بازار؛ گروه استانها: پنج ماه است که با شیوع کرونا در کشور هتل‌ها از رونق افتاده‌اند و مشخص هم نیست، که تا کی این بی‌رونقی تداوم خواهد داشت و این ساختمان‌ها و تأسیسات عظیم در استان تهران تا کی باید از جیب هزینه کنند.
استان مرکزی دارای بیش از ۲۰۰ واحد اقامتی شامل هتل، هتل آپارتمان و مهمان‌پذیر است و مجموعه‌های متعددی نیز موافقت اصولی احداث هتل اخذ کرده و یا آماده بهره‌برداری شدند، اما در شرایطی که کرونا برای جهان و نیز کشورمان و گردشگری استان تهران ایجاد کرده معلوم نیست، این مراکز چه آینده‌ای پیش رو داشته باشند.
امروز هتل‌های پایدار و باسابقه و بزرگ استان تهران نیز با شرایط بسیار سختی مواجه هستند، که تداوم فعالیت آن‌ها در صورت ماندگاری کرونا در هاله‌ای از ابهام فرورفته است
در این خصوص با «محمدعلی فرخ مهر» مدیر جامعه هتلداران استان تهران به گفتگو نشستیم، تا راهکارهای خروج از این بحران و معضلات پیش روی صنعت هتلداری را بررسی کنیم، حاصل این گفتگو در ادامه می‌آید.
* کرونا تا چه حد به هتل‌های تهران و صنعت هتلداری در این استان خسارت زد؟
هتل‌های استان تهران از ۱۰ اسفندماه و در اوج روزهایی که می‌توانست، برای فعالان هتلداری سودآور باشد، تعطیل شد و این تعطیلی تا آخر اردیبهشت‌ماه ادامه یافت، تا سه ماه تعطیلی بی‌سابقه در تاریخچه صنعت هتلداری ایران برای همیشه بماند.
اما این تعطیلی همه ماجرا نیست، بعد از بازگشایی هتل‌ها نیز کسادی بازار ادامه دارد، جالب است، بدانید، هتل‌ها در بخش‌هایی مانند نگهداری تأسیسات و یا فضای سبز و نیز برقراری امنیت نیاز به نگه‌داشتن نیروها در زمان تعطیلی و پرداخت حقوق دارند.
برخی نیروهای باسابقه هتل‌ها را نیز نمی‌توان تعدیل کرد، و باید آن‌ها را حفظ کرد و حقوقشان را از جیب داد، که بسته به تعداد ستاره‌های هتل‌ها این هزینه‌ها از ماهی ۳۰ میلیون تومان آغاز و حتی به ماهی ۵۰۰ میلیون تومان در هتل‌های پنج ستاره می‌رسد، که میانگین این پرداخت‌ها در استان تهران طی سه ماه گذشته بیش از ۲۰۰ میلیارد تومان است.
* بعد از باز شدن هتل‌ها درآمدها چطور بود؟ توانستید بخشی از خسارات تعطیلی سه‌ماهه را جبران کنید؟
خیر، بعد از باز شدن هتل‌ها نیز شاهد کاهش چشمگیر سفر به تهران و درنتیجه آن کاهش مسافر و درآمدهای هتل‌ها هستیم؛ در حال حاضر همه هتل‌های ما با تخفیف‌های حدود ۵۰ درصدی روی نرخ‌های سال گذشته فعالیت می‌کنند، اما بازهم این تخفیف‌ها و عدم افزایش تعرفه کارساز نیست و اکنون سطح اشغال هتل‌های استان بین ۱۰ الی ۱۵ درصد است و در همین شرایط هیچ هتلی را در تهران پیدا نمی‌کنید، که به نقطه سربه‌سر رسیده باشد و ضرر ندهد.
در حال حاضر هیچ پرواز خارجی گردشگری نداریم و شرکت‌ها برای قراردادهای قبلی حضور حداقلی در ایران دارند و این حضور هم از کشورهای اروپایی نیست، تهران کلان‌شهری است، که گردشگر داخلی چندانی هم ندارد، گردشگرهای خارجی تهران نیز برای همایش‌ها، سمینارها و میهمانی‌های دولتی است و یا تجار و بازرگانان خارجی به تهران می‌آیند، که همه این موارد در ماه‌های اخیر لغو شده و ترددی نیست.
موضوع دیگری که باید در نظر داشته باشیم، وجود آپارتمان‌های مبله زیاد در تهران است، که بسیاری از این آپارتمان‌ها به دلیل عدم التزام به قوانین اسلامی بیشتر از هتل‌های رسمی توسط گردشگران خارجی و بازرگانان مورد استقبال قرار می‌گیرند و بسیاری از شرکت‌ها ترجیح می‌دهند، خانه‌های مبله استیجاری برای میهمانان خود تهیه کنند و همین امر نیز بیش‌ازپیش سبب رکود و بی‌رونقی هتل‌ها می‌شود.
