بازار؛ گروه استان ها: در جهانی که توانمندی اقتصادی گاه بیش از توان نظامی می‌تواند بازدارندگی داشته باشد، تأکید بر قدرت رقابت اقتصاد ایران با دیگر اقتصادها، هم به جهت منافع ملی کشور و هم به دلیل ویژگی‌های استراتژیک و اهداف اسلامی نظام، حائز اهمیت است.
بر این اساس اگر در سال‌های نخستین پس از انقلاب اسلامی ایران، راهبرد خودکفایی برای ایستادن در برابر فشار قدرت‌های خارجی اتخاذ می‌شد، در شرایط نوین اقتصاد جهانی، می‌توان از راهبرد توانمندسازی و رقابت‌پذیری اقتصاد داخلی استفاده کرد. راهبردی که به معنای سیاست جایگزینی واردات نیست، بلکه با نگاهی به فرصت‌های جهان آینده، به دنبال بسترسازی بهره‌وری و سهم تجاری بیشتر و درنهایت قدرت اقتصاد ملی است.
حرکت به سمت تکنولوژی
عضو هیئت رئیسه اتحادیه صادر کنندگان خراسان رضوی درخصوص تولیدات داخلی و حضور در بازار های بین المللی در گفت و گو با بازار اذعان می کند: تجربه نشان می دهد که بسیاری از تلاش ها در این زمینه به آزمون و خطا تبدیل شده است و حالا به این نتیجه رسیده اند که تولیدات را تفکیک نمایند.
افشین راوریان بیان می کند: این موضوع بدان معناست که باید تولیدات «های تک» به عنوان تولیدات فردایی یا امروزی در داخل کشور باقی بماند و و سایر تولیدات با تکنولوژی پایین یا متوسط که به آن تولیدات گذشته نیز می گویند به سایر کشور ها صادرشود.
وی ادامه می دهد: برای مثال بنده که تولید کننده نایلون کشاورزی بوده و دارای تکنولوژی پایینی هستم باید به سمت تکنولوژی بالاتر حرکت کنم و آن را فرا بگیرم و در این راستا مسیر تکنولوژی پیشرفته تری را در دستور کار خود قرار داده و محصولات «های تک» تولید کنم و به عبارتی قدرت اقتصادی ام را در اینجا نگاه دارم.
راوریان در پاسخ به سوال ما که آیا زیر ساخت های موجود برای سوق پیدا کردن به سمت فناوری های جدید وجود دارد یا خیر نیز می گوید: متاسفانه مشکلی که در داخل کشور گریبانگیر صنایع شده اینست که زیرساخت ها اجازه این کار را به ما نمی دهند که به سمت تکنولوژی های تک برویم!
وی در خصوص چالش ها در این مسیر به بازار می گوید: در نخستین گام باید ابراز کرد که سیستم های بانکی ما ضعیف است و اگرچه حمایت دولت از تولید کننده برروی کاغذ بسیار خوب جلوه می کند اما در میدان عمل به شدت بر عکس عمل کرده و سیاست ها غیر حمایتی است.
عضو هیئت رئیسه اتحادیه صادر کنندگان خراسان رضوی توضیح می دهد: همه فشار اقتصادی ایران بر روی تولید کننده، صادرکننده و واردکننده است و لذا هر کجا که دولت کم می آورد به سمت این سه عامل آمده و از این محل تامین منابع می کند.
وی خاطر نشان می کند: متاسفانه در سایر مقوله های کمک کننده مانند موضوع «صادرات مجدد» نیز ما ضعیف عمل کردیم و به طور کلی این سیاست در کشور ما به دست فراموشی سپرده شده است و در واقع سیستم قانون گذار هیچ حمایتی برروی صادرات مجدد ندارد در حالی که به اعتقادمن در بازار افعانستان این موضوع می تواند به وقوع بپیوندد.
راوریان ابراز می کند: این در حالی است که افغانستانی ها این کار را به خوبی انجام می‌دهند یعنی زعفران مارا به افغانستان برده و سپس با برند افعانی به اروپا می فرستند.
