راهکارهایی که نمک بر زخم کاسبان شد| درخواست ابطال پروانه کسب ۶ برابر شد

خدیجه ستارزاده؛ بازار: واحدهای صنفی فروش لوازم ورزشی از واحدهایی هستند که با شیوع کرونا و تعطیلی مدارس، سالن ها و مراکز ورزشی آسیب زیادی دیدند و تعداد زیادی از این واحدها مجبور به تعطیلی و ابطال جواز شدند.

در کرج هم این واحدهای صنفی مستثنی از این قاعده نبوده و مانند دیگر شهرها و استان ها با شرایط سختی مواجه بوده و هستند.

برای اطلاع از وضعیت این واحدهای صنفی گفتگوی بازار با «مسیح ناطقی» رئیس اتحادیه لواز ورزشی، خرازی و سیسمونی را با هم می خوانیم.

*شیوع کرونا چه تاثیر و آسیب هایی روی واحدهای صنفی شما داشت؟
مسلما واحد های صنفی ما هم چون خارج از این جامعه نیستند فراخور حال بقیه واحد های صنفی آسیب های شدیدی را در بحث شیوع کرونا دیده اند و اگر اغراق نباشد که کسبه خط اول بودند خط دوم مبارزه و آسیب از این ویروس هستند. بعد از جامعه پزشکی و پرستاری که با توجه به شرایط شغل شان آسیب های جدی دیدند و شهدای سلامت هم تقدیم کردند، کاسب ها حالا چه واحد های صنفی ما چه دیگر واحد های صنفی در رسته های دیگر هم آسیب های جدی دیدند که متاسفانه فراخور حالشان و حتی خیلی ضعیف تر از آن هم حمایت نشدند و که متاثر از این وضعیت باعث تعطیلی، ورشکستگی و حتی پاشیده شدن شیرازه بسیاری از خانواده ها شد.

*حمایت ها و تسهیلاتی که دولت اعلام کرد به اصناف داده می شود، آیا شامل واحد های صنفی شما شد و استفاده کردند؟
روی کاغذ و بخشنامه گفته شد که کسبه به شدت آسیب دیده اند و این تسهیلات شامل اتحادیه ما و صنوف تحت پوشش اتحادیه خرازی و لوازم ورزشی هم می شد. اما متاسفانه در عمل چیزی ندیدیم. تسهیلات اعلام شد، بخشنامه هم کردیم اعضاء در سایت هم ثبت نام می‌کردند اما چیز خاص و ملموسی نمی‌دیدند و در واقع مردم سرگردان بودند. یک سری انگشت‌نگار توانستند از وام ۵ میلیون تومانی که خیلی برای یک کاسب امروزی رقمی نیست، استفاده کنند و تحویل بگیرند. ولی اگر در کل حساب بکنیم متاسفانه دولت نتوانست از کسبه حمایت کند.

*بیشترین آسیب را کدام یک از واحد های زیر مجموعه شما دیدند؟
اتحادیه ما شامل صنوف خرازی، لوازم ورزشی، اسباب بازی، سیسمونی و یک سری اقلام تابعه هست که متاسفانه همه اینها متاثر از بخش کرونا بودند. با توجه به بخشنامه هایی که ستاد ملی کرونا اعلام می‌کرد تمامی این واحد ها و صنوف باید تعطیل می‌شدند در واقع همه آنها به یک نسبت آسیب دیدند.

ما حدود ۱۷۰۰عضو داریم که از این تعداد متاسفانه همه تعطیل بودند. فقط یک سری انگشت شمار لباس نظامی فروش ما بخاطر شرایط خاص شان توانستند روزهای خیلی محدودی را باز کنند ولی مابقی حین تعطیلاتی که اعلام می‌کردند، تعطیل بودند و تمامی این آسیب ها را فارغ از اینکه خرازی باشند یا لوازم ورزشی، متحمل شدند.

البته لوازم ورزشی ما از یکی دوسال پیش یعنی قبل ‌از کرونا هم آسیب های دیگری دیدند. با توجه به تحریم ها و ممنوعیت واردات پوشاک خارجی، یک سری از برندهایی که در ایران مشهور بودند بعد از اینکه تحریم شد این اجناس وارد نشد و یکی از معضلات ما این است که ما جایگزین این اجناس را نداریم.

البته لوازم ورزشی ما از یکی دوسال پیش یعنی قبل ‌از کرونا هم آسیب های دیگری دیدند  با توجه به تحریم ها و ممنوعیت واردات پوشاک خارجی، یک سری از برندهایی که در ایران مشهور بودند بعد از اینکه تحریم شد این اجناس وارد نشد و یکی از معضلات ما این است که ما جایگزین این اجناس را نداریم

واحدهای فروش لوازم ورزشی از این طریق هم بسیار آسیب دیدند، یعنی پوشاک خارجی شان جمع شد ولی پوشاک ایرانی که هم جایگزین باشد و هم به درد اقشار مختلف و جامعه بخورد نداشتند و این مشکل هم مکمل آسیب های کرونا شد و واحدهای صنفی آسیب مضاعفی دیدند.

