به گزارش بازار، قدرت اجرایی در ایران در طی سال‌های ۱۳۶۰ تا ۱۴۰۰ بین گروه‌هایی به شرح ذیل توزیع شده است:

گروه ۱ (با برخورداری بالا): ۵ استان حاشیه کویر «اصفهان، یزد، سمنان، قم و کرمان» با ۴۰ درصد قدرت اجرایی و ۱۴ درصد جمعیت: نظر به قدرت شورای نگهبان، حوزه های علمیه و…، بیش از ۵۰ درصد قدرت سیاسی در دست این گروه است.

گروه ۲ (با برخورداری میانگین): استانهای مرکزی «تهران و البرز» با ۲۱ درصد قدرت و ۱۹ درصد جمعیت

گروه ۳ (با برخورداری میانگین): استانهای «همدان، کرمانشاه، فارس، آذربایجان شرقی، اردبیل و لرستان» با ۲۰ درصد قدرت و ۲۰ درصد جمعیت

گروه ۴ (با برخورداری پایین): استانهای «خراسان رضوی، شمالی و جنوبی، قزوین، چهار محال و بختیاری، آذربایجان غربی، گیلان، مازندران، خوزستان، مرکزی، گلستان و زنجان» با ۲۱ درصد قدرت و ۳۶ درصد جمعیت

گروه ۵ (استانهای با برخورداری صفر): استانهای «سیستان و بلوچستان، هرمزگان، کردستان، بوشهر، کهگیلویه و بویراحمد و ایلام» با ۱۱ درصد جمعیت کشور

- استانهای مرکزی و حاشیه کویر (گروههای ۱ و ۲): ۶۱ درصد قدرت و ۳۳ درصد جمعیت

- استانهای مرزی: ۲۶ درصد قدرت و ۴۲ درصد جمعیت