تولید مشترک
عضو هیئت رئیسه اتحادیه صادر کنندگان خراسان رضوی در پاسخ به این سوال که آیا تولیدات مشترک با سایر کشور ها می تواند به تولید کالا و توسعه صادرات کمک کند یا خیر نیز به ما می گوید: به اعتقاد من بهتراست که تولید مشترک نداشته باشیم و صددرصد تولیدات درکشور خودمان انجام شود زیرا ارز حاصل از صادراتی که ما آن قدر برایش ارزش قایلیم و قدرت اقتصادی که می تواند بعدا قدرت سیاسی بوجود بیاورد بهتر است در کشورخودمان متمرکز باشد.
ایران و ترکیه در زمره کشورهای صنعتی منطقه هستند اما ترکیه به علت ارتباط با آلمان زمینه تکنولوژی اش برگفته از آلمان است اما ما از دوران آقای احمدی نژاد زمینه تکنیک و فناوری مان چینی شد و بخاطر عدم قدرت مالی و تحریم لذا اختلاف صنعتی بین ما و ترکیه هر روز بیشتر شده است
وی با بیان آن که کشوری مانند آمریکا به این نتیجه رسیده که «تسلا» و «اپل» را به کشور خودش برگرداند ابراز می کند: این اقدام به واسطه اینست که آمریکایی ها می خواهند قدرت اقتصادی که درکنار آن قدرت سیاسی به امریکا داده را از دست ندهند و لذا های تک را برای خودشان نگاه می دارند.
راوریان تصریح می کند: برای مثال برند «نایک» در ویتنام تولید می شود اما قطعات موشک هیچ وقت درآن جا تولید نمی شود لذا در مقیاس کوچکتر نیز ما نیز همین گونه هستیم یعنی کارخانه هایی که تکنولوژی بالایی ندارد را باید به کشورهای همسایه بفرستیم و سرمایه گذاری مشترک در سایر کشور ها ایجاد کنیم و در داخل کشور مشغول به تولیدات تکنیکی شویم.
وی می افزاید: ایران و ترکیه در زمره کشورهای صنعتی منطقه هستند اما ترکیه به علت ارتباط با آلمان زمینه تکنولوژی اش برگرفته از آلمان است اما ما از دوران آقای احمدی نژاد زمینه تکنیک و فناوری مان چینی شد و بخاطر عدم قدرت مالی و تحریم لذا اختلاف صنعتی بین ما و ترکیه هر روز بیشتر شده است.
عضو هیئت رئیسه اتحادیه صادر کنندگان خراسان رضوی با اشاره به این نکته که در میان کشورهای منطقه کالاهای ترکیه به عنوان کالاهای با کیفیت معرفی می شود، اظهار داشت: اما کالاهای ایرانی به عنوان کالاهای متوسط و ضعیف معرفی می شوند اگرچه این موضوع در همه جا صدق نمی کند اما متاسفانه این ذهنیت در بازار های جهانی وجود دارد .
وی ادامه می دهد: علت اینست که ما به سمت تکنولوژی روز دنیا نرفته ایم و لذا این دستاورد و هدف به سیاست کلان حمایت از تولید نیاز دارد.
راوریان توضیح می دهد: در حالی که ترکیه برای توسعه تجارت و اقتصاد از هیچ حمایتی از جمله اعطای پاسپورت و سوبسیدهای ویژه دریغ نمی کند اما ما در داخل کشور به این موضوعات توجه ای نداشته و سرمایه گذار باید با سرمایه شخصی تکنولوژی را وارد کشور کند و لذا طبیعی است که از قدرت رقابت ما در بازار های جهانی یا همسایگان کاسته می شود.
عضو هیئت رئیسه اتحادیه صادر کنندگان خراسان رضوی در ادامه در خصوص ریشه این مشکلات به ما می گوید: مشکل اینجاست که ما ارزان ترین تکنولوژی که به پول مان می رسد نسبت به واردات و خریداری فناوری اقدام می کنیم زیرا نمی توانیم با کمک دولت بهترین تکنولوژی را وارد کنیم.
راوریان بیان می کند: این باعث می شود در دراز مدت ترس از این داشته باشیم که نیروی کارمان در کشور بیکار بماند و در افعانستان مشابه کالای مارا تولید کنند و لذا بسیار محتمل است که آن در سال های آینده کیفیت کالا های آن ها از ما بالاتر باشد، بعید نخواهد بود.
