نقش سرمایه های نمادین در توسعه

سمیه شوریابی؛ بازار: علی عباسیان کارشناس و تحلیلگر بازار سرمایه در یادداشتی به تشریح سرمایه نمادین و رابطه آن با توسعه اقتصادی پرداخت، وی اظهار داشت:
در اقتصاد چهار نوع سرمایه وجود دارد؛
سرمایه اقتصادی
سرمایه انسانی
سرمایه اجتماعی
و سرمایه نمادین
در این یادداشت سعی بر این داریم که به سرمایه نمادین بپردازیم.
کشورها برای جذب توریست و همچنین دیده شدن در سطح بین المللی اقدام به ایجاد سرمایه نمادین می نمایند.
چنانچه بخواهیم مثال هایی در این مورد ذکر کنیم می‌توان به اهرام مصر، برج خلیفه دبی، قهوه برزیل، فوتبال اسپانیا، ایرلاین قطر، بورس آمریکا و تولید ارزان برای چین اشاره کرد.
گفتنی است عربستان نیز در صدد ایجاد یک سرمایه نمادین از فوتبالیست های مشهور دنیا است تا کشورش را به دنیا معرفی کند، در یک لایه بالاتر کشور چین را داریم چین را در دنیا با تولید ارزان می‌شناسند لذا سرمایه گذاران برای کاهش هزینه بنگاه اقدام به احداث بنگاه های اقتصادی در چین می‌کنند سرمایه نمادینی که باعث ورود سرمایه‌گذاری خارجی می‌شود و به تولید و توسعه کشور کمک می‌کند.
در این زمینه دو مسئله را در رابطه با کشور ایران می‌توان بررسی کرد؛
اول اینکه عربستان با خرید بازیکن های معروف به تعداد انگشت های دست اقدام به ایجاد سرمایه نمادین کرده است در حالیکه با توجه به آمار رسمی اتاق بازرگانی سالانه صد میلیارد دلار هزینه تحریم داریم که اگر این مبلغ را بخواهیم با سرمایه نمادین عربستان مقایسه کنیم ما می‌توانیم هزار بازیکن مانند رونالدو بخریم و یا هر سال ۶۶ برج خلیفه بسازیم و یا اینکه در دو سال پرهزینه ترین سازه بشر یعنی ایستگاه فضایی بسازیم، عددهای فوق نشان دهنده بزرگی عدد هزینه های تحریم است لذا به هیچ عنوان نمی‌توان ادعا کرد که تحریم نعمت است.
مسئله دوم اینکه در دنیا کشور ما را به فرار نخبگان می‌شناسند که همین امر باعث عدم تمایل ورود سرمایه‌گذاران به کشور می‌شود.
اما چنانچه بخواهیم به پارامترهای لازم در جهت رشد اقتصادی اشاره کنیم می‌توان موارد زیر را عنوان کرد؛

رفع تحریم ها (رفع تحریم ها شاید برای کارایی اقتصاد ما شرط کافی نباشد اما قطعاً شرط لازم است)
ایجاد ثبات در متغیرهای کلان اقتصادی،
ثبات تصمیم گیری سیاست گذار اقتصادی،
کاهش تصدی‌گری دولت، خصوصی سازی واقعی طبق اصل ۴۴ قانون اساسی.