اکبر محمدی: این روزها با دیدن دغدغه های اساسی در حوزه های معیشتی و مخصوصا اشتغال، ناخودآگاه ذهنم به سمت یک طرح موثر در گذشته سیستم آموزشی کشور سوق داده می شود که اگر همچنان اجرا می شد، قطعا تا حدود زیادی می توانست رافع این دغدغه ها باشد.
آن روزها برنامه ای استارت خورده بود که بر اساس مقضیات زمان بود و با تداوم اجرایی شدن آن، شرایط امروز برای بسیاری از خانواده ها و به تبع آن برای کشور، حتما شرایط بهتری بود.
بعدازپیروزی انقلاب اسلامی درسال ۱۳۵۷ بخصوص بعد از پایان جنگ تحمیلی عراق علیه ایران درسال ۶۸ با توجه به افزایش جمعیت و ترافیک اتاق کلاسها مخصوصا در دوره های ابتدایی -که گاها بعضی از مدارس سه شیفتی اداره میشدند- کارشناسان پیش بینی کرده بودند که این ترافیک بعد ازچندین سال به دبیرستاتها و سپس دانشگاه ها کشیده خواهد شد و بعد از این مرحله است که جریانات بیکار بیداد خواهد نمود. یعنی سیل دانش آموزان ابتدایی آن زمان، قرار بود زمانی به همان شکل پرتراکم به صحنه اقتصاد و اشتغال روانه شوند. پس اتخاذ تدبیری اساسی از همان زمان ضرورتی اجتناب ناپذیر بود.
به همین خاطر درسال ۶۸ طرح شهیدرجایی به نام طرح کاد که مخفف طرح کار و دانش بود، ارائه و اجرایی گردید.
براساس این طرح دانش آموزان بعد از دوره راهنمایی و در دوره دبیرستان ضمن تحصیل در کلاس باید در کنار آن حرفه ای بیاموزند که اگر به هر دلیلی دانش آموزی نتواند ادامه تحصیل دهد لااقل بااین حرفه و شغلی که فراگرفته بتواند زندگی روزمره خود را بچرخاند. در آن زمان بر اساس این طرح، دانش اموزان هفته ای دو ساعت را باید در کارگاهی فنی و با تایید مدرسه بگذرانند و کار یاد بگیرند. در پایان هم معلم ویژه این طرح، از مدیران کارگاهها، نمره فنی دانش آموز را می گرفت و در کارنامه هم ثبت می شد.
تصمیمی مبارک که می توانست اتفاقی مبارک تر را برای کشور رقم بزند و اتفاقا بخشی از نتایج آن در دوره ای در کشور دیده شد.
اما در ادامه براثر توجیه نکردن و فقدان آموزش و ارایه ضرورت ماجرا، متاسفانه هم کارآموز و هم استاد کار و هم بازرسان آموزش و پرورش وظیفه خودرا به نحو احسن انجام ندادند و این طرح بصورت فقط نمادین و گریز از مسئولیت و بصورت تئوری اجرا شد و باتوجه به ناکارآمدی آن درسال ۱۳۷۳ این طرح ملغی گردید.
اگراین طرح بصورت پایدار و مستمر و محکم و استوار و عملی اجرامیشد، شاید امروزه با این همه بیکاری و دربدری دست و پنجه نرم نمیکردیم و شاید اقتصاد کشور و وضع معیشتی مردم بهترازاین بود.
حتی اگر این طرح با همان روش کژدار و مریز هم پیش می رفت، قطعا امروز راهگشای بسیاری از مسایل در حوزه اشتغال بود. در هر حال امروز دیگر جز یاد و خاطره ای از آن طرح باقی نمانده است به علاوه سیل بیکارانی که می شد بسیاری از آنها شغل مناسب و مولدی داشته باشند.
نظر شما