بازار؛ گروه کشاورزی: سودآور نبودن بخش کشاورزی از جمله مباحثی است که از سوی بسیاری مطرح می شود و باعث از بین رفتن اشتیاق سرمایه گذاران در این بخش شده است. با این وجود برخی کارشناسان این بخش معتقدند در صورت وارد شدن تکنولوژی روز دنیا و از سوی دیگر در صورت داشتن برنامه تولید و اجرای کشاورزی قراردادی کشاورزی ما بسیار هم سود آور خواهد بود.
علیرضا الوندی رئیس هیات مدیره سازمان مردم نهاد توسعه کشاورزی مردم در خصوص سود آور بودن یا نبودن بخش کشاورزی به «بازار» گفت: برعکس آنچه که معمولا گفته می شود صنعت کشاورزی صنعتی سودآور است اما یک شرط دارد و آن این است که مثل تمام صنایع روز دنیا، باید تکنولوژی آن به روز شود.
الوندی افزود: برای اینکه بتوانیم تکنولوژی صنعت کشاورزی کشور را به روز کنیم نیاز به سرمایه گذاری برای این زیرساخت حیاتی داریم اما متاسفانه از چشم دولت های ما به دور مانده است. به عنوان مثال ما در زمینه احیای اراضی به صورت مکانیزاسیون سرمایه گذاری کمی انجام داده ایم. یا نتوانسته ایم کشاورزان را از طریق به وجود آوردن شرکت های سهامی- زراعی مکانیزاسیون که بتواند خدمات دسته جمعی به کشاورزان بدهد تشویق کنیم.
الوندی: بزرگترین مشکل در مدیریت دهه های گذشته وزارت جهاد کشاورزی بوده است که نتوانسته خواسته معقول ایجاد زیرساخت های مورد نیاز بخش کشاورزی را در هیات دولت تبیین کند
وی در خصوص دلایل عدم سرمایه گذاری در این صنعت گفت: بزرگترین مشکلی که باعث شده رغبت برای به روز رسانی دانش و تکنولوژی در بخش کشاورزی وجود نداشته باشد، وجود وابستگی و واردات بی دلیلی است که در سالهای گذشته به علت داشتن منابع دلاری نفتی در کشور به وفور ترویج می شد.
الوندی افزود: به این ترتیب وارد کنندگان با دلار یارانه ای محصولات مشابه را با قیمت ارزان وارد کرده اند و انگیزه را در کشاورز ما که در مقایسه با این بازار رقابتی غیر عادلانه دائما ضرر کرده است، از بین برده است که اقدام به سرمایه گذاری زیربنایی و به ورزی در کشاورزی خود نماید.
دولت ها در ادوار مختلف به جای حل زیرساختی مشکلات به واردات رو آورده اند!
این فعال بخش کشاورزی با بیان اینکه علاوه بر این زیر ساخت‌های لازم که منابع درآمدی ارزان قیمتی برای انجام مکانیزاسیون در بخش کشاورزی محسوب می شود را نیز انجام نداده ایم، افزود: بیش از یک دهه است که دولتها در بخش کشاورزی غفلت داشته اند و بیشتر به واردات بها داده اند؛ یعنی هر جا که دیده اند مشکل داریم به جای اینکه مشکل را به صورت زیرساختی در کشور حل کنند با واردات بی رویه این مشکل را پوشش داده اند. این شده است که کشاورزی ما از نظر تکنولوژی، دانش و صنایع وابسته که برای بخش کشاورزی اساسی است خودکفا نبوده و نتوانسته دانش مورد نیاز را در داخل کشور به وجود بیاورد.
وی ادامه داد: به عنوان مثال با واردات بدون واهمه، زیرساختهای لازم برای تولید سم و کود را که در کشور وجود داشته است تخریب کرده ایم و حال که دلارهای ارزان قیمت نداریم به دنبال این افتاده ایم که چه کار باید کنیم.
الوندی خاطر نشان کرد: بزرگترین مشکل در مدیریت دهه های گذشته وزارت جهاد کشاورزی بوده است که نتوانسته خواسته معقول ایجاد زیرساخت های مورد نیاز بخش کشاورزی را در هیات دولت تبیین کند. به جز یک دوره که یکی از این وزرا در زمینه خودکفایی گندم بسیار زحمت کشید، بقیه وزرا برنامه خاصی در وزارت جهاد کشاورزی ندارند و به عنوان یک عضو منفعل در هیات دولت تشریف می برند.
وی تصریح کرد: متاسفانه هیچ برنامه ۵ سال و یا ۱۰ ساله ای در بخش کشاورزی ما وجود ندارد و با بحث واردات که در ده های گذشته وسوسه انگیز بوده و برخی از سیاسیون هم در آن ورود کرده اند به راحتی زیرساختی که می توانستیم به وجود بیاوریم را از بین برده اند. در نتیجه کشاورزی ما به رشد و مکانیزاسیون مورد نیاز نرسیده است و دوستان اعلام می کنند کشاورزی سودآور نیست.
