به گزارش بازار، روزنامه القبس کویت در گزارشی نوشت: بیست و هفتم مارس گذشته، چین و ایران توافق استراتژیک و فراگیر شراکت و همکاری را که مدت آن بیست و پنج سال است، امضا کردند. این توافق شامل زمینه های متعدد همکاری همچون حمل و نقل، فناوری اطلاعات و مبادلات فرهنگی و نیز سرمایه گذاری حدود ۲۸۰ میلیارد دلاری چین در زمینه انرژی ایران و ۱۲۰ میلیارد دلاری در زمینه تاسیسات زیربنایی ایران است و در مقابل چین نفت از ایران دریافت می کند. این توافق همچنین شامل استفاده از پول ملی دو کشور در مبادلات تجاری است.
توافقی در چنین سطح و گستردگی و در این برهه زمانی باید بحث و جدل بسیار زیادی را به دنبال داشته باشد، برخی آن را ائتلاف جدیدی در منطقه برای مقاومت در برابر واشنگتن و برخی آن را گام پیشدستانه ایران برای بهبود موقعیت مذاکراتی خود با واشنگتن در چارچوب مذاکرات بازگشت به توافق هسته ای قلمداد کردند و برخی هم آن را به منزله ضمانت ایران در برابر طفره رفتن آمریکا از لغو تحریم ها علیه این کشور قلمداد کرده اند.
برخی ابعاد تحلیلهای سابق ممکن است تا حدودی درست باشد به ویژه در ارتباط با بهبود موقعیت مذاکراتی تهران در برابر واشنگتن در خصوص توافق هسته ای و البته این توافق به مثابه عامل قدرتی برای پکن در چارچوب نزاع استراتژیک آن با واشنگتن اما در چارچوب وسیع تر و فراتر از منطقه است.
توافق شراکت میان تهران و پکن در وهله اول در چارچوب ابتکار جاده جدید ابریشم است که تهران در سال ۲۰۱۵ به آن پیوست، این توافق همانطور که از مفاد آن مشخص است، نشان می دهد که هدف اساسی آن اقتصادی است به ویژه در چارچوبی که پکن تلاش می کند بیشترین بهره را از صادرات نفت ایران برای تامین نیازهای روزافزون خود ببرد و در کنار تامین سرمایه گذاری میلیاردی در زمینه های زیرساختهای ایران، چین مشکلات اقتصاد ایران را که به شدت وخیم شده مرتفع کند.
بنابراین، توافق در چارچوب کاملا اقتصادی قرار دارد و مطلقا هیچ تصمیم و ارتباطی با تشکیل ائتلاف خاورمیانه برای ایستادگی در برابر حضور آمریکا ندارد، بلکه بر عکس، چین بیشترین بهره را از حضور آمریکا می برد و بقای آن را برای تضمین حمایت مجانی از انتقال نفت و منافع اقتصادی آن در منطقه تشویق می‌کند، ولی در خصوص بندی از توافق که به نیروهای چینی اشاره می کند، این مساله را باید در چارچوب حمایت چین از منافع خاص خود تفسیر کرد، به ویژه گذرگاه های جاده ابریشم دریایی و این موضوع به توسعه طلبی نظامی چین در منطقه ارتباطی ندارد.
این توافق برای چین تضمین می کند که وضعیت ژئواستراتژیک خود را در منطقه بهبود بخشیده و ابتکار جاده ابریشم جدید را تقویت و نیز زمینه حضور و نفوذ اقتصادی بیشتر چین در منطقه و کشورهای مرتبط با این ابتکار را بیشتر تضمین کند.
توافق شراکت یکی از توافقات استراتژیکی دیگری است که انتظار می رود چین حتی با دشمنان ایران در چارچوب ابتکار جاده ابریشم به عنوان بزرگترین پروژه چین امضا کند که امیدوار است از طریق آن حضور و موقعیت اقتصادی جهانی خود را تا بالاترین حد ممکن برای تحقق سیطره نرم اقتصادی بر نظام بین المللی تقویت کند.
نظر شما