به گزارش بازار، کریم جعفری در کانال اخبار سوریه نوشت:
در مورد هند همه شما می‌دانید، اما باید این را هم اضافه کنم که از بیش از نیم قرن پیش تلاش برای نفوذ دادن هندی‌ها در ساختار قدرت امریکا شروع شد و امروز تعداد بی‌شماری دورگه که یک سمت آنها هندی هستند در نهاد قدرت امریکا حضور و نفوذ دارند، این مساله باعث شده تا هندی‌ها با اطمینان به نفس بیشتری در رابطه با امریکا گام بردارند. با این حال، سران دهلی‌نو همواره تلاش کرده‌اند تا یک موازنه را در رابطه با امریکا برقرار کرده و به صورت کامل در دامن امریکا نیفتند.
از طرف دیگر، هند برای امریکا ارزشمند است، حتی زمانی که هندی‌ها بنیان «عدم تعهد» را گذاشتند، امریکایی‌ها با یک دورنگری خاص، به هندی‌ها کمک کردند. شاید نشنیده باشید در روزگاری که پاکستان عضو سنتو و متحد امریکا بود، در جنگ میان هند و پاکستان، امریکا طرف هندی‌ها را گرفت!! دلیل این بود که در قاموس امریکایی‌ها، هند تنها کشوری است در جهان که می‌توانست در برابر چین مقابله کند. در نظر بگیرید این مساله زمانی اتفاق افتاد که نیکسون تازه راهی چین شده بود و می‌خواست چین هم جذب کند.
در طول دو دهه گذشته روابط هند و امریکا به ویژه در حوزه نظامی هم گسترش قابل ملاحظه‌ای پیدا کرده است. هندی‌ها در تلاش برای عقب نماندن از چین تلاش کردند تا قدرت نظامی خود را گسترش دهند اما فساد سیستماتیک حاکم بر نهاد حاکمیت در هند، باعث شده که این کشور در این حوزه هیچ حرفی در برابر چینی‌ها نداشته باشد. در حالی که چین امروز مهمترین، بزرگ‌ترین و قوی‌ترین رقیب امریکا در جهان بوده، یک سر و گردن از هند هم بالاتر است. صنایع چین به شدت از صنایع هند پیشروتر و با قابلیت‌های بیشتری است که این مساله رقابت را برای طرف هندی بسیار سخت کرده است.
هند به خوبی می‌داند که حریف چین نمی‌شود و این را هم می‌داند که هر گونه اختلاف و درگیری با چینی‌ها می‌تواند اقتصاد این کشور را دچار بحران کند و باوجود اینکه دهلی‌نو بخشی از پیمان کواد است که هدفش مقابله با چین در اقیانوس هند می‌باشد، اما هندی‌ها به شکل زیرکانه‌ای سعی کرده‌اند که وارد این بازی نشوند و خود را به دردسر نیندازند. با همه این مسائل، اما هندی‌ها به شدت تمایل دارند تا از تکنولوژی پیشرفته امریکا برای توسعه زیرساخت‌های خود بهره گرفته و از طرف دیگر، از اختلاف واشنگتن – پکن در حوزه اقتصادی برای جذب بیشتر سرمایه‌گذاران امریکایی استفاده کنند.
این در حالی است که هندی‌ها یک رابطه سنتی، تاریخی و پیچیده با روس‌ها دارند. روس‌ها به عنوان میراث‌دار شوروی نقش مهمی در بنیان‌های نظامی و قدرت تسلیحاتی هند داشته و امروز بالغ بر ۸۰ درصد از تسلیحات و تجهیزات ارتش هند، منشأ روسی دارد. هند تلاش کرده تا در رابطه با روسیه و امریکا نیز مانند چین جانب احتیاط را رعایت کند، چرا که قرار است شکم بیش از یک و نیم میلیارد نفر را سیر کنند و این مساله با جنگ و درگیری به دست نمی‌آید. هندی‌ها در بحران اوکراین نیز یکی به میخ زدند و یکی به نعل و حتی باوجود اصرار امریکایی‌ها، حاضر به محکوم کردن حمله روسیه هم نشدند.
حالا در چهارمین هفته از حضور ترامپ در کاخ سفید، او بخشی از نقشه‌های خود برای هندی‌ها را رونمایی کرد تا مشخص شود که واقعا سیاست‌های کلی امریکا در قبال هند تغییر عمیقی نکرده و همه دنبال «هضم کامل» این کشور در سیاست‌ها و راهبردهای کلان امریکا برای رقابت و کنترل با دشمنان بالفعل و حتی بالقوه واشنگتن هستند. باید اظهارات ترامپ در نشست خبری مشترک با مودی را به صورت کامل بخوانید تا متوجه شوید که مستاجر کاخ سفید دقیقاً دنبال چه چیزی است و چگونه در مورد هندی‌ها فکر می‌کند و تصمیم می‌گیرد. در واقع، ترامپ دست روی نداشته‌ها، ناکامی‌ها و ناتوانی‌های هندی‌ها گذاشت تا هم آنها را به نوعی تحقیر کند و هم جلب و جذب!!
شاید کسی متوجه این مساله نشده باشد که چرا فروش جنگنده‌های اف-۳۵ که ترامپ با آب و تاب آنها را «رادارگریز» خواند به نوعی تحقیر هندی‌ها به شمار می‌رود. این مساله زمانی روشن می‌شود که چین به عنوان بزرگ‌ترین رقیب هند چند مدل جنگنده نسل ۵ تولید کرده که به تعداد صدها فروند در اختیار دارد، و تاکید روی این مساله به نوعی تحقیر هندی‌ها بود که «بله شما نمی‌توانید چنین جنگنده‌ای بسازید که بتواند با نمونه‌های چینی رقابت کند!» اما این موضوع به نظر چندان نظر هندی‌ها را جلب نکرده باشد و از این نحوه بیان ترامپ هم عصبانی هستند.
