مهران محمدی؛ بازار: با نگاهی به تاریخچه استان شدن اردبیل این موضوع به روشنی قابل درک است که این استان، دیر به جریان توسعه ملی پیوسته و نتوانسته به شکل مناسب از آن بهره برداری نماید.
علاوه بر آن، سرمایه گذاری دولتی در صنایع مادر انجام نشده و بعد از آن هم این نوع سرمایه گذاری برای احداث کارخانجات و صنایع ممنوع گردیده است.
علیرغم وجود مرز مشترک با آذربایجان و پتانسیل های متعدد طبیعی و منطقه ای از جمله در حوزه‌های گردشگری، کشاورزی، صنعت و تجارت، اما اوضاع بیکاری در این استان فزاینده و البته نگران کننده است.
از آنجا که عمدتا کشاورزی به عنوان اصلی ترین محور توسعه برای استان مطرح است، اما تولید کشاورزی نیز ارزش افزوده بالایی ندارد.
از یک سو، روستاها در حال خالی شدن است و از سویی دیگر، تراکم جمعیت در مرکز استان رو به افزایش می باشد.
سالهاست پتروشیمی اردبیل به نتیجه نرسیده و منطقه ویژه اقتصادی از مجلس هشتم تاکنون اثری در تولید و اشتغال استان و یا حداقل منطقه ندارد و آن نیز، به نتیجه نرسیده و فعلا خبری از منطقه آزاد تجاری نیست.
شهرک های صنعتی استان بجای تولید بیشتر به انبار تبدیل شده و واحدهای تولیدی بزرگ، یا تعطیل شده اند و یا حداقل ظرفیت خود را به کار گرفته اند و ده ها مشکل دیگر که شاید پرداختن به هر کدام از آن ها خود به تنهایی نیاز به انتشار مقالاتی اختصاصی دارد.
شهرستان های استان نیز وضعیتی مشابه را دارند و چراغ تولید و اشتغال را تک واحدهایی روشن نگه داشته اند که مالکان آن، دل در گرو رونق اقتصادی زادگاه خود سپرده اند.
نتیجه این همه کمبود، به وجود آمدن لشگری با جمعیت بالای ۷۰ هزار نفر بیکار و یا فاقد شغل ثابت است، که در خلق معضلات بعدی نظیر مهاجرت، بزه های اجتماعی، عدم امکان ازدواج جوانان، سرقت، خشونت، افزایش طلاق و از هم پاشیدن خانواده ها نیز نقش پر رنگی را ایفا کرده است.
از طرفی دغدغه رهبر معظم انقلاب موضوع اشتغال جوانان است تا آنجا که معظم له در چند سال اخیر با هوشمندی بی نظیر، حتی عناوین سال ها را هم متناسب با همین بحث انتخاب می فرمایند تا با رونق تولید و پشتیبانی و مانع زدایی از آن؛ امکان اشتغالزایی، بیشتر و بیشتر گردد.
از طرفی دیگر، جوانان ما در جستجوی شغل مناسب و کار آبرومندانه روز به روز پیرتر می شوند و بهترین انرژی سرمایه های انسانی بدون استفاده درست از دست می رود و آنجا که نیروی تازه باید به بدنه کار و تلاش کشور تزریق شود، از این مهم بی نصیب می ماند.
با این تفاسیر چرا راهکارهای هوشمندانه رهبر انقلاب از سوی مدیران و متولیان اشتغال به شکل مناسب اجرایی نشده است، خود نیازمند آسیب شناسی مفصلی بوده که عمده آن ریشه در بی تفاوتی و بی تدبیری و آماربازی های نمایشی مدیران دارد.
به اذعان همه مسئولان و تصمیم گیران، ظرفیت کافی برای بکارگیری جوانان و نیروهای کارآمد انسانی در استان اردبیل وجود دارد اما به نظر می رسد هنوز برنامه ها و راهکارهای مناسب برای انجام آن به شکل مطلوب اندیشیده نشده است.
وجود این حجم از بیکاری در استان پرظرفیت اردبیل، هم موجب نگرانی و ایجاد تشویش در خانواده ها و هم موجب بروز بسیاری از مشکلات اجتماعی می شود و قاطعانه می توان گفت، در حال حاضر بیکاری در این استان از مرز مشکل گذشته و به معضل تبدیل شده است.
در آستانه سفر رئیس جمهور به استان اردبیل، لشگر ۷۰ هزارنفری این دیار چشم به تصمیمات و برنامه های عملی دولت مردمی سیدابراهیم رئیسی دوخته است تا بارقه امید را در دل ها ایجاد کند و با مصوباتی ویژه، مرهمی بر این درد بزرگ بگذارد.
ناگفته پیداست که دولت باید هرچه سریع تر برنامه هایی فوری در راستای کاستن از معضل بزرگ بیکاری در استان اردبیل با موقعیت استراتژیک آن، طراحی کرده و منابع موردنیاز برای اشتغال بیکاران را تامین کند، آنچه که متاسفانه تاکنون به شکل جدی مورد توجه نبوده است.
امید می رود دولت و تیم اقتصادی رئیس جمهور با درنظر گرفتن مدیریت جوان، پرانرژی و تازه نفس استان اردبیل، در اندیشه رونق اقتصاد و تولید و توسعه اردبیل باشد و لشگر بیکاران انبوه این استان را با تصمیمات مناسب، از بیم و نگرانی های آینده رهایی بخشد.
نظر شما