اماکن غیررسمی که مسافران خارجی در آن اقامت دارند، نیز به دلیل مسائل امنیتی شناخته‌شده و بر کسی پوشیده نیست و توقع برخورد با این بی‌قانونی‌ها را داریم، برخی از هتل‌آپارتمان‌ها و هتل‌های ما هستند که به دلیل همین فعالیت‌های غیررسمی خسارت‌های فراوانی دیده‌اند، که به نظرم باید اقداماتی انجام شود، تا هتل‌های رسمی و مجوز دار که مالیات پرداخت می‌کنند، از این موضوع متضرر نشوند.
* حمایت نهادهای مسئول از صنعت هتل داری چگونه است؟
وزارتخانه تلاش خود را در جهت حمایت از هتلداران کرده است، اما درمجموع مصوبات حمایتی که دولت داشته نزدیک به صفر است، به‌عنوان‌مثال بانک‌ها اقساط سه ماه اسفند، فروردین و اردیبهشت را مهلت دادند، اما اکنون اعلام کردند، که اقساطی که مهلت داده‌شده باید در تیرماه پرداخت شود، اگر هتلداران این ماه نتوانند، آن سه ماه معوق شده را پرداخت کنند، جریمه سه ماه را نیز می‌گیرند.
این رفتار نامهربانانه سبب وارد آمدن فشار زیادی روی هتلداران در شرایطی که حقوق را نیز به‌سختی پرداخت می‌کنیم، شده است.
* چه انتظاری از مسئولان دارید؟
ما در حال حاضر توان پرداخت اقساط معوقه را نداریم و حداقل مطالبه از دولت این است، که اقساط بانکی هتلداران را تا پایان سال بدون دریافت جریمه و سود مضاعف معوق کند.
در بحث بیمه تأمین اجتماعی نیز ۲۳ درصد بیمه بیکاری حق کارفرما است، که رقم چشمگیری در شرایط کرونا محسوب می‌شود، تأمین اجتماعی سه ماه به ما برای پرداخت این حق بیمه مهلت داد و قرار شد، این حق بیمه سه‌ماهه روی ۹ ماه آینده تقسیم و دریافت شود، آن موقع همه گمان می‌کردند، کرونا سه‌ماهه تمام می‌شود، اما این‌طور نشد و اکنون در بحث بیمه تأمین اجتماعی نیاز به امهال حق بیمه تا پایان سال وجود دارد، که اگر این همکاری از سوی تأمین اجتماعی انجام نشود، به ضرر خود سازمان است، چراکه هتلداران مجبور به تعدیل نیروها می‌شوند و تأمین اجتماعی باید بیمه بیکاری به کارکنان تعدیل‌شده پرداخت کند.
مورد بعدی بحث مالیات است، سازمان امور مالیاتی به‌خوبی می‌داند، که هتل‌ها روی ضرر هستند و در سال ۹۹ سودی ندارند، که بابت آن مالیات بدهند، اما بازهم هتل‌ها ملزم به نوشتن دفاتر هستند، که همین نوشتن دفاتر بار مالی زیادی که حدود پنج الی ۴۰ میلیون تومان در ماه است، به هتلداران تحمیل می‌کند، که پیشنهاد ما این است، برای کمک به هتلداران یک سال معافیت مالیاتی به آن‌ها داده شود.
دولت اگر در این موارد پیش‌پاافتاده با هتلداران مدارا کند، درنهایت کمک بزرگی است.
در حال حاضر تنها وام ۱۶ میلیون تومانی به ازای هر پرسنلی که تعدیل نشود، به هتلداران پرداخت می‌شود، که دریافت آن بسیار دست و پاگیر است و مراحل آن را طی و در سایت ثبت‌نام کردیم.
اما تاکنون خبری از پرداخت وام نیست، تمام دنیا وام بلاعوض در این شرایط داده و از مشاغل حمایت می‌کنند، اما ما توقع وام بلاعوض نداریم و شرایط دولت را درک می‌کنیم، ولی می‌خواهیم، حمایت شویم و تنها شعار نباشد، تا بتوانیم با این حمایت‌ها و نیز از طریق فروش دارایی‌هایمان سال جاری را سپری کنیم.
* میزان اشتغال صنعت هتلداری در استان تهران به چه میزان است؟
در حال حاضر ۱۰ هزار نفر به‌طور مستقیم و غیرمستقیم به‌صورت پیمانکاری در هتل‌های استان تهران مشغول به کار هستند، تاکنون تعدیل هتل‌ها حداقلی بوده است، نیمی از نیروهای تعدیل‌شده نیز مجدداً در خردادماه جذب شدند، اما اگر حمایت نشویم، چاره‌ای جز تعدیل مجدد نیست و هتل‌ها می‌توانند، تنها با ۲۰ درصد نیروهای خود به کارشان ادامه دهند و به‌این‌ترتیب حداقل ۸۰ درصد نیروها تعدیل می‌شوند.
نظر شما