقب این مسئله می تواند شدت و اثرات مخرب تری از خود ویروس داشته باشد

مشکلی که اکنون پیش روی کافرمایان مشاغل کوچک است، عدم موجودی کافی برای ارسال چک یا حواله دستمزد برای کارگرانی که در مرخصی هستند، می باشد.

بسته اول اختصاص یافته به خانواده ها برای پاسخ به بحران کرونا که پس از تصویب نمایندگان کنگره و مجلس سنا توسط رئیس جمهور دونالد ترامپ به تصویب رسید،  این مشکل را با نیاز کارگران مشاغلی که کارفرمایان قبلاً قادر به پرداخت هزینه های مرخصی برای بیماری و یا مرخصی برای حضور در خانه نبوده اند، تشدید کرد.

کارفرمایان قصد ندارند که فعالیت های شغلی کارگران به طور کامل متوقف شود، اما در صورت مواجه شدن با پرداخت دستمزد آنها تا ۶۰ روز مرخصی و پس از آن اعطای وام های اعتباری که احتمالا تا قبل از ماه ژوئیه نمی توانند دریافت کنند، خاتمه موقتی یا دادن مرخصی برای این کارگران بهترین راه حفظ شغل آنهاست.

سیاست گذاران می توانند با اتکا به تدابیری که قبلاً تصویب شده،  به فعالیت کاری کارمندان بیشتری با قرار دادن آنها در لیست حقوق و دستمزد، سهولت بخشند. از طریق این اعتبارات،  کارفرمایان باید بازپرداختهای مرخصی را هرچه سریعتر در اختیار مشاغل به عنوان بازپرداختهایی که می توانند اختلافات پرونده های مالیاتی آتی را برطرف نمایند، قرار دهند.

علاوه بر این، این مزایای پرداخت شده برای مرخصی و اعتبارات بعدی نزد کارفرمایان نباید فقط به کارگرانی که بیمار هستند یا آنهایی که  مراقب اعضای خانواده بیمار و یا کودکانی که مدارس و مراکز نگهداری کودک آنها تعطیل شده هستند،  اختصاص یابد.

بلکه  این تسهیلات باید همچنین به کارگرانی که ساعت و دستمزد آنها به دلیل اختلال در فعالیت های تجاری کاهش یافته است، تعلق گیرد. درواقع این مزایا باید شامل حال همه کارگران صرف نظر از اینکه فعالیت کاری آنها برای یک شرکت کوچک است یا تجارتی بزرگ با بیش از ۵۰۰ کارمند، باشد.

افزایش گروه کارگران واجد شرایط و اطمینان سریع از اعتباری که نزد کارفرمایان است، می تواند به ایجاد ارتباط بیشتر افراد با شغل فعلی خود کمک کند. البته این واجد شرایط بودن توسط دولت متفاوت خواهد بود.

اگر میلیون ها نفر بیکار شوند و راههای معیشتی و انجام مراقبت های بهداشتی خود را از دست دهند، عواقب این مسئله می تواند شدت و اثرات مخرب تری از آن ویروس داشته باشد.  

اگر دولت برای پرداخت هزینه دستمزد کارگران برای یک دوره کوتاه مدت اقدام کند، امری موثرتر و مقرون به صرفه تر از مجوز افزایش درآمدهای دولت در نتیجه بیکاری کارگران، می باشد.

افزودن بدهی های پیشین امری ناخوشایند است که باید به آرامی تسویه شوند. حتی زمانیکه خبری از این بحران نبود و اقتصاد امریکا در حال رشد و گسترش بود ، دولت فدرال فراتر از معیارهای خود اقدام و ۲۰ درصد بیشتر از بودجه درنظر گرفته شده، هزینه می کرد.

اما هم اکنون امریکا با یک وضعیت اضطراری مواجه است و در این حالت بهره گیری از دلارهای مالیات دهندگان آینده در جهت ارائه کمکی هدفمند برای مشاغل کارگرانی که دچار اختلال موقتی شده است ، راه حل مناسبی می باشد.

ارائه کمک های دولتی مستقیم به کارگران آسیب دیده به سود کارفرمایان آنها خواهد بود که نیاز به پرداخت های ناهماهنگ و  گزینشی را برای مشاغل بزرگ کاهش می دهد.

در همین راستا با توجه به ویران شدن کل صنایع در این کشور، وزارت کار آمریکا برای ایالات مختلف دستورالعملی صادر کرد تا انعطاف پذیری بیشتری را در اعطای مزایای بیکاری به کارگران در طول همه گیری این ویروس، در سه سناریو مختلف ارائه دهند:

سناریوی اول : اگر در شغلی کارفرما مجبور است تا کار را به خاطر بحران موجود متوقف کند، از حضور کارمندان و کارگران در آن شغل و آمدن به محل کار خودداری کند.

سناریوی دوم :فرد پس از اتمام قرنطینه،  در انتظار بازگشت به کار است.

سناریوی سوم: در صورتی رخ میدهد که یک کارمند به دلیل خطر قرار گرفتن در معرض عفونت یا مراقبت از یک عضو خانواده، ترک کار کرده و شغل خود را رها می کند.