به گزارش بازار، روئل اف پپا با نگاهی متفاوت به تحلیل وقایع سوریه و سقوط دولت بشار اسد پرداخته است. تحلیل او را بخوانید:
تحولات اخیر در سوریه، که با آنچه بسیاری به عنوان سقوط اسد توصیف می کنند، با فصل پایانی درگیری فاصله زیادی دارد. برخلاف روایات رایج در مورد تسلیم، خروج نیروهای اسد از دمشق به عنوان یک مانور حساب شده که از طریق رایزنی های جامع بین دولت سوریه و متحدان روسی آن شکل گرفته است، بهتر درک می شود. این عقب نشینی به جای نشان دادن یک تسلیم، منعکس کننده یک استراتژی تاکتیکی با هدف بازپس گیری کنترل سوریه در درازمدت است.
زمینه استراتژیک
درگیری پیچیده سوریه با دخالت گروه های متعدد شکل گرفته است که بسیاری از آنها از حمایت ایالات متحده و اسرائیل برخوردار هستند. این گروه ها چشم انداز سیاسی و نظامی را به طرز خطرناکی برای دولت اسد محدود کرده اند. در چنین شرایطی، نبرد با دشمنان ریشه‌دار در داخل دمشق که به شدت مورد مناقشه قرار می‌گیرد، خطر تکه تکه شدن بیشتر و کاهش نیروهای وفادار را به همراه خواهد داشت. در عوض، عقب نشینی فرصتی برای سازماندهی مجدد و تقویت نیروهای دفاعی اسد ایجاد می کند.
این عقب نشینی به دولت اسد اجازه می دهد تا از فضای تنگی که توسط گروه های تروریستی ایجاد شده است فرار کند و منابع خود را تحکیم کند. با تغییر تمرکز در خارج از سوریه، نیروهای وفادار فضایی برای مسلح کردن مجدد، سازماندهی مجدد و آماده شدن برای حملات آینده پیدا می کنند. از نظر تاریخی، چنین عقب‌نشینی‌های استراتژیک، پیش‌گام‌های مؤثری برای ضدحمله‌ها هستند، به‌ویژه زمانی که به نیروها اجازه حمله از جهت‌های غیرمنتظره را می‌دهند.
درس هایی از تاریخ
پویایی آشکار در سوریه یادآور سایر زمینه های ژئوپلیتیکی است که در آن حامیان خارجی دولت های شورشی در نهایت علاقه خود را از دست می دهند. کاهش تعهد ایالات متحده در قبال افغانستان پس از چندین دهه درگیری، یک داستان هشداردهنده است. سناریوی مشابهی در سوریه قابل قبول است، جایی که دولت موجود که اکنون توسط منابع ایالات متحده و اسرائیل حمایت می شود، ممکن است با رها شدن روبرو شود زیرا این کشورها به دلیل درگیری های طولانی مدت خود تمرکز خود را به داخل معطوف می کنند.
نبردهای مداوم اسرائیل با حماس و حزب الله، همراه با درگیر شدن ایالات متحده در اوکراین در کنار متحدانش در ناتو، ظرفیت های نظامی و اقتصادی هر دو کشور را تحت فشار قرار داده است. این فشارها حاکی از کاهش احتمالی توانایی یا تمایل آنها برای حفظ دولت موجود در سوریه در درازمدت است. به نظر می رسد استراتژی اسد به این احتمال بستگی دارد.
مکث محاسبه شده
آرامش فعلی بخشی از یک بازی طولانی تر است. نیروهای اسد - و متحدان آنها - در حال خرید زمان برای ارزیابی دشمنان خود، سازماندهی مجدد و تقویت هستند. زمانی که تنش های منطقه ای کاهش یابد و حامیان خارجی تزلزل کنند، شرایط برای یک حمله متقابل مهیا خواهد شد. در این سناریو، نیروهای اسد می توانند از اراده ضعیف مخالفان خود برای بازپس گیری قلمرو و حکومت سوریه بهره ببرند.
در حالی که تسلط حکومت کنونی بر قدرت ممکن است امن به نظر برسد، اساس آن متزلزل است. اتکای آن به حمایت خارجی، آن را در برابر تغییر اولویت ها و اتحادهای جهانی آسیب پذیر می کند. عقب نشینی راهبردی اسد، تصدیق این واقعیت و آماده سازی برای فرصت مناسب برای حمله است.
جاده پیش رو
عقب نشینی اسد را نباید با استعفا اشتباه گرفت. در عوض، این یک پاسخ حساب شده به میدان جنگی است که توسط نیروهای خارجی و هرج و مرج داخلی تغییر شکل داده است. ادغام نیروهای وفادار در خارج از مرزهای سوریه نشانه روشنی از قصد است: عزم راسخ برای دوام بیشتر از دولت شورشی و بازپس گیری سوریه در صورت مساعد بودن شرایط.
دولت جولانی ممکن است در حال حاضر پیروز به نظر برسد، اما تاریخ و روندهای ژئوپلیتیکی نشان می‌دهد که موقعیت آن چندان امن نیست. وقتی توازن قوا تغییر کند، نیروهای اسد احتمالاً از فرصت برای بازگشت استفاده خواهند کرد - این بار با برتری.
نتیجه گیری
«سقوط اسد» پایان نیست، بلکه یک مکث استراتژیک است. این حرکتی است که برای اطمینان از بقا، آمادگی و در نهایت تجدید حیات محاسبه شده است. از آنجایی که حامیان خارجی دولت جولانی به درگیری ها و اولویت های دیگر مشغول می شوند، زمینه برای بازپس گیری موقعیت نیروهای اسد فراهم خواهد شد. این درگیری هنوز به پایان نرسیده است و نتیجه نهایی آن ممکن است یک بار دیگر منطقه را بازتعریف کند.
نظر شما