بی توجهی به کارگران کشاورزی زنجیره تامین موادغذایی را مختل کرد

فرحناز سپهری؛ بازار: سایت «پالیسی اپشنز» نوشت: طی چند ماه گذشته، بیماری همه گیر ویروس کرونا باعث اختلالات بی سابقه ای در سراسر زنجیره جهانی تامین مواد غذایی شده است. از طرفی امنیت و رفاه افرادی که غذای ما را از مزرعه به سفره می رسانند، غالباً در بحث های سیاست گذاری درباره امنیت غذایی جهانی نادیده گرفته می شوند. با وجود صنعتی شدن رویه های کشاورزی طی چند دهه گذشته،  اما با این حال زنجیره های تأمین مواد غذایی همچنان پُر کار  به فعالیت خود ادامه می دهند.

سازمان بین المللی کار تخمین می زند که بیش از یک میلیارد نفر در سراسر جهان در بخش کشاورزی کار می کنند. این افراد جزو  آسیب پذیرترین افراد در برابر کووید ۱۹ هستند. در حالی که باید کار کنند  اما  هیچ محافظتی ندارند.

در کانادا، تقریباً ۱۳ درصد نیروی کار این کشور در بخش کشاورزی و مواد غذایی کشاورزی مشغول به کار هستند. این  میزان شامل برداشت محصولات، پردازش مواد غذایی و آشامیدنی، حمل و نقل، خدمات خرده فروشی و تهیه خدمات غذایی است. از اواخر ماه مارس،  با تعطیلی مرزها همراه با تأخیر ورود کارگران موقت خارجی، به طور قابل توجهی، وابستگی به نیروی کار مهاجر در  تاسیسات فرآوری گوشت و مزارع مشخص شده است.

همچنین در ایالات متحده، گزارشگر لیا داگلاس،  از اواسط ماه آوریل موارد  کووید ۱۹ را در میان کارگران سیستم غذایی ردیابی کرده است. از تاریخ  سوم آگوست، تحقیقات وی تخمین می زند که حداقل ۱۷۴ کارگر بسته بندی گوشت بر اثر  کووید ۱۹ درگذشتند و تقریباً ۴۰ هزار  نفر به  این ویروس مبتلا شده اند. در کانادا، ۹۴۹ کارمند از نظر آزمایش  کووید ۱۹ مثبت بودند و دو کارمند در ماه مه در کارخانه Cargill’s High River در آلبرتا درگذشتند. در ماه ژوئن، بیش از ۱۵۰۰ کارگر براثر شیوع بیماری در یک کشتارگاه در شمال غربی آلمان آلوده شدند. شیوع هزاران مورد نیز در موارد مختلف در کارخانه های فرآوری گوشت در برزیل گزارش شده است.

نبود تجهیزات مناسب در کارخانجات فرآوری گوشت
جای تعجب نیست که امکانات فرآوری گوشت در کانون انتقال بیماری قرار دارند. کشتارگاههای مدرن اغلب امکانات فوق العاده بزرگی هستند که هزاران کارگر روزانه باید  دهها هزار حیوان را فرآوری کنند. کارمندان، که اغلب اقلیت های نژادی، مهاجران و کارگران مهاجر موقت هستند، در خطوط مونتاژ سریع کنار هم کار می کنند به طوریکه رعایت فاصله گذاری فیزیکی را دشوار می کند. آنها در دمای شدید (گرم یا سرد) در محیط هایی با تهویه نا مناسب کار می کنند. در حالی که با بروز کووید ۱۹، شرایط کار بدتر  شده است.

به جای اقدام سریع برای محافظت از کارمندان با کاهش سرعت خط یا متوقف کردن عملیات، بسیاری از شرکت ها به نادیده گرفتن پروتکل های فاصله فیزیکی، افزایش تولید، فشار به کارکنان برای بازگشت به کار پس از ابتلا اقدام  می کنند.  این در حالی است که برخی از بزرگترین شرکتهای بسته بندی گوشت در جهان به دلیل جلوگیری از تعطیل شدن مربوط به انتشار ویروس، با مقامات دولتی لابی کرده اند.

آسیب پذیری کارگران فقط مختص صنعت بسته بندی گوشت نیست. به عنوان مثال، این همه گیری همچنین سوء استفاده های تکان دهنده ای از کارگران مهاجر که میوه ها و سبزیجات را در سراسر اروپا و آمریکای شمالی برداشت می کنند، آشکار کرده است. با این حال، گرچه بیماری همه گیر ویروس کرونا بی سابقه است، اما همه گیری نابرابری های موجود را نشان داده و در عین حال نادیده گرفتن آنها را دشوارتر می کند.

با وجود مدرنیزه شدن، سیستم های غذایی قرن ۲۱ هنوز به شیوه اقتصاد مزارع قرن نوزدهم،  کارگران آسیب پذیر را مورد سوء استفاده قرار می دهند. بخش کشاورزی و مواد غذایی از افرادی که از نظر اقتصادی فقیرتر  و مجبور به تحمل شرایطی هستند که دیگران تحمل نمی کنند، بهره برداری می کند. این بدان معنی است که خطرناکترین و کم درآمدترین کار توسط سیاه پوستان، بومیان و افراد رنگین پوست، مهاجران فاقد سند، پناهندگان و سایر جوامع کم درآمد انجام می شود

به گفته ریکاردو سالوادور، دانشمند ارشد و مدیر برنامه غذا و محیط زیست در Union of Concerned Scientists (یک سازمان غیرانتفاعی است که بیش از ۵۰ سال پیش توسط دانشمندان و دانشجویان در انستیتوی فناوری ماساچوست تاسیس شد. ماموریت اش ارایه راه حل های نوآورانه و عملی برای آینده ای سالم، امن و پایدار است)، با وجود مدرنیزه شدن، سیستم های غذایی قرن ۲۱ هنوز به شیوه اقتصاد مزارع قرن نوزدهم،  کارگران آسیب پذیر را مورد سوء استفاده قرار می دهند. بخش کشاورزی و مواد غذایی از افرادی که از نظر اقتصادی فقیرتر  و مجبور به تحمل شرایطی هستند که دیگران تحمل نمی کنند، بهره برداری می کند. این بدان معنی است که خطرناکترین و کم درآمدترین کار توسط سیاه پوستان، بومیان و افراد رنگین پوست، مهاجران فاقد سند، پناهندگان و سایر جوامع کم درآمد انجام می شود. از این رو لازم است تا نسبت به شغل و معیشت آنها برای بهبود شرایط زندگی و کارشان اقداماتی صورت گیرد.

از طرفی  شاید برداشت محصولات زراعی و بسته بندی گوشت به اندازه کافی مهم باشد،اما این کارگران باید از طریق حقوق شهروندی مسیرهای خود را داشته باشند تا از حمایت های ناشی از بهره کشی و بازداشت و تبعید بهره مند شوند.

در حال حاضر ما در  موقعیتی قرار داریم، که  مصرف کنندگان در مورد محل تهیه غذا و در مورد افرادی که مواد غذایی را پردازش و حمل و نقل می کنند، و تحویل می دهند، سوال  می پرسند. در حالی که  که بدون حمایت از کارگران، آنها را در معرض بهره برداری قرار  داده و  باعث آسیب رساندن به دست هایی می شویم که  مواد غذایی را برایمان به ارمغان می آورند.