بازار؛ گروه بین الملل: در ابتدا کشورهای آسیایی موفق به کنترل سریع ویروس شده بودند اما بازگشت به عملکرد طبیعی کشورها تا حد زیادی به میزان واکسیناسیون بستگی دارد. روند کنترل بیماری کووید ۱۹ در منطقه آسیای اقیانوس آرام بسیار عقب است.
زمانی که در بهار سال ۲۰۲۰ ، اروپا خسته و خلع سلاح شده خود را کانون همه گیری کووید-۱۹ یافت، دمکراسی های آسیایی موفق به کنترل سریع سرایت ویروس شدند.
کمی بیشتر از یک سال بعد، اوضاع بسیار متفاوت شده است. همه گیری در اروپا و امریکای شمالی به شدت در حال کاهش است اما به تازگی هند شیوع ویرانگری را تجربه کرده است و چندین کشور در جنوب شرقی آسیا با یک جهش اپیدمی روبرو هستند.
بدیهی است که راه خروج از بحران و بازگشت به عملکرد طبیعی دولت ها، جوامع و اقتصادها تا حدود زیادی به میزان واکسیناسیون بستگی دارد. با این وجود آسیا و اقیانوسیه از اروپا و آمریکای شمالی بسیار عقب هستند و دلیل اصلی این است که با توجه به کنترل خطر آلودگی آسیایی ها واکسن زدن را مفید نمی دانند.
چندین کشور از سفارش به موقع دوزها غافل شدند و اکنون باید منتظر تحویل از طریق سازوکار کوواکس تحت حمایت سازمان ملل متحد باشند.
این نابرابری بازگشت به سطح عادی، رفت و آمد مردم بین کشورها را به تأخیر می اندازد و در عین حال از سرگیری فعالیت اقتصادی را کند می کند.
استرالیا نمونه بارزی از این پارادوکس را ارائه می دهد که حدود راهبرد صفر کووید را نشان می دهد. این کشور با بهره گیری از وضعیت جزیره ای خود ، در همان اوایل مرزهای خود را بست و یک سیاست قرنطینه ای شدید و همچنین به محض ظهور موارد جدید سیستمی از مهارهای محلی را اعمال کرد.
نکته مهم این است که برای جلوگیری از ورود جهش های جدید ، کشور باید بسته بماند. کانبرا به تازگی اعلام کرده است که مرزهای استرالیا تا اواسط سال ۲۰۲۲ بسته خواهد ماند. دو سال انزوای اجباری با تمام تأثیراتی که این اقدامات می تواند بر خانواده های جدا شده ، اقتصاد ، مهاجرت داشته باشد.
در زمانی که بخش زیادی از جهان زندگی دوباره خود را آغاز می کنند و به تدریج مرزهای خود را دوباره باز می کنند ، آسیا به نوعی قربانی موفقیت خود می شود. به نفع همه است که اکنون تولید و تحویل واکسن ها را با کارایی که در مدیریت بحران سلامت نشان داده است، افزایش دهند.
نظر شما