بازار؛ گروه خودرو: روز گذشته طی همکاری دانشگاه تهران و اندیشکده خودرو نشستی با عنوان «از آبی نیلگون تا تیرگی قیرگون» که نخستین گفتمان بین بخشی برای هوای پاک، خودرو، حمل و نقل و سلامت بود، برگزار شد. شاید بتوان گفت که این نشست یکی از «همایش های» مهم صنعت خودرو کشور در سال جاری محسوب می شد، زیرا زنجیره برقی سازی و پیامدها و تاثیرات آن مورد بررسی قرار گرفته بود.
باتوجه به اینکه همایش مذکور با فاصله بسیار کمی از برگزاری ششمین نمایشگاه خودرو و صنایع وابسته تهران برگزار شد، «جای خالی مدیران شرکت های خودروساز و واردکننده، مسئولین وزارت صمت و شهرداری» به شدت احساس می شد.
در این نشست برقی سازی حمل و نقل توام با ارائه راهکار مقابله با آلودگی هوا در کنار تفاوت و فاصله دیدگاه مسئولین و متولیان با حقایق صنعت و جامعه مورد بررسی قرار گرفت. حضور قانون گذاران (نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی) در چنین همایش های می تواند تهیه قوانین بالادستی و آمادگی کافی برای مواجهه با چالش های پیش روی برقی‌سازی در آینده کمک بسزایی کند، در ادامه بخشی از این همایش را از نگاه خواهید گذراند؛
میرزایی سیسان: کشورهایی که به فروش ۲۰ تا ۳۰ درصدی خودروهای برقی دست یافتند، این روند تقریبا ۳۰ سال به طول می انجامد
چالش های برقی سازی حمل و نقل در کشور
علی میرزایی سیسان، کارشناس برقی سازی حمل و نقل به عنوان نخستین سخنران این همایش، گفت: «فروش خودروهای برقی به عنوان یکی از راهکارهای کاهش آلودگی هوای کلان شهرها به ویژه تهران، مطرح است. اما بر اساس تجربیات جهانی، این فرآیند نیازمند زمان طولانی‌تری است.»
این کارشناس برقی سازی حمل و نقل با اشاره به برنامه حمل و نقل پاک کشور نروژ، اظهار داشت: نروژ در سال جاری به ۱۰۰ درصد فروش خودروهای برقی دست یافته است. با این حال کشور مذکور هنوز برای تبدیل کامل ناوگان حمل و نقل خود به خودروهای برقی به ۱۰ تا ۱۵ سال زمان نیاز دارد. کشورهایی که به فروش ۲۰ تا ۳۰ درصدی خودروهای برقی دست یافتند، این روند تقریبا ۳۰ سال به طول می انجامد.
میرزایی با اشاره به شتاب بدون برنامه و فقدان استراتژی برای برقی سازی در کشور، توضیح داد؛ «در کشور با شرایط فعلی فروش سالانه تنها ۱۰۰۰ تا ۲۰۰۰ دستگاه خودرو برقی و فقدان زیرساخت های مناسب برقی سازی ناوگان حمل و نقل حداقل ۷۵ سال زمان خواهد برد. این پیش‌بینی مشروط به بهبود وضعیت اقتصادی و افزایش درآمد سرانه است، زیرا اگر شرایط اقتصادی ثابت بماند، مردم قادر به خرید خودروهای برقی نخواهند بود.»
حسنوند: در حالی که ایران در زمینه غلظت آلاینده ها در رتبه ای متوسط قرار دارد، روند رو به وخامت کیفیت خودروها و سوخت های مصرفی نگران کننده است
پیامدهای زیست محیطی آلودگی هوا
محمد صادق حسنوند، رئیس مرکز تحقیقات آلودگی هوا به عنوان سخنران دوم این همایش، با اشاره به کیفیت نامطلوب هوا در کشور گفت: «در حالی که ایران در زمینه غلظت آلاینده ها در رتبه ای متوسط قرار دارد، روند رو به وخامت کیفیت خودروها و سوخت های مصرفی نگران کننده است. این موضوع نه تنها به افزایش ذرات معلق در هوا منجر شده، بلکه تاثیرات منفی زیادی بر سلامت عمومی دارد.»
