به گزارش بازار، سیدزاده، مدیرکل روابط عمومی آبفای کشور با ارائه آماری درباره کاهش شدید میزان بارش، گفت: متاسفانه میانگین بارندگی در سطح کشور تا امروز نزدیک به ۱۴۵ میلی متر بوده است که نسبت به میزان ۳۰۳ میلیمتر سال آبی گذشته، کاهش ۵۲ درصدی و در مقایسه با متوسط ۵۲ سال پیش، افت ۳۷ درصدی را نشان می‌دهد.
وی افزود: درصد پر بودن سدهای آب شرب تا اکنون ۵۰ درصد است و با توجه به این که این شاخص درسال گذشته ۶۶ درصد بوده است، نشان می‌دهد ورودی به سدها نسبت به سال گذشته ۶۰ درصد کاهش یافته است.
مدیرکل روابط عمومی آبفای کشور با تاکید بر این آمار و وضعیت نامناسب فعلی نیازمند اقدامات ویژه است، اظهار کرد: الگوی مصرف در ایران ۱۵ متر مکعب در ماه یعنی ۱۵۰۰۰ لیتر برای یک خانوارمتوسط و ۱۵۰ لیتر به ازای هر نفر در شبانه روز است. یکی از راهکارها که به دلیل اقتصادی و هزینه بردار بودن، فرآیندی دراز مدت و پیچیده دارد، اقدامات فنی و مهندسی در شبکه‌ی توزیع و مدیریت بهینه مصرف آب است.
به گفته سیدزاده، ۹۲ درصد منابع آبی سهم کشاورزی، ۶ درصد آب شرب و ۲ درصد صنعتی است که با نرخ پایین تر از قیمت تمام شده در اختیار مصرف کننده قرار می‌گیرد در حالی که در بسیاری از کشورها مانند ژاپن قیمت فروش آب معادل قیمت تمام شده و حتی بیشتر است.
در ادامه، رئیسی در پاسخ به پرسش مجری رادیو گفت‌وگو درباره اقتصادی بودن آب گفت: اقتصاد بر روی کالاها فعالیت می‌کند اما این که آب کالاست یا نه، اختلاف نظر وجود دارد. البته در سال ۱۹۹۲ در کنفرانس آب و محیط زیست دوبلین، آب به عنوان یک کالای اقتصادی بیان شد.
وی ادامه داد: اصل اول دوبلین عنوان می‌کند آب شیرین، محدود وآسیب پذیر است و برای تدوام محیط زیست ضروری است. دومین اصل بر نقش محوری زنان در تهیه و مدیریت آب تاکید دارد و سومین مورد توسعه مدیریت آب بر اساس مشارکت که بین مصرف کنندگان، دولت و ذینفعان است را مطرح می‌کند. بر اساس اصل آخر، آب در مصارف رقیب، یک کالای اقتصادی است.
از نظر رئیسی، آب یک کالای عمومی -خصوصی است. کالای عمومی یعنی به وفور یافت می‌شود ودر حد نیازهای بشر موجود است. در مقطع بالاتر از آب یک ارزش تولید می‌شود و می‌تواند در کالای خصوصی بازار تاثیر گذار باشد.
این پژوهشگر اقتصاد آب درباره ورود آب به بازار سرمایه گفت: فرایند اقتصاد آب، مراحل تولید، توزیع و مصرف آب را در بر می‌گیرد. کالایی می‌تواند در بورس مبادله شود که با ارزش و دارای سود باشد. در واقع بازار سرمایه باید آب تولید شده را به رقابت بگذارد و قیمت واقعی دریافت کند اما در واقعیت ممکن نیست. درواقع آب از دیدگاه اقتصاد ملی سود دارد پس طرح‌ها از نظر اقتصادی توجیه دارند اما از لحاظ مالی توجیه ندارد.
نظر شما