اقتصاد دیجیتال؛ کاتالیزوری برای رشد و شکوفایی

بازار؛ گروه بین الملل: ابزارهای اتصال از جمله فن آوری های بی سیم، سیم دار و ماهواره ای - ابزار قرن بیست و یکم است. این امر تمام جنبه های شهرهای هوشمند و آینده و اجزای اصلی اقتصاد و جوامع را پیش می برد. اتصال دیجیتال همچنین یک ابزار مهم در زمینه پاسخ و بازیابی Covid-۱۹ است - از جمله امکان کار کردن و یادگیری از راه دور، تجارت الکترونیکی و ارتباطات مهم.

در سراسر منطقه آسیا و اقیانوسیه، اقتصاد دیجیتال در همه جنبه های زندگی ما نهفته است. این منطقه تا سال ۲۰۲۵ در مجموع ۳ میلیارد مشترک تلفن همراه خواهد داشت، در حالی که نیمی از مشترکان جدید تلفن همراه در سراسر جهان از این منطقه خواهند بود. این رشد می تواند برای تمام بخشها و صنایعی که به اقتصاد دیجیتال متکی هستند تغییر شکل ایجاد کند.

با این وجود، علیرغم پتانسیلی که اقتصاد دیجیتال می تواند ایجاد کند، چالش های واقعی در راه اندازی زیرساخت های دیجیتال وجود دارد. اول، اجرای موفقیت آمیز هر نوع زیرساخت نیاز به یک رویکرد جامع و استراتژیک و حتی بیشتر از آن برای زیرساخت های دیجیتال دارد. برخلاف سایر بخشهای زیربنایی سنتی ، زیرساختهای دیجیتال نیاز به هماهنگی در بسیاری از قسمتهای متحرک دارند، از تخصیص طیف موبایل - فرکانسهای رادیویی که امکان اتصال تلفن همراه را دارند - تا تعادل حقوق مالکان زمین.

اینکه فقط دسترسی ایجاد کنیم، کافی نیست. ما به اتصال معنی دار نیاز داریم، که توسط اتحاد برای اینترنت مقرون به صرفه به عنوان دسترسی به اینترنت با کیفیت تعریف شده است.

ما باید اطمینان حاصل کنیم که افراد و مشاغل می توانند در اقتصاد و جوامع رو به رشد دیجیتالی ما - از جمله امکان پذیر کردن پهنای باند مورد نیاز مانند کار از راه دور و آموزش از راه دور - پیشرفت کنند. ما همچنین باید اصول را درست به کار ببریم. ۵G عناوین بسیاری را به خود جلب می کند، اما تا سال ۲۰۲۵، ۵۶ درصد از کل مشترکان تلفن همراه در سراسر جهان - و ۶۵ درصد از همه مشترکان در منطقه آسیا و اقیانوسیه - هنوز از اتصال ۴G استفاده می کنند. ۱۲ درصد دیگر کاربران در آسیا و اقیانوسیه همچنان به فناوری های ۲G یا ۳G اعتماد خواهند کرد.

مقرون به صرفه بودن نیز مورد توجه است. این هم شامل مقرون به صرفه بودن اتصالات داده ای و هم دستگاه ها می شود. در این منطقه، از جمله از طریق مارک ها و محصولات نوآورانه، پیشرفت زیادی در حال انجام است.

تفاوت بین بودجه مورد نیاز برای دستیابی به نیازهای اقتصاد دیجیتال (از جمله اتصال دیجیتال و سایر پایه ها) و سرمایه گذاری های واقعی است که انجام می شود. در این منطقه  این شکاف در حال افزایش است و ممکن است تا سال ۲۰۴۰ به نیم تریلیون دلار برسد. مقابله با این امر نیاز به تلاش قابل توجه دولتهای منطقه در جهت هدایت سرمایه های بخش خصوصی دارد.

این چالش ها می توانند تأثیر واقعی بر رشد اقتصادی داشته باشند، از جمله محدود کردن نوآوری. به عنوان مثال، ممکن است فرصت های ایجاد صنایع متمرکز بر فناوری و صادرات محور فناوری های نوظهور، شهرهای هوشمند و سایر پیشرفت ها را کاهش دهد. همچنین با جلوگیری از دیجیتالی شدن بخش عمومی و کاهش میزان ارائه خدمات عمومی دیجیتال، می تواند توانایی دولت ها در تأمین نیازهای شهروندان را محدود کند.