رئیس مرکز تحقیقات آلودگی هوا با اشاره به تاثیر آلودگی هوا به گسترش انواع بیماری تنفسی، اظهار داشت: «بیماری هایی مانند سرطان ریه و دیابت نوع ۲ حاصل آلودگی هوا است، در صورت ادامه روند فعلی مشکلات بهداشتی به شدت تشدید خواهد شد.»
حسنوند برای بهبود وضعیت کیفیت هوا کشور و کاهش بیماری ها ناشی از این بحران به متولیان و مسئولین راهکارهای پیشنهاد و بیان کرد: سالانه باید ۲ میلیون دستگاه خودرو فرسوده از چرخه حمل و نقل خارج شود، همچنین باید یادآور شد که بسیاری از استان ها حتی فاقد ایستگاه های سنجش کیفیت هوا هستند و داده های موجود به طور گسترده ای غیرقابل اعتماد هستند.
حسن زاده: در پایتخت بخش عمده ای از جابه جایی ها کمتر از پنج کیلومتر است
کاهش آلودگی هوا چگونه امکان پذیر است؟
مهدی حسن زاده، کارشناس حمل و نقل به عنوان سخنران پایانی این همایش و با اشاره به توسعه شهرهای انسان محور گفت: «در پایتخت بخش عمده ای از جابه جایی ها کمتر از پنج کیلومتر است. با این حال، به دلیل فرهنگ نادرست استفاده از خودروهای شخصی و کمبود پیاده روهای مناسب، مردم تمایل دارند برای این مسافت های کوتاه نیز از خودرو استفاده کنند.»
این کارشناس ترافیک و حمل و نقل با اشاره به تجربه موفق شهر رشت در افزایش پیاده روی، بیان کرد: حمل و نقل عمومی در پایتخت باید تقویت شود همزمان با این مساله نیز فرهنگ سازی کاهش تردد خودروهای شخصی نیز باید ایجاد شود.
چالش های آلودگی هوا در کشور
کارشناسان معتقد هستند که یکی از چالش های اصلی و مهم برای حل معضل آلودگی هوا فقدان نگرش سیستمی در مدیریت شهری است. برای حل این مشکل باید ارتباطات میان بخش ها مورد بررسی و توجه قرار گیرد، اگر حمل و نقل برقی در کشور به عنوان یک هدف اصلی از سوی مسئولین مطرح می شود باید در تمام حوزه ها مانند؛ انرژی، خودرو، ترافیک، ساختمان و سلامت به طور همزمان و هماهنگ مدیریت شود. در صورت توجه به یک جز از این زنجیره و چشم پوشی از سایر اجزا نباید توقع دریافت اثرات مثبت از فرآیند برقی سازی در کشور را داشت.
حمل و نقل پاک پایدار نیازمند تدوین برنامه های عملیاتی برای برقی سازی از چاه تا چرخ است، اغلب مدیران و متولیان به جای توجه به چنین راهبردی فقط برای تقویت کارنامه کاری خود به واردات خودروهای برقی با وعده های غیرعملی اکتفا کردند.
باتوجه به اینکه اندیشکده خودرو تاکنون دو همایش با محوریت خودروهای برقی و حمل و نقل پاک برگزار کرده است، غیبت مدیران ارشد خودرویی و مسئولین وزارت صمت در این گردهمایی ها بیانگر عدم تمایل به گفتمان در مورد برقی سازی است. گذار از خودروهای سوخت فسیلی و کاهش آلودگی هوا نیازمند عزم جدی توام با انتقاد پذیری در جاده مخصوص است.
نظر شما