به گزارش بازار به نقل از شانا، عباس کاظمی درباره انتقادها به نساختن پالایشگاه در کشور گفت: این انتقادها کارشناسی نیست. در ۴۰ سال گذشته بیشتر تمرکز نفت روی توسعه گاز بوده است، با نگاهی به منحنی مصرف انرژی درمییابیم روزانه معادل ۳ میلیون و ۷۰۰ هزار بشکه گاز مصرف میکنیم که ارزانتر از فرآورده است و اینکه روی برداشت از منابع مشترک تمرکز کردهایم که اگر این منابع را استفاده نمیکردیم قطر برداشت میکرد. چرا به این مسئله توجه نمیشود؟ باید در نظر داشته باشیم که منابع پولی کشور محدود است، طی ۴۰ سال ترجیح بر این بود که روی گاز تمرکز شود که نتایج آن را هم میبینیم. اگر میخواستیم این انرژی موردنیاز را از طریق نفت تأمین کنیم، مخارج استخراج و هزینه پالایشگاه نفت بیشتر از گاز بود و اینکه نمیتوانستیم از منابع مشترک گازی استفاده کنیم.
وی سیاست سرمایهگذاری روی گاز به جای نفت را بجا دانست و افزود: میگویند چرا به اندازه سرمایهگذاری روی گاز، برای پالایشگاه نفت سرمایهگذاری نشده، پاسخ واضح است؛ زیرا پول نداشتیم، سرمایه کجاست؟ یک مقداری پولی داشتیم که وزارت نفت روی گاز سرمایهگذاری کرده و نتایج مثبت آن را هم میبینیم. در هر خانهای گاز وجود دارد. واقعیت این است که تولید و تصفیه نفت گرانتر است و اگر روی نفت تمرکز میکردیم، مزیت گاز را از دست میدادیم.
مدیرعامل پیشین شرکت ملی پالایش و پخش فرآوردههای نفتی تصریح کرد: افرادی که انتقاد میکنند به مسائل مالی توجه ندارند. موجودی منابع مالی صرف تولید گاز شده، بنابراین خرج نامطلوبی نشده است. ضمن اینکه اکنون مانعی برای ساخت پالایشگاه وجود ندارد، سال ۸۵ خصوصیسازی شده و اکنون دولت وظیفهای برای ساخت پالایشگاه ندارد. چرا این پرسش مطرح نیست که چرا بخش خصوصی پالایشگاه نساخته است و چرا این موضوع آسیبشناسی نمیشود؟ پس از سال ۸۵ که خصوصیسازی انجام شد، نفت وظیفهای در قبال ساخت پالایشگاه نداشته، منابع را روی گاز سرمایهگذاری کرده که نتیجه آن مطلوب بوده است.
کاظمی ادامه داد: اکنون که صادرکننده بنزین هستیم چرا بخش خصوصی پالایشگاه نمیسازد؟ باید بررسی کرد که چرا بخش خصوصی وارد پالایشگاهسازی نمیشود؟
وی تأکید کرد: امروز حدود ۵۰ میلیون مترمکعب ظرفیت مصرف گاز ایجاد شده، روزانه معادل ۲۵ میلیون لیتر گاز مصرف میشود که اگر اینگونه نبود باید بنزین مصرف میکردیم. کسانی که مافیای بنزین را مطرح میکنند؛ پاسخ دهند اکنون ما صادرکننده بنزین هستیم چرا پالایشگاه ساخته نمیشود؟
معاون پیشین وزیر نفت در امور پالایش و پخش گفت: واقعیت که سرمایه به طرف گاز رفته، اگر به سمت گاز نمیرفت ما نیاز شدیدی به نفت داشتیم؛ ۳ میلیون و ۷۰۰ هزار بشکه معادل نفت، به اضافه ۱.۵ میلیون لیتر باید نفت خام وارد، تصفیه و توزیع میکردیم، کدام روش مطلوبتر بود؟ آیا باید نفت خام وارد میکردیم، پالایشگاه را با سرمایه زیاد و زمان طولانی میساختیم تا بنزین بیشتری مصرف کنیم؟
کاظمی افزود: کسانی که بحث مافیای بنزین را مطرح میکنند، بگویند اکنون که صادرکننده هستیم چرا سرمایهگذاران در این سود زیاد پالایشگاه نمیسازند؟ پاسخ مشخص است، سرمایه سنگین میخواهد و ما این سرمایه را نداریم. البته اکنون هم پول را هدر ندادیم، روی گاز سرمایهگذاری کردیم. ابتدای انقلاب دو پالایشگاه گاز داشتیم که یکی بیدبلند بود. اکنون بیش از ۳۰ پالایشگاه گازی داریم، همه روستاها و شهرها به شبکه گاز متصل شدهاند، چرا اینها مطرح نمیشود؟ فقط میگویند پالایشگاه نفت نساختند، زیرا میخواستند مافیای بنزین داشته باشند!