با وجود این چالش ها، پیشرفت چشمگیر و مهمی که در زمینه استفاده از اقتصاد دیجیتال در سراسر منطقه آسیا و اقیانوسیه حاصل شده است، راهنمایی های مهمی در مورد راه های پیش رو ارائه می دهد. باید گفت در بسیاری از کشورها شاهد افزایش کیفیت تجربه اتصال ۳G و ۴G بوده ایم. بعد از آن، کره جنوبی روی معامله جدید دیجیتال تمرکز کرده است، از جمله بررسی نقش ۵G.

مشارکت در بسیاری از این موفقیت ها ضروری بوده که شامل مشارکت بین بخش های دولتی و خصوصی، به ویژه مقامات محلی و شهرها و ارائه دهندگان اتصال دیجیتال است. در این زمینه همکاریهای بین المللی اهمیت خیلی زیادی دارد.

در کنفرانس اخیر که توسط دبیرخانه آسه آن برگزار شد، ذکر شد که آسیا از موقعیت خوبی برای استفاده از اتصال دیجیتال برای توسعه اقتصادی و اجتماعی برخوردار است. حدود ۴۰ درصد از جمعیت آسیا زیر ۳۰ سال دارند و مجموعه ای از کاربران فن آوری دیجیتال را در خود جای داده است.

در حالی که میزان نفوذ اینترنت از حدود ۱۲ درصد در سال ۲۰۰۷ به ۴۴ درصد در سال ۲۰۱۷ به میزان قابل توجهی افزایش یافته است، از ۶۵۰ میلیون جمعیت آسیا بیش از ۳۵۰ میلیون نفر باقی مانده اند که می توانند از اتصال دیجیتال بیشتر بهره مند شوند.

بنابراین انتظار می رود که استفاده روزافزون از زیرساخت های اتصال دیجیتال در آسیا باعث ایجاد محصولات ، خدمات و برنامه های جدیدی شود که به طور بالقوه می توانند نحوه زندگی و کار مردم را تغییر دهند. تخمین زده می شود که اجرای موفقیت آمیز دستورالعمل دیجیتال طی ۱۰ سال ۱ تریلیون دلار به تولید ناخالص داخلی آسیا اضافه کند.

با این حال، اینکه چه چیزی و کجا مورد توجه قرار گیرد و همچنین چگونگی فعال کردن مشارکت بیشتر در بخش خصوصی موضوعات کلیدی هستند که برای کشورهای مختلف و حتی مناطق مختلف در یک کشور به پاسخ های مختلف نیاز دارند.

فعال کردن راه حل های مناسب از اهمیت اساسی برخوردار است. این درست جایی است که رویکرد و فعالیت چند جانبه، از جمله برنامه توسعه ملل متحد (UNDP) با تجربه جهانی خود، می تواند به دولت ها و بخش خصوصی کمک کند تا مدل ها و راه حل های مناسب را برای کمک به حداکثر سود اقتصادی و جمعیت پیدا کنند. زیرساخت های آسیا همچنین بهترین روش ها را از سنگاپور و جاهای دیگر برای کشورهای اطراف منطقه اعمال و به اشتراک می گذارند.

اقتصاد دیجیتال یک مولفه اساسی در پیشرفت اقتصاد و جوامع ما است، به ویژه در زمینه بهبود Covid-۱۹. همچنین این یک پایه مهم در دستیابی به هریک از ۱۷ هدف توسعه پایدار است. هدف از ارائه این اهداف جهانی شکل گیری جهانی بهتر برای همه تا سال ۲۰۳۰ است.

هر مشکلی که مانع از برقراری ارتباط و اقتصاد دیجیتالی شود، می تواند تأثیرات واقعی، منفی و جدی بر زندگی و معیشت داشته باشد. ما برای کاهش فقر، بهبود برابری، ارائه آموزش با کیفیت و ساختن شهرها و جوامع پایدار به اقتصاد دیجیتال جامع، با کیفیت بالا، مقرون به صرفه و در دسترس نیاز داریم. این یک کاتالیزور اساسی برای رشد، شمول و شکوفایی - در منطقه و فراتر از آن است.