بازار: ایالات متحده امریکا و چین فاز اول توافق تجاری دو ساله را با حضور رییس جمهور امریکا دونالد ترامپ و «لیو هی» معاون رئیس جمهور چین در کاخ سفید امضا کردند.
در این توافق نامه در نظر گرفته شده است تا برخی از تحریم های اقتصادی ایالات متحده علیه چین کاهش یابد در حالی که پکن قصد دارد تا به خرید محصولات کشاورزی آمریکا و کالاهای دیگر سرعت ببخشد. ترامپ گوشت گاو، گوشت خوک، مرغ، غذاهای دریایی، برنج و لبنیات را به عنوان نمونه ذکر کرده است.
بر اساس این توافق، چین موافقت کرد که ۲۰۰ میلیارددلار دیگر کالای ایالات متحده را برای دو سال آینده خریداری کند و فرصت های گسترده صادراتی را برای مزارع و کارخانه های ایالات متحده فراهم کرده و اقدامات بیشتری برای محافظت از اسرار تجاری آمریکا انجام دهد.
همچنین در این توافقنامه مقرر شده است که پکن در سال ۲۰۲۰، ۷۷ میلیارد دلار کالا و خدمات اضافی و ۱۲۳ میلیارد دلار در سال ۲۰۲۱ برای تأمین کل ۲۰۰ میلیارد دلار خریداری کند.
«استفن لندمن» نظریه پرداز آمریکایی در گفتگو با «بازار» معتقد است اگرچه فاز اول این توافق بین چین و آمریکا به امضا رسیده است ولی اختلافات عمده میان دو کشور به قوت خود باقی است و بعید است طی سالهای آینده نیز توافقی در خصوص آنها حاصل شود.
وی افزود: مسأله اصلی و مهم اختلافات استراتژیک میان دو کشور و رقابت آنها در نظام بین الملل است. ایالات متحده قصد دارد چین، بخشی از استراتژی هند و اقیانوس آرام خود را برای تسلط بر منطقه، از نظر اقتصادی، مالی، صنعتی، فناوری و نظامی تضعیف کند.
لندمن تأکید کرد: «شی جینپینگ» رئیس جمهور چین در مراسم امضای این توافق غایب بود و دعوت ترامپ را رد کرد توافق مذکور میان ترامپ و «لیو هی» معاون «شی جینپینگ» در کاخ سفید به امضا رسید.
وی یادآور شد: پکن مدتها پیش با بسیاری از مواردی که در فاز اول توافق فیمابین گنجانده شده موافقت کرده بود. مذاکرات می توانست در سال ۲۰۱۸ به پایان برسد اگر دولت ترامپ آن چه را که اکنون توافق کرده می پذیرفت.
لندمن تأکید کرد: با وجود امضای این توافق مسائل سخت و دشوار لاینحلی وجود دارد. چین توسعه بلندمدت خود را فدای منافع آمریکا نخواهد کرد و مقابل این کشور زانو نخواهد زد.
وی افزود: با توجه به این توافق، چین واردات محصولات کشاورزی ایالات متحده را افزایش می دهد و ایالات متحده به تدریج تعرفه های کالاهای چینی را از بین می برد.
دانش آموخته دانشگاه هاروارد در ادامه گفت: این توافق نامه شامل حقوق مالکیت معنوی، نقل و انتقال فناوری، مواد غذایی و محصولات کشاورزی، خدمات مالی، نرخ ارز و شفافیت است.
این نظریه پرداز آمریکایی در ادامه یادآور شد: توافق در حالی صورت گرفت که دولت ترامپ در حال آماده سازی محدودیت های جدید در مورد دسترسی غول ارتباطات چین «هوآوی» به فن آوری ایالات متحده، همراه با فشار بر انگلیس، آلمان و سایر کشورهای اروپایی برای فاصله گرفتن از این شرکت است.
وی افزود: مذاکرات فاز دوم ممکن است شامل موارد دشوار نظارتی داخلی مانند یارانه ها، شرکت های دولتی و نظارت بر اینترنت باشد. به دلیل پیچیدگی مذاکرات ، هنوز مشخص می شود که آیا دو طرف می توانند به توافق مرحله دوم برسند.
لندمن یادآور شد: اگر قوانین رقابت در بازار مانند یارانه مورد توافق قرار نگیرند، ممکن است اصطکاک های اقتصادی و تجاری ادامه یابد و بر دو کشور و اقتصاد بین المللی تأثیر بگذارد.
دانش آموخته دانشگاه هاروارد در ادامه افزود: طبق متن منتشر شده توسط ایالات متحده، چین موافقت کرد که سویا، دانه های روغنی، گوشت گاو، گوشت خوک، غلات، پنبه، سایر محصولات کشاورزی، و همچنین میلیاردها دلار نفت، گاز، ذغال سنگ، انرژی هسته ای ایالات متحده را خریداری کند.
وی تأکید کرد: براساس فاز اول توافق، چین امسال ۳۲.۹ میلیارد دلار کالای تولیدی ایالات متحده و ۴۴.۸ میلیارد دلار در سال ۲۰۲۱ خریداری خواهد کرد. همچنین چین در سال جاری ۱۲.۵ میلیارد دلار کالاهای کشاورزی ایالات متحده و ۱۹.۵ میلیارد دلار در سال ۲۰۲۱؛ در سال جاری ۱۸.۵ میلیارد دلار در محصولات انرژی ایالات متحده و ۳۳.۹ میلیارد دلار در سال ۲۰۲۱؛ خدمات آمریکا و ۱۲.۸ میلیارد دلار امسال و ۲۵.۱ میلیارد دلار در سال ۲۰۲۱ را خریداری خواهد کرد.
وی افزود: پکن پیشتر گفته بود که واردات آن به نیازهای داخلی بستگی دارد. مقامات حاکم این کشور همچنین با سایر شرکای تجاری که احتمالاً مایل به حفظ آنها هستند تعهداتی دارند.
لندمن گفت: باید توجه داشت که ایالات متحده و چین رقیب هستند، نه شریک زندگی. پیشرفت روز افزون سایر ملل در صحنه جهانی با اهداف ژئوپلیتیک ایالات متحده مغایرت دارد.
وی یادآور شد: عصبانیت این کشور برای تسلط بر ملل دیگر، ایجاد بی اعتمادی در پکن و جاهای دیگر، ممکن است بزرگترین مانع در راه حل اختلافات بزرگ پیش رو باشد.
لندمن در پایان گفت: با وجود توافق در مورد فاز اول توافق، اختلافات عمده غیرقابل جبران بین هر دو کشور ممکن است بدون توجه به چند دور مذاکره بیشتر غیرقابل حل باشد.
نظر شما