بازار؛ گروه بین الملل: سال ۲۰۲۰ به پایان خود نزدیک می شود و علاوه بر چالشهای زیادی که برای اقتصاد دنیا ایجاد کرد، هزینه های زیادی را نیز به همراه داشت. گابریل بوچر، مدیر عامل موسسه مطالعاتی آکسفام بر این باور است همه گیری ویروس کرونا در دنیا باعث شد تا دنیا در ترس از ابتلا به کرونا و نگرانی از تبعات آن با هم یکپارچه و متحد شوندولی در نحوه پاسخ به این بحران با هم اختلاف نظر زیادی داشتند.
این اختلاف در نوع پاسخی که کشورها به کرونا دادند به دلیل تفاوت در توانایی این کشورها در مقابله با ویروس کرونا بود.» وی ادامه داد: «میلیاردها نفر در سال جاری با استفاده از حمایتهای مالی دولتی زندگی خود را گذرانده اند که این سیاست در سالهای بحرانی اقتصادی، سیاستی عادی است ولی مساله اصلی این است که میلیاردها نفر دیگرحتی نتوانسته اند از این حمایتها برخوردار شوند.
این افراد اغلب در کشورهای در حال توسعه و کشورهای کم درآمد زندگی کردند. به نظر می رسد همه گیری کرونا باعث افزایش فاصله فقیر و غنی در دنیا شد. هم در داخل یک کشور این فاصله بیشتر شد و هم این تفاوت در میان کشورهای فقیر و ثروتمند بیشتر نمایان شد.»
موسسه مطالعاتی آکسفام اخیرا گزارشی در مورد هزینه های اقتصادی پاندمی در سال ۲۰۲۰ تهیه کرد و نوشت:«همه گیری کرونا باعث شد تا هزینه ای معادل ۱۱.۷ هزار میلیارد دلار به اقتصاد دنیا تحمیل شود و ۸۳ درصد از این هزینه به اقتصادهای صنعتی تحمیل شده است.
در سال ۲۰۲۰ میلادی سی و شش اقتصاد صنعتی دنیا ۹.۸ هزار میلیارد دلار از این هزینه را متحمل شدند که ۸۳ درصد از مجموع هزینه ای است که اقتصاد جهان متحمل شده است. این در حالیست که ۵۹ کشور کم درآمد دنیا هزینه ای برابر با ۴۲ میلیارد دلار متحمل شدند که ۰.۴ درصد از کل هزینه تحمیل شده به اقتصاد دنیا در سال جاری بود.»
موسسه مطالعاتی آکسفام نوشت: «کشورهای صنعتی بیشترین سهم را در اقتصاد دنیا داشتند و برای مقابله با اثرات منفی اقتصادی این بحران میلیاردها دلار هزینه کردند. در نتیجه این مساله میزان بدهی های دولتی کشورهای صنعتی افزایش پیدا کرد و به همین دلیل نگرانی های زیادی در مورد افزایش بدهی های دولتی و تبعات آن روی اقتصاد دنیا وجود دارد.»
هزینه های حمایت اجتماعی در دنیا چقدر بود
طبق گزارش موسسه آکسفام کشورهای مختلف در سال جاری میلیاردها دلار برای برنامه های حمایتهای اجتماعی صرف کردند. در این سال ۲۸ کشور ثروتمند و توسعه یافته دنیا به طور متوسط ۶۹۵ دلار به ازای هر فرد هزینه کردند در حالیکه در کشورهای کم درآمد دنیا به طور متوسط ۴ تا ۲۸ دلار به ازای هر فرد هزینه شده است.
هر چه شرایط اقتصادی و میزان درآمد کشور کمتر بود، میزان هزینه ای که به ازای هر نفر برای حمایت از مردم صرف شده است کمتر است. در ۲۸ کشور ثروتمند دنیا دولت برای حمایت از کسب و کارها هم هزینه های زیادی را صرف کرد و همین مساله سبب شد تا نرخ افول اقتصادی این کشور در مقایسه با بزرگی بحران پایین باشد.
اما در کشورهای فقیر به دلیل عدم توانایی دولتها در تزریق مبالغ کلان به اقتصاد و حمایت مالی از مردم و کسب و کارها، آسیب ناشی از این بحران روی اقتصاد بسیار زیاد بود و سبب شد تا سرعت احیای اقتصاد نسبت به کشورهای صنعتی کمتر باشد.
عدم حمایت کشورهای صنعتی از اقتصادهای فقیر
نکته دیگری که در این گزارش وجود دارد این است که کشورهای صنعتی در سال ۲۰۲۰ حمایت مالی کافی را از کشورهای فقیر و کشورهای با درآمد متوسط انجام ندادند. طبق گزارش سازمان ملل در سال جاری کشورهای ثروتمند دنیا ۵.۸ میلیارد دلار برای حمایت از کشورهای در حال توسعه هزینه کردند و این مبلغ به عنوان کمک مالی به این کشورها داده بود.
این مبلغ کمک مالی معادل ارایه کمک ۱۰۰ دلاری به ازای هر یک از ساکنان کشورهای در حال توسعه است که در این اوضاع بحرانی اقتصادی و با توجه به بزرگی چالشهای اقتصادی ناشی از کرونا، رقم ناچیزی است.
موسسه مطالعاتی آکسفام در این مورد نوشت: «امسال سال سختی برای تمامی دنیا بود و کشورهای صنعتی به جای ارایه کمک مالی به کشورهای فقیر و در حال توسعه تلاش کردند تا حجم زیادی از پول ها را برای حمایت از اقتصاد داخلی خود صرف کنند. با وجود این کمک های مالی دولتی در کشورهای صنعتی، نرخ بیکاری در این کشورها رشد کرد و بسیاری از مردم توان تامین هزینه های اولیه زندگی خود را نداشتند. حال تصور کنید در کشورهای فقیر که نه از این کمکهای دولتی خبری بود و نه سازمان های بین المللی و کشورهای صنعتی امکان ارایه کمک مالی و کالایی به آنها را داشتند، مردم با چه شرایطی در سال ۲۰۲۰ زندگی کردند.»
نظر شما