چرا غرب به طرح «یک کمربند یک جاده» چین حساس است؟

بازار؛ گروه بین الملل: بخش تحلیلی سایت الجزیره اخیرا مقاله ای با قلم «دومینیک فیتزیمون» با عنوان «آیا ابتکار سبز G۷ اعتبار آب و هوایی بیشتری نسبت به طرح یک کمربند- یک جاده چین دارد؟» منتشر کرده است. ترجمه متن مقاله در ادامه می آید.

در اجلاس سه روزه رهبران گروه جی هفت که جمعه برگزار شد، این گروه از یک طرح ابتکار سبز (CGI) رونمایی کردند. این طرح عظیم سرمایه گذاری در زیرساخت ها با هدف مقابله با طرح یک کمربند یک جاده چین (BRI) و مقابله با رشد نفوذ جهانی پکن است.

«لورن جانستون»، همکار تحقیقاتی در موسسه SOAS China به الجزیره گفت: این ابتکار مربوط به تساوی شرایط سرمایه گذاری خارجی بین شرکت های چینی و غربی است. ممکن است شرکت های چینی - به ویژه شرکت های دولتی - به بودجه ای دسترسی پیدا کنند که به دست آوردن آن برای شرکت های غربی دشوارتر است.

اگرچه دامنه دقیق CGI هنوز مشخص نیست، اما به احتمال زیاد توسعه زیرساخت های ایندوپاسیفیک با حمایت ایالات متحده، استرالیا و ژاپن، که شفافیت مالی و پایداری محیط زیست هر پروژه را در کنار تأثیر آن بر اقتصاد در اولویت قرار می دهد هدف قرار می دهد.

به عنوان بخشی از تمرینات قدرت نرم ، بخشی از محرک های داخلی، طرح «یک کمربند- یک جاده» چین از زمان آغاز به کار در سال ۲۰۱۳، تریلیون ها دلار پروژه ها به ۶۸ کشور، عمدتا در آسیا و آفریقا فروخته است.

به گفته منتقدان این طرح بمب های انسانی اکولوژیکی را در سراسر دنیا ساخته و کشورها را در زیرساخت های ناپایدار ، فناوری و استخراج منابع در زمانی محصور می کند که آنها باید از منابع انرژی کمتر آلوده کننده استفاده کنند.

«ربکا ری»، محقق ارشد مرکز سیاست های جهانی توسعه جهانی دانشگاه بوستون به الجزیره گفت: چین اولویت های دولت ملی را در سراسر جهان طوری تنظیم می کند که با اهداف بلند مدت آب و هوا و توسعه مطابقت نداشته باشد.

رئیس جمهور «شی جین پینگ» سال گذشته در خطاب به سازمان ملل متحد قول داد که چین انتشار CO۲ را قبل از سال ۲۰۳۰ کاهش دهد و هدف پکن خنثی سازی کربن تا سال ۲۰۶۰ است.

در همایش طرح یک کمربند یک جاده ۲۰۱۹، رئیس جمهور چین بر اهمیت کاهش اثرات زیست محیطی این طرح  تأکید کرد.

در اوایل سال جاری، فایننشال تایمز گزارش داد که تمایل بنگلادش برای استفاده مجدد از وام زیرساختی ۳.۶ میلیارد دلاری در طرح یک کمربند یک جاده برای پروژه های ذغال سنگ فشار منفی بر چین وارد می کند.

خشم حاصل از این امر باعث شد که پکن در واقع وعده های خود را در مورد طرح یکم کمربند یک جاده  سبزتر عملی کند و به مقامات بنگلادشی گفت که دیگر از پروژه های زغال سنگ پشتیبانی نخواهند کرد.

بر اساس اطلاعات جمع آوری شده توسط دانشگاه بوستون، طرح یک کمربند یک جاده  در حال دور شدن از اختصاص بودجه به پروژه های ذغال سنگ است که در سال ۲۰۱۷ به بالاترین میزان خود رسید و در سال ۲۰۱۹ به نصف کاهش یافت. سال گذشته، پروژه های فقط نیم میلیارد دلار بودجه را به خود اختصاص دادند.

اما با وجود این محور و قدرت روزافزون چین در انرژی های تجدیدپذیر، جهشی متناسب در حمایت مالی از پروژه های برق سبز مشاهده نشده است.

چین تسلط خود را بر عناصر حیاتی نادر خاکی (REE) که در ذخیره سازی و انتقال انرژی و همچنین اجزای کلیدی که در فناوری پیشرفته و دفاعی استفاده می شوند، تقویت کرده است. بر اساس گزارش سازمان زمین شناسی ایالات متحده آمریکا، این کشور بیش از یک سوم ذخایر شناخته شده REE را در خود جای داده و معادن آن بیش از ۶۰ درصد از کل REE جهانی را استخراج کرده اند.