بازار؛ گروه بین الملل: هم اکنون روزانه هزاران نفر در هند در اثر کرونا می میرند. ترس از ویروس و در نتیجه استفاده نادرست از داروها، شیوع بیماری دومی را به دنبال داشته است: بسیاری از مبتلایان به کووید به یک قارچ نادر اما بسیار خطرناک مبتلا هستند که در بیشتر موارد ابتدا به سینوس ها نفوذ می کند و در مدت زمان کوتاهی از آنجا به استخوان ها، اعصاب و رگ های خونی گسترش یافته و در بدترین حالت به مغز می رسد. بدون درمان، این موکورمیکوز در مدت زمان بسیار کوتاهی منجر به مرگ می شود.
هنوز هیچ آماری در مورد تعداد دقیق بیماران منتشر نشده است. اما نکته مهم این است که داروهای مورد نیاز برای این بیماری قارچی در حال تمام شدن هستند. نخست وزیر هند روز جمعه به مردم در مورد شیوع این بیماری نادر هشدار داد.
در حال حاضر حدود ۵ هزار مورد ثبت شده، اما هنوز اطلاعات چندین ایالت در دسترس نیست.
«اولیور کرنلی،» رئیس مرکز بیماری های عفونی قارچی در مرکز پزشکی دانشگاه کلن می گوید این بیماری تنها در هند مشاهده نشده، به عنوان مثال پاکستان، بنگلادش و بوتان نیز همین مشکل را دارند.
موکورمیکوز در واقع یک بیماری نادر است. استنشاق هاگ های قارچ یا ورود آنها به زخم، می تواند منجر به عفونت شود. با این حال، این اتفاق معمولا فقط در افرادی که دارای سیستم ایمنی آسیب دیده یا دیابت کنترل نشده هستند، رخ می دهد.
دلایل مختلفی وجود دارد که این بیماری هند را بسیار شدیدتر تحت تأثیر قرار می دهد: قارچ ها احتمالا در این منطقه شایع ترند. علاوه بر این، بسیاری از افراد در آنجا با دیابت کنترل نشده زندگی می کنند.
اما مقصر اصلی در حال حاضر دیابت نیست، بلکه یکی از معدود داروهایی است که می تواند به درمان کووید ۱۹ کمک کند: کورتیزون. در واقع، این دارو باید در دوزهای بسیار پایین و برای مدت زمان محدودی برای بیماران کرونا استفاده شود. اما در هند این دارو بدون نسخه و بدون هیچ اطلاعاتی درباره نحوه مصرف آن در فروشگاه های کوچک به فروش می رسند. کورتیزون در ارتباط با بیماری قارچی یک اثر جانبی خطرناک دارد، زیرا سطح قند خون را افزایش داده و در عین حال، سیستم ایمنی بدن را ضعیف می کند.
اما دارو به تنهایی نمی تواند این عفونت را متوقف کند. بیماران باید برای از بین بردن بافت های مرده یک عمل جراحی انجام دهند. در واقع یک تیم از جراحان گوش، حلق و بینی، متخصصان چشم و متخصص مغز و اعصاب برای درمان افراد آسیب دیده ضروری است.
متأسفانه، چنین تیم هایی در مناطق روستایی وجود ندارند و حتی کلینیک ها در مناطق شهری نیز به سختی قادر به رسیدگی کافی به بیماران هستند.
نظر شما