بازار- تهمینه غمخوار؛ اقتصاد کویت به شدت وابسته به صنعت نفت و گاز آن است. کویت یکی از بزرگترین ذخایر نفت و گاز در دنیا را در اختیار دارد که مقدار آن در سال ۲۰۱۹ حدود ۱۰۱.۵ میلیارد بشکه تخمین زده شده و در میان ده بزرگترین تولید کننده نفت در سطح جهان قرار دارد.
درآمد این کشور از صادرات نفت بیش از نیمی از تولید ناخالص داخلی این کشور و ۹۵ درصد از درآمد دولت را تشکیل می دهد.
با این حال، کاهش قیمت جهانی نفت خام در چند سال گذشته منجر به کسری بودجه مالی برای اولین بار در تاریخ کشور شده است. به همین منظور، دولت کویت تصمیم گرفته تا اقداماتی را جهت جبران این کسری و ترسیم یک برنامه توسعه بلند مدت انجام دهد.
این برنامه هفت ستونی که با نام چشم انداز جدید کویت در سال ۲۰۳۵( New Kuwait Vision ۲۰۳۵) نامگذاری شده، قصد دارد تا آینده کشور عرب را از طریق تنوع اقتصادی و پایداری تأمین کند و نجات دهد.
استراتژی بخش نفت و گاز تا ۲۰۴۰
با وجود این شرایط اقتصادی چالش برانگیز، بخش نفت و گاز کویت به رهبری شرکت ملی نفت (KPC) که مقر آن در شهر کویت است و فعالیت های آن پیرامون اکتشاف نفت، تولید، پتروشیمی، پالایش، بازاریابی و حمل و نقل می گردد، همچنان کلید اقتصاد و بازار کار این کشور است.
در همین راستا این شرکت یک استراتژی برای سرمایه گذاری ۵۰۰ میلیارد دلاری تا سال ۲۰۴۰ برای پیگیری افزایش قابل توجه تولید هیدروکربن ایجاد کرده است.
همچنین شرکت ملی نفت کویت یک سرمایه گذاری در جهت توسعه زیرساخت هایی برای افزایش ظرفیت تولید نفت خام و اجرای پروژه های پایین دست به منظور افزایش سهم این کشور در بازار جهانی فرآورده های نفتی و پتروشیمی ایجاد کرده است.
این استراتژی KPC به تعدادی از روندهای جهانی که بر صنعت نفت و گاز تأثیر می گذارد، پاسخ می دهد. از جمله این عوامل می توان به تداوم تقاضای جهانی طولانی مدت برای نفت خام، تغییر تقاضای نفت از اروپا به آسیا، افزایش تقاضای جهانی برای محصولات تصفیه شده، پتروشیمی و گاز طبیعی و حرکت اجتناب ناپذیر به سمت منابع انرژی تجدید پذیر اشاره کرد.
شرکت ملی نفت کویت و شرکت های تابعه آن این استراتژی را از طریق تعدادی برنامه اصلی سرمایه با هدف دستیابی به اهداف رشد تدوین کرده است :
-تداوم تولید نفت خام از مخازن موجود از طریق استفاده از فناوری جدید مانند بازیابی پیشرفته نفت
-توسعه میادین گازی رایگان (غیر مرتبط) برای تولید انرژی پاک و تولید پتروشیمی
-توسعه منابع جدید هیدروکربن مانند استخراج نفت سنگین، فراساحلی و غیر متعارف
-احداث یک پالایشگاه گرینفیلد جدید در کویت با بیش از ۶۰۰ هزار بشکه در روز ظرفیت تأمین سوخت های کم گوگرد به نیروگاه های کویت، که همچنین دارای یک مجتمع پتروشیمی یکپارچه خواهد بود.
-به روزرسانی پالایشگاه های موجود برای تولید محصولات پاک کننده جهت تأمین نیازهای داخلی و مطابق با استانداردهای بین المللی سوخت های بین المللی از جمله یورو وی
-ساخت تأسیسات وارداتی گاز طبیعی مایع (LNG) برای ایجاد انعطاف پذیری و امنیت بیشتر در تأمین نیازهای داخلی
-ساخت مجتمع پالایش و پتروشیمی یکپارچه در ویتنام برای تأمین محل خروجی هیدروکربن های کویت و ارائه خدمات به بازارهای آسیا
-استفاده از فناوری انرژی های تجدیدپذیر در بخش نفت برای کاهش مصرف انرژی، از جمله یک کارخانه PV خورشیدی ۱۰۰۰ مگاواتی برای تأمین ۱۵درصدی تقاضای انرژی پیش بینی شده بخش نفت تا سال ۲۰۲۰ و ارتقاء ساختمانهای اداری برای برآورده کردن استانداردهای سبزتر
علیرغم عدم قطعیت های اقتصادی و زیست محیطی، حفظ یک پایگاه قوی برای منابع نفت و گاز و موقعیت پیشرو در هزینه به معنای این است که کویت برای تأمین نیازهای طولانی مدت هیدروکربن جهانی برای سالهای آینده، موقعیت خود را به عنوان منبع تأمین مهم تأمین کند.
در حالی که سرکوب قیمتهای نفت خام طی چند سال گذشته منجر به کاهش درآمد و تأثیرگذاری بر بودجه مالی آن شده است، دولت کویت اعلام کرده است که این کشور همچنان به سرمایه گذاری در بخش نفت و گاز خود، چه در داخل و چه در سطح بین المللی، ادامه خواهد داد.
به منظور تحقق جاه طلبی های نفتی و گازی خود، کویت باید چالش های تأمین اعتبار برنامه سرمایه عظیم خود را برطرف کند. تضمین مهارت ها، نیروی انسانی و توانایی های فناوری مورد نیاز برای ایجاد و بهره برداری مؤثر از اقدامات توسعه یافته، ایجاد تعادل در نقش خود به عنوان یک کارفرمای ملی و یک بازیگر جهانی در یک بازار از قبل رقابتی تعهد این کشور را نسبت به پایداری و حفاظت از محیط زیست نشان می دهد.
در واقع اگر کویت بتواند در جهت رفع این چالش ها حرکت کند و در کنار استراتژی های متنوع تر برنامه جدید چشم انداز۲۰۳۵، به ترکیبی اقتصادی قدرتمند و پایدار تری دست یابد، این کشور رونق اقتصادی طولانی مدت خود را با تضمین استانداردهای بالای زندگی به دست خواهدآورد.
نظر شما