به گزارش بازار به نقل از وزارت راه و شهرسازی، غزال راهب رییس بخش مسکن و سیستم‌های ساختمانی مرکز تحقیقات راه، مسکن و شهرسازی ضمن بیان چالش‌های موجود برای تامین مسکن اقشار کم‌درآمد و همچنین نقاط قوت و ضعف در ۴ دهه برای سیاستگذاری مسکن کم‌درآمدها به بیان راهکارها برای بهبود شرایط موجود، پرداخت.
رییس بخش مسکن و سیستم‌های ساختمانی مرکز تحقیقات راه، مسکن و شهرسازی، مهمترین چالش شناسایی اقشار کم‌درآمد را نبود بانک اطلاعاتی دقیق عنوان کرد و گفت: به نظر می‌رسد شاخص‌هایی که بر مبنای آن باید الگوهای تامین مسکن اقشار کم‌درآمد شکل بگیرد و گروه‌های هدف شناسایی شوند، به درستی تعریف نشده است.
راهب ادامه داد: در تمامی کشورها مرسوم است که دولت‌ها در مورد مسکن حمایتی یا مسکن اقشار کم‌درآمد با توجه به توان و ظرفیت اقتصادی‌شان برنامه‌ریزی و فعالیت اجرایی دارند. در خصوص تامین مسکن اقشار کم‌درآمد در ایران و تجربه‌ای که در این باره وجود دارد، شواهد حاکی است، زمانی که در کشور گشایش و رشد اقتصادی به وجود می‌آید، مسکن به سمت بازار آزاد رفته است و دولت‌ها کمتر به تعهدات خود در قبال مسکن اقشار کم‌درآمد عمل کردند.
وی بر حفظ حقوق شهروندی در فراهم کردن شرایط لازم برای تامین مسکن کم‌درآمدها تاکید کرد و توضیح داد: راندن کم درآمدها به شهرهای کوچک و فراهم کردن زمینه مهاجرت آنها علاوه بر تبعات اجتماعی و فرهنگی، تبعات زیست محیطی را نیز به همراه خواهد داشت. بنابراین ضرورت دارد تا علاوه بر حفظ حقوق شهروندی، اولویت مکانیابی برای احداث مسکن کم‌درآمدها شهر محل سکونت این اقشار باشد.
رییس بخش مسکن مرکز تحقیقات راه، مسکن و شهرسازی در خصوص این مورد که الگوهای ساخت مسکن و سیاستگذاری در چهاردهه گذشته چه نقاط ضعف و قوتی داشتند، گفت: دولت‌ها علاوه بر وظیفه خانه‌دار کردن اقشار کم‌درآمدی و کمک به توانمندسازی آنها به عنوان ناظر و متولی مسکن دولتی، باید بتوانند در جامعه الگوسازی مهندسی کرده و علاوه بر ارتقای کیفیت فضایی به ارتقای کیفیت مهندسی و فن ساخت نیز دست یابند. بدین معنا دولت‌ها باید بتوانند فرهنگ ساخت و ساز و فرهنگی زندگی در فضای مطلوب را در جامعه با توجه به موضوع صرفه‌جویی در مصرف انرژی و توجه به محیط‌زیست، گسترش بدهند. اینها انتظاراتی است که عموما برآورده نمی‌شود و مسکن باکیفیت برای اقشار کم‌درآمد با ارزان‌سازی و مسکن اقتصادی به ورطه فراموشی سپرده می‌شود.
راهب تصریح کرد: احداث مسکن اقشار کم‌درآمدی برای دولت‌ها فرصتی را فراهم می‌آورد که بتوانند فناوری ساخت را ارتقا داده و در عین حال فناوری‌های نو را در عرصه ساخت و ساز به‌روز کرده و وارد کشور کنند و به کار بگیرند.
وی بر توجه به الگوهای و زمینه‌های بومی در ساخت و ساز تاکید کرد و گفت: انبوه‌سازی‌ها در مناطقی که نیاز به آن نبوده، تبعات فراوانی ایجاد کرده است. بنابراین اهمیت دارد که انبوه سازی از نظر الگوهای هویتی، بومی و همچنین تراکم، با رویه های جاری تطابق داشته باشند و فرهنگ وارداتی غلطی به بهانه تامین مسکن اقشار کم درآمد وارد مناطق مختلف نشود.
نظر شما