خبرگزاری بازار- هادی کیادلیری گفت: یکی از مهمترین طرح هایی که در سازمان جنگلهای اتفاق افتاده، طرح تنفس جنگل است که این سازمان به عنوان یک سازمان دولتی پیشقدم شد که جلو قطع درختها را بگیرند. البته این کار بسیار سخت است چون چالشهایی به همراه دارد و مقاومتهایی به همراه خواهد داشت.
کیادلیری افزود: اگرچه این طرح مصوب شده است اما در حال حاضر در اجرای آن اختلافاتی وجود دارد و هنوز برنامه ای نداده اند که این ضعف به سازمان متولی یعنی سازمان جنگلها برمیگردد. به عبارت دیگر از سال ۹۲ که هیات وزیران تصویب کرد بهره برداری باید بر اساس شاخص و معیارهای پایداری باشد. این موضوع به نوعی بحث تنفس جنگلها بود که در برنامه ششم توسعه نیز مصوب شد، اما متاسفانه هنوز آن برنامه را ارائه نکرده‌اند.
بسیاری از اراضی برای اجرای یک پروژه یا یک طرح واگذار شده اما طرحها اجرا نشده است. در این صورت اراضی باید به منابع طبیعی برگردد اما آیا واقعا برگشته و آیا کسی نظارت کرده است؟
وی با بیان اینکه تلاش برای تصویب طرح تنفس جنگلها بسیار خوب بوده است، افزود: در بخش دوم این طرح که افراد توانمند باید بیایند آن را اجرا کنند مهمتر است. چون مدیریت ها را اصولا بر اساس روابط انتخاب میکنند و نه بر اساس ضرورت‌ها، توانمندی ها و شایستگی ها در نتیجه این طرح براحتی اجرا نمی‌شود و چالشهایی دارد.
کیادلیری خاطرنشان کرد: طرح تنفس جنگلها، نگرش خوبی بود که شکل گرفته تا از این طریق دیگر جنگلها را به عنوان بنگاه چوب ندانیم و این موضوعی بود که سازمان جنگلها در مقابل فشار کمپانی‌ها ایستاد و آن را پذیرفت.
وی تصریح کرد: از سال ۹۲ مصوبه ای آمد که بر اساس آن اجازه قطع درختان را نمیداد مگر درخت های شکسته، افتاده و آفت زده اما در سال ۹۶ وزیر دستور داد حتی از این درختان شکسته نیز اجازه بهره برداری ندارند.
کیادلیری گفت: به این ترتیب در برنامه ششم توسعه مصوب شد که تنفس کامل باید از سال ۹۹ شروع شود. به عبارت دیگر مقدمات این طرح از سال ۹۲ شروع شد اما اجرای آن به طور رسمی از امسال باید شروع شود. حال سوال این است که آیا برنامه‌ای داده اند که بر اساس آن بودجه‌ای برای اجرا دریافت شود یا خیر.
ثبت جنگلهای شمال به عنوان میراث طبیعی جهان، یکی از نتایج طرح تنفس جنگلها است
دبیر مرجع کنوانسیون تنوع زیستی در ادامه به مزایا و نتایج اجرای نسبی طرح تنفس جنگلها پرداخت و گفت: این کار زمینه ساز این بود که جنگلهای شمال ایران را در سال ۹۸ به عنوان میراث طبیعی جهان ثبت کردند که در سطح سازمان ملل انعکاس پیدا کرد و فائو نیز اعلام کرد طرح تنفس جنگلها را باید در سطح دنیا مخابره کرد چون کار عظیمی است. درواقع از این بابت که اقتصاد کشور ما به نوعی به آن وابستگی دارد اما ما حاضر شده ایم بخاطر حفظ طبیعت و بشریت از آن صرف نظر کنیم و این امر بازتاب بسیار خوبی برای ما خواهد داشت.
کیادلیری افزود: به عبارت ساده تر ثبت جنگلهای شمال به عنوان میراث طبیعی جهان یکی از نتایج طرح تنفس جنگلها است. این درحالی است که دوستان بسیاری مدت طولانی تلاش میکردند این کار را انجام بدهند اما به دلیل تخریبها، دخالتها و بهره برداری‌ها امکانپذیر نمی‌شد.
دو نوع زمین‌خواری وجود دارد یکی زمین‌خواری قانونی و دیگری غیرقانونی. در زمین‌خواری غیرقانونی اگر اراده‌ای وجود داشته باشد میتوان با تکیه بر قانون جلوی آن را گرفت. اما بحث بزرگ همیشه این بوده که زمین‌خواری قانوی هم اتفاق می افتد؛ یعنی به بهانه اشتغال، به بهانه توسعه کشاورزی، به بهانه توسعه اراضی باغی و غیره قانون تصویب می شود بعد افراد و مافیا وارد می شوند و به صورت قانونی این زمینها را میگیرند و هیچ کاری در مقابل آنها نمیتوان کرد
قانونی برای ممنوعیت تغییر کاربری اراضی جنگلها وجود ندارد
رئیس سابق دانشکده منابع طبیعی و کشاورزی واحد علوم و تحقیقات در خصوص زمین‌خواری ها نیز گفت: درواقع دو نوع زمین‌خواری وجود دارد یکی زمین‌خواری قانونی و دیگری غیرقانونی. در زمین‌خواری غیرقانونی اگر اراده‌ای وجود داشته باشد میتوان با تکیه بر قانون جلوی آن را گرفت. اما بحث بزرگ همیشه این بوده که زمین‌خواری قانوی هم اتفاق می افتد؛ یعنی به بهانه اشتغال، به بهانه توسعه کشاورزی، به بهانه توسعه اراضی باغی و غیره قانون تصویب می شود بعد افراد و مافیا وارد می شوند و به صورت قانونی این زمینها را میگیرند و هیچ کاری در مقابل آنها نمیتوان کرد چون قانون وضع شده است!
وی افزود: زمین خواران، جنگل خواران و کوه خواران علاوه بر استفاده از خلاء‌های قانونی از نفوذ و لابی‌هایی که دارند نیز استفاده میکنند. به عنوان مثال بسیاری از اراضی برای اجرای یک پروژه یا یک طرح واگذار شده اما طرحها اجرا نشده است. در این صورت اراضی باید به منابع طبیعی برگردد اما آیا واقعا برگشته و آیا کسی نظارت کرده است؟
کیادلیری گفت: همچنین به عنوان مثال زمینهای ۱۰ هکتاری که در جلگه شمال بود را در سالهای گذشته برای زراعت چوب داده اند تا به این وسیله فشار را از روی جنگلهای شمال بردارند. حال سوال این است که آیا دوستانی که این زمینها را تصرف کرده اند و این طرحها را اجرا نکرده اند، زمینها را به منابع طبیعی برگردانده‌اند!؟ متاسفانه این زمینها را تغییر کاربری داده اند!
وی تصریح کرد: موضوع مهم این است که نتوانسته اند قانونی بیاورند که به اراضی که در جنگل است اجازه تغییر کاربری ندهند دقیقا مثل زمینهای کشاورزی که اجازه تغییر کاربری ندارند. بنابراین مساله این است که برای اراضی داخل جنگلها چگونه تغییر کاربری میگیرند و ویلاهای ۱۰ طبقه می سازند؟ مسلما این افراد یا از پشتوانه قانونی برخوردارند یا لابی های بسیار قوی دارند.
نظر شما