بازار؛ حسین روحی: مناطق ساحلی در جهان به عنوان بستری مناسب برای فعالیتهای اقتصادی به حساب می‌آید. به عبارتی گستره‌های آبی از عناصر مهم قدرت سیاسی و اقتصادی کشورها محسوب می‌شود.
ایران ۵ هزار و ۸۰۰ کیلومتر نوار ساحلی جنوبی و شمالی را در اختیار دارد. حدود ۴۰ درصد مرزهای کشور، دریایی است و کشوری دریایی نامیده می‌شود. هفت استان ساحلی که ۲۵ درصد مساحت کشور به این استانها تعلق دارد تنها ۱۰ درصد جمعیت کشور را در خود جای داده‌اند. همه این‌ها نشان می‌دهد که اقتصاد نفتی تا به امروز اجازه نداده از سایر ظرفیت‌ها به نحو شایسته بهره گرفته شود و صد البته اگر گاهی از اقتصاد دریا محور صحبت می‌شود، در همان حد باقی می‌ماند. در حالیکه ۸۰ درصد شهرهای قدرتمند اقتصادی جهان ساحلی هستند ایران علیرغم ظرفیت‌های عظیم حتی یک شهر ساحلی قدر اقتصادی در جمع ۸۰ شهر قدر اقتصادی جهان ندارد.
طبق آمارهای جهانی، ارزش داراییهای اصلی عرصه های آبی بیش از ۲۴ تریلیون دلار برآورد شده و گردش اقتصادی حوزه دریا در سال ۱۰۰۰ میلیارد دلار برآورد شده که از این میزان کشور ما بدون احتساب منابع نفتی استخراج شده کمتر از یک درصد سهم دارد.
سهم دریا از تولید ناخالص داخلی در کشورهای ساحلی پیشرفته مثل اتحادیه اروپا ۵۰ درصد است، اما این رقم در ایران، با وجود قریب به ۶ هزار کیلومتر نوار ساحلی، فقط ۲ درصد است
کشور دریایی که به اذعان برخی فقط ۵ درصد و به گواه بعض دیگر فقط از ۴۰ درصد ظرفیت سواحل بهره می‌گیرد. ایران با توجه به دارا بودن بیش از ۵ هزار و ۸۰۰ کیلومتر خطوط ساحلی، دسترسی به دریا در شمال و جنوب، دسترسی به آبهای آزاد (اقیانوس هند)، مجاورت با منطقه استراتژیک خلیج فارس و تنگه هرمز و قرار گرفتن در کریدورهای ترانزیتی بین المللی باید به دنبال توسعه پایدار با رویکرد دریایی باشد غفلت بزرگ اینست که ما تنها به فعالیتهای سنتی مانند شیلات، گردشگری و حمل و نقل دریایی متکی هستیم و عمده درآمدهای حاصله از این فعالیت‌هاست در حالی که کشورهای توسعه یافته جهان که از نعمت دریا و اقیانوس بهره مند هستند در کنار این فعالیتها به حوزه فعالیتهای صنعتی نوظهور مانند از جمله انرژیهای تجدید پذیر، آبزی پروری، فعالیتهای استخراج در دریا، بیوتکنولوژی و زیست هواشناسی دریایی توجه ویژ دارند. هر چند چندسالی است ایران در حوزه آبزی پروری هم ورود کرده است. سهم دریا از تولید ناخالص داخلی در کشورهای ساحلی پیشرفته مثل اتحادیه اروپا ۵۰ درصد است، اما این رقم در ایران، با وجود قریب به ۶ هزار کیلومتر نوار ساحلی، فقط ۲ درصد است و برخی حتی کمتر از دو درصد عنوان می کنند.
هرمزگان فقیر بیخ گوش خلیج فارس
هرمزگان با داشتن بیش از ۹۰۰ کیلومتر نوار ساحلی، ۱۴جزیره، بیش از هفت شهرستان ساحلی و موقعیت ویژه و استراتژیک به خاطر قرار گرفتن در شاهراه دریایی جهان، دسترسی به آبهای آزاد، تاریخ و تمدن غنی در حوزه تجارت و بازرگانی، شیلات، کشتی و لنج سازی، ملوانی، صیادی هنوز به عنوان فقیرترین استان کشور تلقی می شود. در حالی که تنها به اتکای همان فعالیتهای سنتی می‌توان نام هرمزگان را در بین برترین استان‌های اقتصادی جهان بلند آوازه کرد.
در حالی که حاکمیت بعد از گذشت سال‌ها مصمم به استفاده از این گنج پنهان شده است و اقداماتی در خصوص توسعه سواحل مکران، سواحل شمالی، آزاد سازی حریم دریا، توسعه آبزی پروری، ایجاد بنادر تخصصی با قابلیت‌های مختلف و تدوین سند جامع اقتصاد دریا پایه، تشکیل فراکسیون اقتصاد دریا محور در مجلس معمول داشته، باید از این اتفاق در راستای بهره‌مندی از مواهب دریا، تجهیز امکانات مورد نیاز در راستای توسعه مشاغل سنتی، از شیلات تا گردشگری دریایی و حرکت به سمت توسعه صنایع نوین دریایی در جهت کسب ثروت، بهبود معیشت و فرار و از وضع بغرنج فقر و بیکاری در هرمزگان نهایت بهره را برد.
نظر شما