بازار؛ گروه بین الملل: سایت تحلیلی نشنال اینترست اخیرا مقاله ای با قلم «آندرانیک میگرانیان» با عنوان «چرا روسیه و چین بیش از هر زمان دیگری با یکدیگر همکاری می کنند؟» منتشر نموده است. ترجمه متن مقاله در ادامه می آید.
اجلاس اخیر بین «جو بایدن» و «ولادیمیر پوتین» برای مسکو نه تنها اساسی بلکه پر معنی بود. گرچه به سختی می توان بازگشت سفیران به واشنگتن و مسکو و تمایل به بحث در مورد موضوعات ثبات استراتژیک را یک موفقیت بزرگ خواند، اما همین واقعیت که این رهبران در مقابل یکدیگر قرار داشتند و خطوط قرمز خود را برای طرف مقابل ترسیم کردند، می تواند به عنوان یک موفقیت تفسیر می شود.
به طور کلی، خطوط قرمز هر دو طرف به شرح زیر است: خطوط قرمز روسیه: عدم عضویت اوکراین در ناتو؛ عدم استقرار موشک های میان برد و کوتاه برد در اروپا به ویژه در جمهوری های شوروی سابق؛ عدم تلاش غرب برای سرنگونی حکومت لوکاشنکو در بلاروس؛ عدم پذیرش تلاش ایالات متحده و اروپا برای سازماندهی انقلاب رنگی در روسیه و خودداری از حمایت مالی و سیاسی از مخالفان حکومت روسیه.
خطوط قرمز ایالات متحده آمریکا: عدم مداخله روسیه در انتخابات ایالات متحده آمریکا؛ عدم استفاده روسیه از حملات سایبری به امکانات مهم زیرساختی ایالات متحده؛ تمامیت ارضی اوکراین؛ و حمایت از حقوق بشر در روسیه و بلاروس.
با این وجود بعید به نظر می رسد که این دیدار تأثیر جدی بر ماهیت روابط ایالات متحده و روسیه داشته باشد. خطوط قرمز روسیه به وضوح مشخص شده است اما بعید به نظر می رسد ایالات متحده آمریکا به این خطوط قرمز پایبند باشد. ایالات متحده خطوط قرمز خود را بسیار انتزاعی تعریف کرده است و روسیه ممکن است به آن پایبند نباشد.
روسیه به طور مداوم گفته است که هرگز در انتخابات ایالات متحده دخالت نکرده یا اقدام به حملات سایبری علیه اهداف ایالات متحده نکرده است. در مورد حقوق بشر، مسکو معتقد است که این یک مسئله داخلی است و آمریکایی ها بهتر است به بیان ملایم از حقوق بشر در کشور خود، جایی که بسیاری از مسائل حل نشده وجود دارد، محافظت کنند.
پس از اجلاس ژنو پوتین به طور مکرر روشن کرده است که خطوط قرمز مشخص شده برای روسیه وجودی است - هیچ فشاری از طرف ایالات متحده و اتحادیه اروپا، هیچ تحریمی روسیه را مجبور به ترک آنها بدون امتیازات از طرف مقابل نخواهد کرد.
اگرچه در این جلسه مسئله چین به طور جداگانه مورد بحث قرار نگرفت، اما موضوع چین و روابط روسیه-چین-آمریکا یک موضوع مهم بود. چه قبل و چه بعد از اجلاس، بیانیه های زیادی از سوی سیاستمداران آمریکایی و روسی بیان شد مبنی بر این که ایالات متحده و همچنین کل غرب، از نزدیک شدن روسیه به چین بسیار نگران هستند و اینکه آمریکایی ها باید کاری انجام دهند تا اطمینان حاصل شود که روسیه به چین نزدیک نمی شود.
امروزه چین سرمایه گذاری های زیادی در آفریقا، آمریکای لاتین و چندین کشور جنوب شرقی آسیا انجام می دهد. این سرمایه گذاریها برای چین بسیار مفید و مهم است. اما از نظر استراتژیک و اقتصادی، سرمایه گذاری در اقتصاد، زیرساخت ها و بخشهای علمی و فناوری در روسیه می تواند برای روسیه و چین بسیار ارزشمند باشد.
بدین ترتیب آنها هیچ استدلالی برای کارشناسان ضد چینی در روسیه و سیاستمداران غربی و استراتژیست هایی که می خواهند روسیه را از چین جدا کنند، نخواهد گذاشت.
هم تشکیلات روسیه و هم شخص پوتین درک می کنند که چین در حال رشد نه تنها یک چالش است بلکه یک فرصت واقعی نیز محسوب می شود. امروزه چین در بسیاری از زمینه های فناوری پیشرفته نه تنها با اروپا و ایالات متحده آمریکا درگیر شده است، بلکه وظیفه خود را برای پشت سر گذاشتن کشورهای غربی (در فناوری 5G، هوش مصنوعی، بیوتکنولوژی و ...) برای خود تعیین کرده است.
گسترش نفوذ چین به آسیای میانه از طریق پروژه های «یک کمربند، یک جاده» نیز برای روسیه یک چالش و یک فرصت محسوب می شود. آسیای میانه دیگر منطقه کنترل منحصر به فرد روسیه نیست. کشورهای این منطقه با ایالات متحده آمریکا، غرب و چین ارتباط دارند. خروج نیروهای نظامی آمریکا از افغانستان، رشد احتمالی نفوذ طالبان در افغانستان و جاه طلبی های ژئوپلیتیک ترکیه وضعیت همه این منطقه را تغییر می دهد.
گسترش نفوذ یک کشور اسلامی عضو ناتو به مرزهای چین، با توجه به حضور 30 میلیون جمعیت مسلمان در چین، احتمالاً پکن را بر آن می دارد که نقش مهمتری در حوزه نظامی-سیاسی منطقه داشته باشد. روسیه می داند که ایالات متحده آمریکا سعی می کند حضور و نفوذ خود در منطقه آسیا را با حمایت از ترکیه حفظ کند. از این رو همکاری روسیه و چین ضروری می شود.
واشنگتن و بروکسل با تشکیل اتحادی از دموکراسی ها علیه کشورهای مستبد با در نظر داشتن چین و روسیه، باید بدانند که ممکن است چاره ای جز همکاری نزدیکتر با چین برای روسیه وجود نداشته باشند. اگر همانطور که بسیاری از تحلیلگران می گویند جنگ سرد بین چین و ایالات متحده آمریکا از قبل آغاز شده باشد، ممکن است این جنگ بسیار طولانی تر از جنگ اصلی بین واشنگتن و مسکو باشد.
در رویارویی جهانی پیش رو که ممکن است برای چندین دهه طول بکشد (با توجه به برابری نزدیک قدرت نظامی و اقتصادی ایالات متحده و چین)، واقعاً تعجب آور خواهد بود اگر به طور ناگهانی رهبری چین تصمیم بگیرد چنین شریک ارزشمند و مهمی مانند روسیه عنوان روسیه را به عنوان یک دشمن قلمداد کند.
نظر شما