محمدشهاب، بازار: در پاسخ به چرایی افزایش نرخ ارز و نرخ بهره اسمی در اقتصاد ایران، تورم نشانه می رود و گفته می شود تا زمانی که تورم است افزایش نرخ ارز و نرخ بهره ناچار و اجتناب ناپذیر است. حال سوال این که اگر علت تورم همین افزایش نرخ متغیرهای غیر پولی باشد ِآیا علتی برای افزایش متغیرهای غیر پولی؛ جز خواست و اراده به افزایش متغیرهای غیر پولی باقی می ماند؟
نظریه های تورم می گویند زمانی که متغیر های غیر پولی علتی برای افزایش سطح قیمت ها می شوند؛ تورم مبتنی بر نظریه تورم فشار هزینه است و دیگر نظریه تورم مبتنی بر فشار تقاضا از حیث موجودیت به عنوان علت تورم ساقط می شود. بنابراین اگر در ایران کنترل متغیرهای غیر پولی منوط به کنترل تورم شده است؛ سوال این است که چه نوع نظریه ای در اقتصاد ایران دنبال می شود که کنترل متغیرهای غیر پولی به متغیرپولی منوط شده است.
رد نظریه تورم مبتنی بر فشار تقاضا یا همان نظریه تورم پولی بر اساس مشاهده تورم مبتنی بر فشار هزینه یعنی: اگر می خواهیم متغیرهای غیر پولی کنترل شوند نباید نگاه به نقدینگی کرد چون دیگر نقدینگی علت تورم نیست و علت تورم در همین عدم کنترل متغیرهای غیر پولی است. آیا واژه کنترل واژه درستی است؟ آیا نیاز به کنترل است؟ آیا منظور از کنترل این است که اراده افزایش متغیرهای غیر پولی نباشد؟
وقتی کنترل افزایش متغیرهای غیر پولی به نقدینگی منوط می شود یعنی پذیرفته ایم که علت تورم در نظریه فشار تقاضا است؛ در حالیکه زمانی که نظریه تورم مبتنی بر فشار هزینه برقرار می شود (متغیرهای غیر پولی موثر در افزایش پایدار سطح قیمت ها شناخته شوند یا موضوعیت پیدا کنند)؛ بر اساس نظریه های تورم اقتصاد متعارف، علت اصلی تورم در همین متغیرهای غیر پولی است و تورم از متغیرهای غیر پولی شروع می شود. شاید من باب همین مساله هم بود که اقتصاد متعارف افزایش پایدار سطح قیمت ها به واسطه متغیرهای غیر پولی را کمی غیر منطقی می دانست!
نظر شما