*در کل چه تعداد از واحدها تعطیل شدند و مابقی واحد ها که الان‌مشغول کار هستند با چند درصد ظرفیت فعالیت می کنند؟
ما اصولا تا قبل از این هر هفته که جلسه هیئت مدیره اتحادیه تشکیل می‌شد بیشترین پرونده هایی که به جلسه می‌آمد صدور پروانه کسب بود تا ابطال پرونده، اما در این دوسال اخیر با توجه به شیوع کرونا و یک سری مسائل و مشکلات اقتصادی که همگان به این قضیه اذغان دارند و باعث تعطیلی خیلی از این واحد ها شد، آمار ابطال پروانه کسب، جمع آوری و یا تغییر شغل هر هفته به یک باره ۵ تا ۶ برابر رسید. ‌

از ۱۷۰۰ عضو ما که بین چهار دسته خرازی، سیسمونی، اسباب بازی و لوازم ورزشی تقسیم می‌شوند هر کدام کم و بیش درخواست ابطال داشتند و ادامه حیات برای خیلی از واحد های صنفی سخت بود.

بسیاری از کاسب ها به صورت چک، امانی کار می‌کنند و حتی زمان تعطیلی فعالیتشان هم  باید چک هایشان پاس شود. اکثر اینها از فروش روزانه می‌توانستند پول را کنار بگذارند تا در موعد چک شان را پاس کنند که متاسفانه با تعطیلی صنوف چک های برگشتی زیاد می‌شدند و همانطور که گفتم حمایت جدی ای هم نشدند و اینها همه دست به دست دادند و منجر شد به ورشکستگی، تعطیلی یا نیمه فعال شدن آنها شد.

برخی واحد های صنفی ما ۷-۶ فروشنده و کارمند داشتند که تحت تاثیر شرایط  و عدم توان پرداخت بیمه و مالیات مجبور به تعدیل نیمی از این کارکنان شدند.

*راهکار و توصیه پیشنهادی شما برای برون رفت از این شرایط چیست؟
ما از هر آسیب و بحرانی که به وجود می آید باید نهایت استفاده را ببریم و برای آینده تجربه و استفاده کنیم. متاسفانه در بحران شیوع کرونا که هنوز هم ادامه دارد و از آن خارج نشدیم، مدیریت های ضعیف و غلط برخی مدیران باعث آسیب مضاعف شد. وقتی آسیب خود به خود به وجود بیاید یک طوری تحمل می‌ شود اما وقتی با مدیرت ناصحیح به آن دامن زده شود، آسیب ها را سنگین تر و غیر قابل جبران می کند.

برای نمونه در بحث کرونا به جای اینکه مترو ها و ادارات دولتی مثل بیمه و دارایی را که گستردگی داشت و تجمع  و خطر ابتلا و شیوع را بیشتر می کرد تعطیل کنیم، واحد های صنفی جزء و کوچک را تعطیل ‌کردیم. در حالیکه در هر کدام از واحدهای صنفی از صبح تا شب شاید ۱۰ مشتری، آن هم در ساعت های مختلف روز مراجعه داشت. اما فروشگاه های خیلی بزرگ که همان زمان فعال بودند، به قدری ازدحام داشتند که طبعا در شیوع کرونا تاثیر داشتند. مترو ها، اتوبوس ها یا ادارات دارایی و بیمه در همان زمان یاد شده به دلیل ازدحام همین شرایط را داشتند.

حال برای چنین مسائلی و برای کنترل بحران ها باید فارغ از بحث سیاسی و تفکرات دیگر، اگر واقعا به مردممان و منافع آنها علاقمند هستیم و نفع جامعه را در نظر بگیریم باید بهترین راهکارها را ارائه دهیم.

درست است در زمان بحران ها همه آن آسیب می‌بینند ولی ما باید سعی کنیم با مدیریت بحران و تصمیمات درست‌ جلوی آسیب های مضاعف را بگیریم.

ما در این دوران مکاتبات زیادی داشتیم ولی گوش شنوایی نبود. البته این اواخر متوجه شدند که با بستن واحد های صنفی، کرونا کنترل نمی شود و از بین نمی رود.

اگر دولت به دلیل نداشتن بودجه نمی توانست کسبه را حمایت کند، حداقل می توانست در بحث دارایی و مالیات، بیمه و اقساط بانکی با بخشودگی یا تاخیر در پرداخت اصناف را حمایت کند.

اگر دولت به دلیل نداشتن بودجه نمی توانست کسبه را حمایت کند، حداقل می توانست در بحث دارایی و مالیات، بیمه و اقساط بانکی با بخشودگی یا تاخیر در پرداخت اصناف را حمایت کند

مالیات بر درآمد تعلق می گیرد و طبیعتا" وقتی درآمدی نیست نباید مالیات گرفته شود اما اداره دارایی و مالیات کاری به درآمد کاسب ندارد و می‌گویند به روال سال قبل پرداخت کن.

در بحث بیمه ها هم دولت می توانست دو سه ماه از بیمه کارکنان را ببخشد و خود دولت تامین کند.

راس ساعت ۱۲ شب اقساط بانکی درجا از حساب اشخاص کم می شد، در حالیکه در این شرایط سخت می توانستند با تعریفی در سیستم، تا چند ماه رویه را تغییر دهند. همه اینها راهکارهایی بود که می شد انجام داد اما نشد و نمکی بر زخم کاسبان شد.

ما اگر در یک جا فروشنده باشیم، ۹۹ جای دیگر مصرف کننده هستیم و باید از کسبه دیگر خرید کنیم. پس سنگ خود را به سینه نمی زنیم. اگر عدالتی هست عدالت باید به همه اقشار برسد و در بحث مدیریت کرونا چه اشکالی داشت که کسبه هم نماینده داشته باشند. درست است که نماینده اتاق اصناف در ستاد ملی مبارزه با کرونا هست، اما باید از نظریات کسبه هم در تصمیات استفاده می شد تا تصمیم گیری ها بهتر و جامع تر باشد.