اکبر رضوانیان نائب رییس جامعه اقامتگاههای بوم‌گردی ایران، در گفت‌وگو با خبرنگار بازار، درباره وضعیت این اقامتگاهها در کشور گفت: در مقوله اقامتگاهها بیش از هر چیز تأکید بر نگاه کیفی و هویتی است که این نگاه کیفی برگرفته از هویت به شمار می‌آید.
وی بسته‌های آموزشی را در توسعه اقامتگاههای بوم‌گردی موضوعی مهم خواند و گفت: در این زمینه اصرار بر این است که ارائه آموزش در زمینه بوم‌گردی پیش از صدور مجوزها باشد. در زمینه اقامتگاههای بوم‌گردی چیزی به عنوان درجه‌بندی و استانداردسازی وجود ندارد و نمی‌توان برای آن استاندارد تعریف کرد؛ ولی در عوض تأکید بر کیفی‌سازی است؛ لذا نمی‌توان نگاهی که به هتل‌داری داشت، را به این مقوله کرد.
رضوانیان اضافه کرد: به‌طور مثال در زمینه کمیت و بحث درجه‌بندی هتل می‌گوییم، هتلی که امکانات متعدد از جمله استخر و جکوزی و فلان و فلان دارد، می‌شود 5 ستاره ولی هرچه کیفیت آن پایین‌تر آید، از ستاره‌های هتل کم می‌شود ولی برای اقامتگاههای بوم‌گردی نمی‌توان استاندارد تعیین کرد و در اقامتگاههای بوم‌گردی ممکن است بنایی دارای حتی یک اتاق باشد.
نائب رییس جامعه اقامتگاههای بوم‌گردی ایران ادامه داد: بازرسان کیفی باید آموزش‌دیده باشند و با جنس موضوع بوم‌گردی آشنایی داشته باشند که اقامت بوم حتما نباید مانند هتل باشد، بلکه ممکن است الگویی از یک خانه قدیمی در قرن اخیر باشد که نمی‌توان درجه‌بندی و استانداردسازی به معنای امروزی را آن‌قدری مورد توجه قرار داد.
وی افزود: اقامتگاهها چون با بحث و فرهنگ سر و کار دارند، موضوع حساس می‌شود و اگر موضوع بوم‌گردی در راستای رسیدن به توسعه پایدار نباشد، می‌تواند آسیب‌رسان باشد؛ متأسفانه بزرگترین مشکل بوم‌گردی این است که به آن نگاه کمیتی می‌شود.
رضوانیان گفت: اقامتگاه بوم‌گردی قرار است خانواده‌محور باشد و نباید این‌طور باشد که برخی فکر کنند بوم‌گردی تنها مربوط به روستاها و مکان‌های دورافتاده می‌شود، پس خودشان در این زمینه تصمیم‌گیری کنند؛ لذا جغرافیا در موضوع بوم‌گردی مد نظر نیست و موضوع مفهومی است؛ ممکن است حتی فردی خانه‌ای قدیمی و مورد توجه در میدان حسن‌آباد تهران را به عنوان بوم در نظر بگیرد و این مکان شامل طرح بوم‌گردی شود.
نائب رییس جامعه اقامتگاههای بوم‌گردی ایران تصریح کرد: در ساختار دولتی و حاکمیتی موضوع بوم‌گردی را وابسته به مکان می‌دانند و چون با دستگاهی مواجه هستیم که که نگاه فرهنگی آنچنانی به موضوع بوم‌گردی ندارد، ممکن است مسائل مکانی مشکلات بسیاری به وجود آورد و کل بوم‌گردی را به مخاطره بکشد.
نظر شما