محمدشهاب بازار: دعوایی که نیست ولی در حد یک گفتگوی رد و بدلی که بین وزارت بهداشت و رئیس بانک مرکزی انجام گرفت در این گفتگو طرف کدام یک را میتوان گرفت!؟
سیاست پولی یا همان خلق پول وقتی در ارتباط با تولید به تولید کنندگان داده شود اولین پیامد خود یعنی افزایش تولید را رقم میزند. ممکن است عده ای بگویند تورم خواهیم داشت؟ خواهیم پرسید منظور شما چه تورم ای است و احتمالاً خواهند گفت وقتی تقاضا برای نهاده های تولید افزایش یابد مسلم این می شود که قیمت نهاده ها افزایش و درنهایت تورم خواهیم داشت. بعد اگر بگوییم قرار است این خلق پول برای تولید کنندگان مواد اولیه اختصاص یابد آنها چه خواهند گفت؟ احتمالاً کمی فکر خواهند کرد و وقتی ببینند دیگر نمی توانند بر اساس عرضه و تقاضا، افزایش قیمتی را بیان کنند خواهند گفت بسیار خوب تورم نخواهیم داشت. مساله خلق پول و اهمیت آن برای استفاده در اقتصاد فراتر از آن است که بخواهیم با هدایت فکری افراد از عدم تورم آن صحبت کنیم. زمانی که منابع خلق پول که در اصل باید به صورت بلاعوض به جامعه داده شود در اختیار تولید کنندگان با اولویت های خلق تکنولوژی و تولید مواد اولیه داده می شود مجریانی برای اجرای قوانین بازار نخواهیم داشت. این که بخواهیم در این مورد صحبت کنیم که ارتقاء درآمد سرانه هم مرتبط با همین ماهیت و مصداق حمایت از تولید است امکان پذیر است که مجدد به آن نمی پردازیم.
وزارت بهداشت برای کمک به جامعه برای عبور از شرایط فعلی به منابع مالی نیاز دارد. اگر منابع مالی نباشد کاری نمی توان انجام داد و عجیب است که عده ای داستان ارتباط تورم با پول را باور کرده اند. داستان ارتباط تورم با پول داستانی است که تمام ماجرا را نمی گوید تورم مرتبط با پول نشده است مگر آن است سیاست مداران آن جامعه آنگونه که باید در راستای اهداف یک اقتصاد از سیاست گذاری های درست استفاده نکرده اند. اگر سیاست باید های خود را با استفاده از سیاست گذاری های درست پیش می راند داستان ارتباط تورم با پول در کنار داستان های تحقق نیافته در عالم جامع قرار میگرفت.
خلق پول می تواند ابزار مناسب برای دریافت کنندگان آن جهت پیش راندن اهداف یک اقتصاد باشد که این مساله بسیار منوط به طرز نگرش تصمیم گیران اصلی اقتصاد ایران است. اگر ترس از باب شدن حمایت های بلاعوض به این معنا که تولید کنندگان مردمی گزینه های بعدی این دریافت ها قرار گیرند باشد؛ تزاحمی بین تحقق خواسته وزارت بهداشت با منافعی که در یک ساختار مافیایی سرمایه داری سیاسی قابل تصور است؛ برای تصمیم گیران اصلی میتواند شکل گیرد با آنکه حقیقت امر آن است که تغییر ساختار اقتصاد ایران هیچ کمبودی در منافع اقتصادی سیاسی تصمیم گیران اصلی اقتصاد ایران میتواند ایجاد نکند.
نظر شما