فرهاد فولادی؛ بازار: گندم بهعنوان محصول استراتژیک در تأمین امنیت غذایی کشور، نقش کلیدی در توسعه بخش کشاورزی و اقتصاد ملی دارد اما در سالهای اخیر با ورود دولت در طرح خرید تضمینی گندم باهدف حمایت از کشاورزان و انحصار واردات گندم و ممنوعیت صادرات آن هرچند در دورهای بهطور اسمی قیمت گندم افزایش یافت ولی به سبب افزایش سریعتر هزینهها و نرخ بالای تورم قیمت واقعی گندم کاهش شدید پیدا کرد که این موضوع نشان میدهد هماکنون قیمت خرید تضمینی گندم به ضرر کشاورزان است.
با کمی جستجو در اینترنت هماکنون قیمت هر تن گندم در بازارهای شرق آسیا ۲۸۰ دلار و در بازارهای اروپا ۲۱۵ دلار بدون بیمه، کرایه و هزینههای گمرکی است که با احتساب دلار بازار آزاد قیمت هر کیلوگرم گندم باید در حدود ۴ هزار و ۵۰۰ تومان باشد این در حالی است که امسال دولت قیمت خرید گندم را ۲۵۰۰ تومان اعلام کرده است_البته هزینه حمل که سالهای گذشته داده میشد را نیز حذف کرد_که این امر با افزایش قیمت نهادههای کشاورزی اعم از کود، بذر و گاهی کمیاب شدن آنها، سه برابر شدن قیمت سمومات کشاورزی، افزایش ۵۰ درصدی هزینه آببهای کشاورزان و افزایش هزینههای کشت و نیروی انسانی به نظر خیلی کم میآمد.
با همه این داستانها و در شرایطی که امسال به خاطر تغییرات ناخواسته اقلیمی گندمکاران منطقه ضرر هنگفتی را بابت افت شدید تناژ متحمل شدهاند، خبری از پرداخت پول خرید تضمینی گندم نیست.
پرسش اساسی از متولیان این امر بهخصوص شرکت بازرگانی دولتی ایران این است آیا دولت برای اعطای تسهیلات با نرخهای بالا تنفس یکماهه بدون سود در نظر میگیرد؟
و اگر توان پرداخت پول خرید تضمینی گندم را ندارید چرا نگهداری گندم را احتکار و فروش آن در بازار آزاد را کالای قاچاق مینامید؟ _در این خصوص گزارش مرزبانی پارسآباد در هفتههای گذشته مبنی بر کشف ۲۵ تن گندم قاچاق موردتوجه است.
گندمکاران چه گناهی مرتکب شدهاند که دولت با ایجاد بازار انحصاری برای خرید گندم و ندادن مطالبات آنها شرمنده خانواده شوند؟
اگر دولت بنا ندارد در این بخش حمایتی داشته باشد و پول گندمکاران را پرداخت کند، لااقل اجازه دهد گندمکاران، گندم خود را در بازار آزاد و به قیمت دلخواه خود بفروشند قیمتی که قطعاً از قیمت خرید دولتی بالاتر خواهد بود.
دولت که در بیشتر مواقع سنگ واردات ارزانقیمت گندم را به سینه میزند هماکنون در شرایط تحریم و لزوم حفظ ذخایر ارزی برای کشور باید توجه داشته باشد که با این قیمت خرید و نحوه پرداخت، جور دولت را نیز گندمکاران بیچاره میکشند.
باید دولت بهجای ایجاد موانع در امر تولید به حمایت جدی از کشاورزان بپردازد چراکه بقا و فعالیتهای تولیدی در بخش کشاورزی نیازمند حمایتهای جدی از تولیدکنندگان این حوزه است.
نباید تولیدکنندگان این محصول استراتژیک سرخورده شوند که در این صورت باید قید خودکفایی در گندم را زده و برای تأمین نان شب خود محتاج واردات از بیگانگانی باشیم که اگر فرصت یابند آن را نیز از ما دریغ خواهند کرد واردات دارو و کالاهای اساسی دیگر مثال روشنی بر این ادعاست.
نظر شما