بسیاری از کارشناسان سازمان برنامه و بودجه و حتی کارشناسانی که در بخش کشاورزی کار می کنند شناختی از بحث امنیت و پایداری غذایی و لزوم ایجاد زیر ساخت ها برای بخش کشاورزی ندارند و تمایل شان غالبا به سمت واردات است
کارشناسان سازمان برنامه بودجه نسبت به امنیت و پایداری غذایی شناختی ندارند
رئیس هیات مدیره سازمان مردم نهاد توسعه کشاورزی مردم با گلایه از اینکه ما بالاترین واردات را در کشور در بخش محصولات کشاورزی داریم، گفت: سالانه حدود ۱۰ میلیارد دلار برای واردات علوفه دامی هزینه می شود. در حالی که با یک برنامه ریزی، احیای اراضی، استفاده از روشهای نوین چرخش آب و الگوی کشت می توان این علوفه را تامین کنیم.
الوندی افزود: برای تولید علوفه دامی در کشور نه تنها هیچ برنامه ای نداریم بلکه از سوی دیگر هنوز یک برنامه کشت نداریم؛ یعنی برنامه ریزی نداریم که چگونه غذای خود را تامین کنیم!
وی ادامه داد: مساله اینجا است که در سطح کلان برنامه ریزی نیست و هر جا به مشکل خورده ایم با دلار ارزان کالا وارد کرده ایم! چرا که بسیاری از کارشناسان سازمان برنامه و بودجه و حتی کارشناسانی که در بخش کشاورزی کار می کنند شناختی از بحث امنیت و پایداری غذایی و لزوم ایجاد زیر ساخت ها برای بخش کشاورزی ندارند و تمایل شان غالبا به سمت واردات است.
نقش عدم شفافیت بازار در سود آور نبودن کشاورزی
مجتبی شادلو عضو هیات مدیره باغداران کشور به « بازار» گفت: در تمام کشورهای توسعه یافته در حال توسعه و حتی جهان سوم کشاورزی بحث محوری و اصلی است. به طوری که حتی در کشورهای صنعتی با اینکه فرصت های اقتصادی شان در تولیدات صنعتی است و شاید از نظر یکسری صنایع منحصر بفرد هستند اما باز هم به کشاورزی به عنوان یک اقتصاد پویا می نگرند.
شادلو در خصوص دلایل سودمند نبودن کشاورزی ایران نیز گفت: عوامل مختلفی در این امر دخیل هستند از جمله بلایای طبیعی و همچنین امراض و بیماری های شناخته شده و شناخته نشده ای که کشاورزی کل دنیا را تهدید می کند.
شادلو: وقوع بلایای طبیعی، شیوع امراض و بیماری های مختلف و شفاف نبودن تولید و بازار موجب سود آور نبودن کشاورزی ما شده است
وی خاطر نشان کرد: مساله بعدی بحث بازار است به جهت اینکه یک وضعیت و روش روشن برای تولید نداریم. در حقیقت شفافیت تولید صرفا در محصولاتی استراتژیک مثل گندم، جو، دانه های روغنی و برنج که خرید تضمینی می شود لحاظ می گردد.
از ابتدا به کشاورزی نگاه ها حقیرانه بوده است نه اقتصادی!
علی خان محمدی، مدیرعامل مجمع ملی خبرگان کشاورزی نیز در این خصوص به «بازار» گفت: در حوزه کشاورزی اگر زیرساخت درست باشد و مدیریت و برنامه ریزی درستی داشته باشد، سودآوری اش نسبت به مشاغل دیگر بالا است اما چون در کشور ما از ابتدای امر به کشاورزی با نگاه حقیرانه نگریسته شده است به سودآوری مطلوبی نرسیده ایم.
خان محمدی افزود: به عبارت دیگر کشاورز ما هیچ گاه نسبت به اقتصاد و سودآوری بخش کشاورزی مطمئن نشده است. چون دولتها غالبا یک نگاه اقتصادی در آن مد نظر قرار نداد ه اند و صرفا نگاهی در راستای تولید و اشتغال به آن داشته اند.
خان محمدی: چون در کشور ما از ابتدای امر به کشاورزی با نگاه حقیرانه نگریسته شده است به سودآوری مطلوبی نرسیده ایم
وی خاطر نشان کرد: به دلیل همین نگاه حقیرانه به بخش کشاورزی همیشه از نظر سرمایه گذاری، تولید، سودآوری و غیره مشکل داریم و به جامعه ما قبولانده اند که چون کشاورزی سود آوری ندارد پس سرمایه گذاری در آن مشکل است!
کشاورزی قراردادی صنعت را سودآور و سرمایه گذاری ها را افزایش می دهد
مدیرعامل مجمع ملی خبرگان کشاورزی تاکید کرد: اگر واقعا بخواهیم نسبت به کشاورزی نگاه عمیق داشته باشیم و زیر ساخت‌ها را درست کنیم باید برگردیم به اینکه کشاورز فقط باید تولیدکننده باشد و ضمن داشتن بازاری هدفمند تولید هم باید هدفمند باشد.
وی در پاسخ به این سوال که تولید از چه طریقی هدفمند می شود، گفت: وقتی کشاورزی قراردادی باشد که کشاورز محاسبات سود و زیان را در آنجا انجام دهد و سپس نسبت به کشت اقدام کند تولید نیز هدفمند می شود.
خان محمدی افزود: الان به جز کشت صنعت های بزرگ که دست بنیادها و یکسری تشکلات است مابقی کشاورزان حتی کشاورزان بزرگ ما نیز اسناد حسابی، برنامه آماری، یا تولید و زیرساخت سازی در بخش تولید خود انجام نداده اند. به همین دلیل است که سرمایه گذاری در بخش کشاورزی بسیار کم انجام می شود.
نظر شما