بازار-مونا مشهدی رجبی: در ماههای اخیر شرکتهای حمل و نقل دریایی در دنیا نسبت به کیفیت سوخت مصرفی خود اعتراض کرده بودند. به گزارش بلومبرگ اعتراض شرکتهای حمل و نقل دریایی به این مساله بود که شرکتهای عرضه کننده سوخت سطح سولفور را در سوخت کشتیها افزایش داده اند و انتشار گاز دی اکسیدکربن در نتیجه مصرف سوخت بیشتر شده است. این کار کاملا در مغایرت با سیاستهای جهانی مبنی بر تلاش برای کاهش انتشار کربن است.
آنها از عوارض منفی افزایش سولفور در سوخت کشتی ها روی سلامت افرادی که در کشتی حضور دارند شکایت کرده بودند و خواستار اصلاح این وضعیت شدند. در نتیجه دانشگاه یو سی ال امریکا پروژه ای مطالعاتی برای ارزیابی بزرگی مشکل و راه حل های پیش روی صنعت حمل و نقل دریایی آغاز کرد. این مطالعه در شرایطی انجام شد که رییس جمهور امریکا بحران های زیست محیطی را غیرواقعی می داند و از اجلاس زیست محیطی سال 2015 پاریس هم خارج شد.
نتیجه دو سال مطالعه توسط این دانشگاه در یک گزارش 215 صفحه ای منتشر شده است که بخش زیادی از آن را مباحث فنی و تکنیکی تشکیل می دهد. در این گزارش امده است: صنعت حمل و نقل دریایی عامل انتشار 2.2 درصد از دی اکسیدکربنی است که سالانه وارد محیط زیست می شود که این سهم در مقایسه با سهم شرکتهای فعال در صنعت انرژی و فولادسازی ها بسیار کمتر است ولی برای اینکه انتشار کربن را کاهش دهیم باید همه وارد عمل شویم.
طبق گزارش منتشرشده توسط دانشگاه یو سی ال اولین و اصلی ترین گامی که باید برداشته شود، تغییر تکنولوژی سوختهای مصرفی در صنعت حمل و نقل دریایی است. در واقع هم باید نوع سوختها تغییر کند و از سوختهایی که انتشار کربن کمتری دارند استفاده شود و هم سیستم های مصرف سوخت در کشتی ها اصلاح شود. در نهایت باید تاسیسات و کارخانه های تولید سوخت کشتیها در دنیا اصلاح شود.
اویل پرایس نوشت: «برمبنای این گزارش برای اینکه سوختهای گیاهی یا سوختهای تازه ای که در نتیجه مطالعات ایجاد خواهند شد، جایگزین سوختهای فسیلی شوند و کشتی های باری بزرگ بتوانند با استفاده از این سوختهای تازه ماه ها دراقیانوسها سفر کنند، باید بالغ بر 1 هزار میلیارد دلار در بازه زمانی 2030 تا 2050 سرمایه گذاری شود و پیش از آن هم بودجه هایی برای مطالعه در این زمینه اختصاص یابد. این سرمایه گذاری تا سال 2050 و برای توسعه تکنولوژی های تازه مصرف سوخت و ایجاد موتورهای تازه و قدرتمندی صرف می شود که بتوانند از انتشار کربن در دنیا بکاهند.»
دانشگاه یو سی ال متوسط سرمایه گذاری لازم برای هر سال در فاصله سالهای 2030 تا 2050 میلادی را بالغ بر 50 میلیارد دلار اعلام کرد و نوشت: « دو سناریوی مختلف را باید در نظر بگیریم. در یک سناریو انتشار کربن به نصف سطح کنونی برسد و در سناریوی دوم انتشار کربن از این صنعت متوقف شود. در صورتیکه بخواهیم تولید کربن را به نصف سطح کنونی برسانیم باید در مجموع 1 هزار میلیارد دلار سرمایه گذاری کنیم ولی برای اینکه انتشار کربن را به صفر برسانیم باید مبلغ سرمایه گذاری را 400 میلیارد دلار بیشتر کنیمو کل سرمایه گذاری را به 1.4 هزار میلیارد دلار برسانیم.»
سازمان بین المللی حمل و نقل دریایی با اشاره به مطالعه انجام شده در دانشگاه یو سی ال نوشت:« 87 درصد از سرمایه گذاری برای ایجاد تجهیزات و تاسیسات تولید سوختهای کم کربن برای کشتی ها و در روی زمین صرف می شود و بقیه آن برای ارتقای سیستم مصرف سوخت در کشتی ها استفاده می شود.»
لازم به ذکر است سازمان بین المللی حمل و نقل دریایی در فاصله سالهای 2020 تا 2030 میلادی سالانه بالغ بر 5 میلیارد دلار برای کارهای مطالعاتی در زمینه تغییر تکنولوژی سوختهای مصرفی کشتی ها و تکنولوژی تولید سوختهای کم آلاینده اعم از سوختهای گیاهی و زیستی تا سوختهای جدیدی که در نتیجه مطالعات عرضه خواهد شد، صرف خواهد کرد. قرار است این بودجه با افزایش 2 دلاری قیمت هر تن سوخت خریداری شده توسط شرکتهای حمل و نقل دریایی تامین شود و در اختیار مراکز مطالعاتی قرا بگیرد.
نظر شما