قصه پرتکرار گرانی لوازم التحریر

طاهر خیری*؛ بازار: امسال نیز در آستانه بازگشایی مدارس خانواده های بسیاری زانوی غم بغل گرفته اند و نمی دانند با هزینه های گزاف تحصیل فرزندان خود چه کنند.دغدغه والدین برای تحصیل فرزندان شان یکی دو تا نیست. از سرویس مدرسه بگیر تا شهریه سنگین تحصیل و از قیمت میلیونی کیف و کفش و البسه.آنها نگران هستند مبادا با نخریدن وسایل تحصیل به علت گرانی پیش دلبندان خود شرمنده شوند.

واقعیت این است که در این اوضاع بد اقتصادی ناشی از تورم، تامین هزینه تحصیل برای خانواده هایی که چند فرزند دانش آموز و دانشجو دارند سخت است

واقعیت این است که در این اوضاع بد اقتصادی ناشی از تورم، تامین هزینه تحصیل برای خانواده هایی که چند فرزند دانش آموز و دانشجو دارند سخت است و پول هنگفتی بر دوش والدین تحمیل می کند.بودجه ای که در توان سرپرست خانوار نیست تا از عهده تامین وسایل تحصیل فرزندان خود برآید.به ناچار فرزندان بسیاری مجبور می شوند لوازم تحصیل و حتی کیف سال قبل را استفاده کنند.

یک حساب سرانگشتی می گوید که برای تامین حداقل وسایل تحصیل هر دانش آموزی نزدیک به سه میلیون تومان بر خانواده هزینه دارد.آنهم به شرطی که از وسایل ارزان قیمت ایرانی و نه از برند های خارجی خریداری شود.

مشاهدات میدانی از بازار تبریز حاکی از جنب و جوش خانواده ها برای خرید لوازم التحریر و کیف و کفش برای فرزندان است. اما این جنب و جوش صرفا برای بازار گردی و بررسی قیمت هاست تا خرید

مشاهدات میدانی از بازار تبریز حاکی از جنب و جوش خانواده ها برای خرید لوازم التحریر و کیف و کفش برای فرزندان است. اما این جنب و جوش صرفا برای بازار گردی و بررسی قیمت هاست تا خرید. چون قیمت ها بالاست و قدرت خرید مردم پایین. به عنوان مثال کف قیمت کیف مدرسه بین ۳۰۰ تا ۴۰۰ هزار تومان در نوسان است و صد البته بستگی به کیفیت کیف قیمت آن هم تا دو سه میلیون تومان هم وجود دارد. یا قیمت کفش که از ۵۰۰ هزار تومان شروع می شود و تا چند میلیونی بالا می رود.

به هر حال فرزندان دارا و ندار هر کدام در مسیر زندگی تحصیلی شان گام برمی دارند. خانواده هایی که دارند و دست شان در جیب شان می رود برای فرزندان می خرند و با بهترین امکانات تحصیلی در مدارس نمونه و غیر انتفاعی ثبت نام می کنند تا کودکان شان بی دغدغه درس بخوانند و روزگار خوش بگذرانند. اما آنها که ندارند مجبورند با نداری تا کنند تا با اندک توان مالی بتوانند حداقل ها را برای فرزندان تامین کنند.

به نظر می رسد شکاف طبقاتی در جامعه ایرانی به شکاف آموزشی هم منجر شده است و پول و تامین امکانات آموزشی، مسیر تحصیل فرزندان را معین می کند.فرزندان طبقات فرودست جامعه خوب می دانند که بابا می تواند از عهده آب و نان شان برآید اما خرج تحصیل شان را نمی تواند.عدالت آموزشی را کجا باید جست؟

*روزنامه نگار