بازار؛ گروه بین الملل: توسعه اقتصادی کره جنوبی همواره موضوعی مورد بحث در میان کارشناسان بوده است. در همین ارتباط نیز آثار متعددی درباره توسعه اقتصادی کره جنوبی منتشر شده است.
از جمله یکی از تازه ترین کتاب هایی که مسیر توسعه اقتصادی کره جنوبی را به صورت نظری مورد بررسی قرار داده، کتاب «تغییرات بواسطه رقابت؛ ارزیابی وضعیت توسعه کره جنوبی» است که توسط «هیونگ کی کوون» به رشته تحریر درآمده و به تازگی منتشر شده است.
درباره این کتاب گفته شده است که این اثر تحقیقی تحولات توسعه گرایی کره جنوبی از سوی دولت را در قالب نظریه های مطرح نئولیبرالیسم، دولت توسعه و نهادگرایی مورد بررسی و کاوش قرار داده است.
در همین ارتباط نیز خبرنگار بازار گفتگویی را با نویسنده کتاب، دکتر هیونگ کی کوون استاد دانشگاه سئول کره جنوبی انجام داده و در خلال این گفتگو موضوع توسعه کره جنوبی را به بحث گذاشته است.
دکتر «هیونگ کی کوون» درباره این که کتابش به چه سوالاتی پاسخ خواهد داد، به خبرنگار بازار گفت: این کتاب به چند سوال اساسی پرداخته است، از جمله این که چرا کره جنوبی توانست طی مدت زمان طولانی به یک رشد موفقیت آمیز دست یابد؟ چه عوامل و دلایلی باعث موفقیت اقتصادی کره جنوبی شده اند؟ آیا همان گونه که برخی تئوریسین مطرح می کنند، این موفقیت ها ناشی از وضعیت توسعه منسجم است، یا نه دلیل وضعیت مناسب نشات گرفته بازار آزاد لیبرال است که اقتصادانان نئوکلاسیک هم بر آماری کره جنوبی را درک کنیم؟
وی افزود: مباحث من در کتاب به این موضوع می پردازد که کره از دهه ۱۹۶۰ توانسته رشد اقتصادی موفقیت آمیزی داشته باشد و این وضعیت نه به دلیل تداوم توسعه به معنای سنتی بوده است و نه در به دلیل بازار آزاد نئولیبرال. این توسعه و رشد عمدتا به دلیل انطباق پذیری و انعظاف پذیری در استراتژی و سازمان و نهادهای متولی توسعه بوده است.
وی یادآور شد: از سوی دیگر باید توجه داشت که اقتصاد کره طی چند دهه گذشته به طور قابل توجهی از اقتصاد سنتی ورودی گرا به اقتصاد متمرکز بر دانش و نوآوری محور تغییر کرده است.
دکتر «هیونگ کی کوون» تاکید کرد: با این حال، باید توجه داشت که چنین تغییری در استراتژی ها و روش های توسعه و انعطاف در برابر این تغییرات از طریق هماهنگی های آماری امکان پذیر است. در واقع به دلیل تغییرات قابل توجه اقتصادی در کره، مدل توسعه کره ای نه به سمت مدل لیبرال آنگلوساکسون حرکت کرده و نه به سمت مدل هماهنگی اجتماعی اروپا. بلکه این مدل در هماهنگی های آماری و انعطاف در برابر این تغییرات خود را تعریف می کند.
وی افزود: در پاسخ به این سوال که چگونه می توان تغییرات و تداوم را درک کرد؟ باید گفت که برخلاف باورهای رایج ادبیات اقتصادی سیاسی، تغییرات و استمرار در نهاد از یکدیگر جدا نیستند و تداوم در مدل هماهنگی آماری کره ای از اقتصاد سیاسی می تواند به دلیل تغییر آن در استراتژی و روش های پاسخگویی به چالش های جدید ناشی از تغییرات مداوم اقتصاد سیاسی داخلی و بین المللی ادامه یابد.
استاد دانشگاه ملی سئول در ادامه یاداور شد: سوال بعدی این است که مدل آماری کره ای چگونه تکامل یافته است؟ بر خلاف ادبیات دولت توسعه موجود که بر انسجام دولت توسعه گرا تأکید دارد، در این کتاب معتقدم که دولت عامل رشد منسجم نیست، بلکه این منبع رقابت نخبگان است که می تواند به چنین رشدی منجر شود.
وی تاکید کرد: از سوی دیگر سازگاری انعطاف پذیر در استراتژی و سازمان ها و نهادها می تواند از طریق رقابت نخبگان در داخل و خارج از کشور امکان پذیر باشد و همزمان تغییرات بواسطه رقابت در داخل و خارج از کشور می تواند تغییرات درون زا در نهادها را آشکار کند.
نویسنده کتاب «تغییرات بواسطه رقابت؛ ارزیابی وضعیت توسعه کره جنوبی» همچنین درباره بحث اصلی این کتاب گفت: بحث اصلی من در این کتاب این است که برخلاف استدلال های نظریه پردازان نئولیبرال ها، شبکه های تولید جهانی (GPN) و مکتب سرمایه داری جهانی مارکسیست، دولت می تواند در جریان جهانی سازی شرکت های ملی نقش فعالی در بازسازی اقتصاد ملی داشته باشد.
وی تصریح کرد: در مقابل اقتصادهای نئولیبرالی مانند ایالات متحده، اقتصاد با کنترل بیشتر دولت مانند کره به احتمال زیادی به سمت نوعی بازسازی صنعتی عمومی حرکت می کند. بدین معنا که نه تنها در فرایند جهانی سازی نقش دولت بسیار سازنده و مهم است، بلکه توسعه داخلی نیز با دخالت حداکثری دولت صورت می گیرد و نظام اقتصادی کره جنوبی یک بازار آزاد نئولیبرال نیست.
درباره اهمیت نگارش کتاب نیز، هیونگ کی کوون می گوید: مدل توسعه کره هنوز توسعه گرایی به رهبری دولت است، اما تداوم آن نه به دلیل یک میراث تاریخی، بلکه با تغییرات امکان پذیر شده است. در حقیقت، تداوم تنها از طریق تغییرات اتفاق می افتد. اگر کره نهادهای توسعه سنتی خود را تغییر نمی داد و همچنان از روش های سنتی مانند تنظیم دستوری ورود به بازار و قیمت استفاده نمی کرد، در توسعه گرایی دولتی خود شکست می خورد. لذا تداوم توسعه گرایی فعلی در کره جنوبی تنها با تغییر استراتژی آن از توسعه گرایی ورودی گرا به سمت مدلی مبتنی بر رشد دانش و نوآوری در یک زمینه امکان پذیر است و این مبححث در کتاب به خوبی توضیح داده شده است، با این حال، آنچه این کتاب ارائه می کند نه تنها تداوم در اثر تغییرات، بلکه مهمتر از آن ، تغییر در رقابت است و دانستن این نکته که تداوم توسعه گرایی به رهبری دولت کره توسط رقابت در داخل و همچنین خارج از این کشور رخ داده است.
نظر شما