وی اظهار کرد: اگر اکنون پالایشگاه نفت میساختیم انتقاد نمیشد که چرا مخزن پارسجنوبی رها شد که اعراب ثروت ما را بخورند و ما گاز نداشته باشیم؟ همین انتقادی که پیش از انقلاب به شاه میکردند که روستاهای آلمان گاز دارند و ایران گاز را میسوزاند یا شوروی میبرد. در اولویتبندی تمرکز روی توسعه گاز بوده مضاف بر اینکه در پالایشگاههای نفت هم سرمایهگذاری کردیم، بهطوری که در اول انقلاب ظرفیت پالایشگاههای نفت ما یک میلیون بشکه بوده، اما الان ۲ میلیون و ۲۰۰ هزار بشکه است، در ضمن کیفیت فرآوردهها را ارتقا دادهایم، امروز همه گاز پارسجنوبی وارد شبکه شده، چرا کسی در این باره صحبت نمیکند؟ ۹۵ درصد شهرها و ۸۲ روستاها به گاز متصل است، چرا یک بار روی این مسئله صحبت نمیشود؟ بپذیریم منابع محدود است، اولویتبندی درست بوده و به جای نفت روی گاز تمرکز کردهایم، گاز ارزانتر و با محیطزیست هم سازگارتر است. توجه کنیم مخزن گازی مشترک است، اگر تعلل میکردیم رقیب برداشت میکرد.
مدیرعامل پیشین شرکت ملی پالایش و پخش فرآوردههای نفتی بیان کرد: اکنون ما صادرکننده انواع فرآورده نفتی هستیم، ما هم قبول داریم که به جای صادرات نفت خام بهتر است فرآورده صادر کنیم، کار عاقلانهتری است، اما چرا سرمایهگذاری نشده؟ زیرا پول نداریم. اگر پول درست مصرف نمیشود وزارت نفت که نباید پاسخ دهد این همه ویلا که در دامنه کوههای البرز ساخته میشود، چرا به سوی نفت نمیآید؟ آیا سیاستگذاری این بوده که به جای ساخت پالایشگاه پول به سمت اتومبیلهای لوکس و ساخت ویلا رفته است؟
کاظمی تأکید کرد: ارجح است که به جای صادرات نفت خام، فرآورده تولید و صادر کنیم. این یعنی صادرات و ایجاد اشتغال و ارزش افزوده، اما چرا انجام نشده؟ وزارت نفت باید پاسخ دهد یا کل کشور؟ چرا به جای سرمایهگذاری روی فولاد و نفت و... پول جای دیگر میرود؟ پاسخ این است که سرمایهگذار ترجیح داده به آن سمت برود. دولت هم که باید ۸۰ میلیون جمعیت را تغذیه کند، روی امنیت، بهداشت و راه و... سرمایهگذاری کند، از سوی دیگر بودجه را مجلس تصویب کرده و اگر مجلس روی این قضیه مصر است، چرا در تقسیم بودجه و برنامههای پنج ساله کمتر روی ساخت پالایشگاه تمرکز شده؟ مجالس یازدهگانه جواب بدهند. چرا زمان تقسیم بودجه کمتر توجه کردند؟ البته بودجه در انرژی درست تقسیم شده، بودجه به سمت گاز و برق رفته اکنون صددرصد کشور از برق و ۹۰ درصد از گاز بهرهمندند.
وی گفت: اگر قرار بود پالایشگاه هم توسعه یابد باید سرمایهها به جای ویلاسازی در کنار دریا و کوهها به سمت تولید میرفت، اگر نرفته وزارت نفت نباید پاسخگو باشد. ما کشوری هستیم که طبق گفته اسدالله اعلم در سال ۵۳، ۴ درصد روستاها برق داشتند و یک درصد آب. اکنون صددرصد برق و ۸۳ درصد گاز دارند، یعنی اولویتها در نظر گرفته شده است، زیرا انرژی گاز و برق نسبت به فرآورده مطلوبتر است. منتقدان پیش خودشان اینگونه تفسیر میکنند که مافیای بنزین در کار بوده، اما جواب نمیدهند که اگر روی پارسجنوبی تمرکز نمیکردیم چقدر از منابع ما غارت میشد، با وجودی که ۸۰ درصد مخزن سمت قطر است در برداشت از این کشور جلوتریم. انرژی بهدرستی اولویتبندی شده است. با وجود مصرف بالا نه قطعی برق و نه قطعی گاز داریم، فرآورده را هم صادر میکنیم. من هم سؤال دارم که چرا پالایشگاه نساختیم، پاسخ اینکه بخشی از سرمایهها از پروژههای کمتر اولویتدار در هر بخشی به سمت ساخت پالایشگاه نفت برود تا ما به جای نفت خام، فرآورده صادر کنیم. اکنون امنیت انرژی برقرار است، کسانی که بیهوده انتقاد میکنند یا نمیدانند، یا مسائل سیاسی را دخالت میدهند.
معاون پیشین وزیر نفت درباره پیشرفت نکردن طرح فراگیر پالایشی سیراف نیز گفت: در صدر اصل ۴۴ و خصوصیسازی، وزارت نفت مجاز نیست در پالایشگاه نفت سرمایهگذاری کند و تنها برای بخش خصوصی مجوز صادر میکند. اکنون این مجوز برای بخش خصوصی صادر شده است، اگر کوتاهی شده باید مجموعه دولت و حاکمیت آسیبشناسی کنند که چرا پروژهها پیشرفت خوبی ندارد، یا چرا منابع تأمین نمیشود؟ در سیراف وزارت نفت مجوز صادر کرده؛ خود هم سرمایهگذار نیست. اکنون که برای بخش خصوصی جا باز شده چرا سرمایه لازم را نمیآورند؟ مجموعه حاکمیت باید آسیبشناسی کند.
نظر شما