وی می گوید: علت این که ما نمی توانیم وارد رقابت های جهانی شویم اینست که سیاستی به نام حمایت بخش از خصوصی وجود ندارد و در واقع بخش خصوصی را به بازی نمی گیرند.
تکنولوژی قدیمی جواب نمی دهد
رییس کمیسیون توسعه صادرات اتاق بازرگانی مشهد نیز با اشاره به این نکته که بیش از چهارسال است که هیچ بازسازی در صنایع مان انجام نشده است در گفت و گو با بازار اظهار می کند: متاسفانه از آن جایی که تحریم هستیم و ماشین آلات وارد نمی شود لذا این صنعتی که امروز داریم متعلق به یک دهه قبل است لذا چطور می توانیم با کشور های دیگر رقابت کنیم.
محمدیان: چطور می شود که ما با صد ها کارخانه لوازم خانگی و تلویزیون اما در نهایت محصولی مانند «اسنوا» تولید می کنیم که بسیار گران تمام می شود اما برند «ال. جی» که در کره تولید می شود و سپس به عراق صادر می شود و توسط کولبر از مرز عراق به تهران حمل می شود ولی باز هم قیمت «ال.جی» از «اسنوا» در پایتخت ارزان تراست! آیا نباید از خودمان سوال کنیم که چه اتفاقی افتاده و کجای کار در مسیر تولید اشکال دارد؟
حسین محمدیان با بیان اینکه در بسیاری از زمینه ها مانند تکنولوژی ،ماشین آلات و انرژی چالش داریم ادامه می دهد: امروز مهم ترین چالش مانیروی انسانی است و باید اعتراف کنمی که حتی کارگر هم برای اشتغال در کارخانه ها نداریم.
وی در این رابطه اظهار می کند: البته شاید کار هنوز باشد اما انگیزه برای کار وجود ندارد.
عضو هیئت رییسه اتاق بازرگانی مشهد به ما می گوید: در کنار این چالش ها مشاهده می کنید که بحث مهاجرت نیز پر رنگ شده است و از طرفی بنده به عنوان کار فرما قادر به تامین حق و حقوق کارگر نیستم زیرا آن قدر سرعت تورم زیاد است که من اصلا به گرد آن هم نمی رسم.
وی می افزاید: متاسفانه بخش عمده ای از مشکلات ما داخلی است و در واقع ما در خارج از کشور چنین مشکلاتی را به این شیوه ای که تولید کنندگان ما با آن درگیر هستند مشاهده نمی کنیم.
محمدیان اظهار می کند: این که به مردم بگوییم تو فقط باید تولید داخل را مصرف کنی، اشکالی ندارد وکالای تولید داخل بطور قطع در اولویت است ولی این موضوع در رقابت با تولید است.
وی اذعان می کند: چطور می شود که ما با صد ها کارخانه لوازم خانگی و تلویزیون اما در نهایت محصولی مانند «اسنوا» تولید می کنیم که بسیار گران تمام می شود اما برند «ال. جی» که در کره تولید می شود و سپس به عراق صادر می شود و توسط کولبر از مرز عراق به تهران حمل می شود ولی باز هم قیمت «ال.جی» از «اسنوا» در پایتخت ارزان تراست! آیا نباید از خودمان سوال کنیم که چه اتفاقی افتاده و کجای کار در مسیر تولید اشکال دارد؟
عضو هیئت رییسه اتاق بازرگانی مشهد می افزاید: از منظر رقابت‌پذیری، حمایت از کالای ایرانی به معنای ارتقای بهره‌وری و کارآیی کمی و کیفی تولیدات داخلی باید باشد تا هدف افزایش رقابت‌پذیری تولیدات ملی در هر دو بازار داخلی و صادراتی را محقق کند.
وی ابراز می کند: به زبان دیگر حمایت از کالای ایرانی یعنی تلاش برای تامین بازار صادراتی جهت تولید ملی و نیز مصرف تولیدات داخلی برای حصول به مزیت‌های صرفه ناشی ازمقیاس و نهایتا کاهش قیمت تمام‌شده ناشی از بهره‌گیری از ظرفیت بازارهای داخلی و خارجی و لذا غیر از آن یعنی مسیر را استباه رفته ایم.
نظر شما