ابتدا باید بگویم که هندی‌ها هنوز هم می‌خواهند نمونه‌های روسی جنگنده‌های نسل پنجم را در اختیار بگیرند که بسیار پیشرفته‌تر، بهتر، قابل‌تر، چالاک‌تر و در ضمن، کم‌عیب‌تر از نمونه امریکایی است و از طرف دیگر، هندی‌ها تا امروز دنبال خرید اف-۳۵ از امریکا نرفته‌اند چرا که اصولا آش دهان‌سوزی نیست. این را هم باید گفت که چند روز پیش هندی‌ها قراردادی را پیش از سفر مودی به واشنگتن با روس‌ها امضا کردند که بر اساس آن قرار شد بیش از ۲۰۰ فروند سوخو-۳۰ هندی به نسخه‌های پیشرفته‌تر ارتقا پیدا کنند.
برای اینکه بدانید چرا هندی‌ها احساس کردند، تحقیر شدند باید به اظهارات مقامات این کشور دقت کنید؛ یکی از مقام‌های وزارت خارجه هند در این زمینه گفت: دهلی نو فرایندی کامل برای خریدهای نظامی خارجی از جمله درخواست پیشنهادات از تولیدکنندگان و ارزیابی آنها دنبال می‌کند. وی در پاسخ به سوالی درباره فروش جنگنده‌های اف-۳۵ توسط آمریکا نیز گفت: «فکر نمی‌کنم با توجه به دستیابی هند به سکوی پیشرفته هوانوردی، این روند هنوز آغاز شده باشد. این چیزی است که در حال حاضر در مرحله پیشنهاد است.» دستیابی هند به سکوی پیشرفته هوانوردی یعنی چه؟ یعنی اینکه ما هم خودمان می‌توانیم بسازیم!
مساله فروش اف-۳۵ یک مساله خیلی امنیتی نیست، بیشتر مساله مالی در میان است. گفته می‌شود در صورتی که حدود ۴ هزار فروند از این جنگنده به حساب نسل پنجم فروخته شود، سرمایه‌گذاری صورت گرفته در این زمینه بر می‌گردد و به نوعی لاکهید مارتین به سوددهی می‌رسد. هندی‌ها می‌خواهند برای نیروی دریایی خود اف-۱۸ سوپرهورنت خریداری کنند و همچنین طی قراردادی هنگفت سال گذشته، با خرید ۳۱ پهپاد MQ-۹B SeaGuardian و SkyGuardian پس از مذاکراتی که بیش از شش سال به طول انجامید، موافقت کرد.
اما مساله اصلی برای ترامپ، کسری تراز تجازی ۱۰۰ میلیارد دلاری میان امریکا و هند است که ترامپ می‌خواهد آن را کاهش دهد. این مساله هم برای هندی‌های کاسب فرصتی است تا هم به خوبی چانه‌زنی کنند، هم بگیرند و هم کمتر بدهند و از طرف دیگر، پل‌های پشت سر خودشان را خراب نکنند. مودی با آگاهی از نیاز مبرم امریکا به هند و موقعیت آن، به نظر به خوبی با ترامپ چانه‌زنی کرده و به همین دلیل رئیس جمهور امریکا در نشست خبری با او گفت: «هند تقریباً بالاترین تعرفه‌ها را در جهان دارد. آنها را سرزنش نمی‌کنم» که در واقع، معنایش این است که نمی‌خواهم با هندی‌ها جنگ تعرفه‌ها را راه بیندازم.
در حالی که ترامپ در مورد کانادا و مکزیک و چین بدون هیچ صحبتی تعرفه‌ها را بالا برد، اما در مورد هند به نظر بیش از پیش نرمش به خرج داد و گفت: «امروز کسری تجاری ایالات متحده با هند تقریباً ۱۰۰ میلیارد دلار است. نخست‌وزیر مودی و من توافق کردیم که مذاکراتی برای رفع اختلافات طولانی‌مدت آغاز کنیم.» و این یعنی آنکه هند باید به جای این کسری از امریکا نفت خام خریداری کند که با به نظر چندان مورد رغبت و اقبال هندی‌ها هم نیست چرا که آنها همواره به «مرده‌خوری» عادت داشته و نمی‌خواهند پول زیادی برای خرید نفت هزینه کنند. وقتی نفت مفت روسیه وجود دارد، چرا نفت گران امریکا خریداری شود؟
در هر صورت، امریکا هند را برای آینده‌اش می‌خواهد؛ شاید در فکر این است که با هند هم به بریکس ضربه بزند و هم به شانگهای، هم به چین فشار وارد کند و هم به روسیه؛ وعده ترامپ ــ مودی برای افزایش مبادلات تجاری به ۵۰۰ میلیارد دلار تا سال ۲۰۳۰، یک هدف‌گذاری بزرگ است اما هندی‌ها هم می‌دانند که امریکا فقط ۳۵۰ میلیون نفر جمعیت دارد و چین ۴ برابر آن، روسیه منابعی دارند که امریکا ندارد و بریکس و شانگهای برای هندی که عضو شورای امنیت نیست جای بهتری است تا اینکه در میان همسایگانش در هیچ پیمانی قرار نداشته باشد. اینجاست که بازی برای طرف هندی سخت‌تر و پیچیده‌تر می‌شود.
نظر شما