ابراهیم فتایی استاد دانشگاه؛ بازار: پارک های علم و فناوری، از دیدگاه اتحادیه بین المللی پارک های علمی سازمانی است که به وسیله متخصصان حرفه ای مدیریت شده و به منظور افزایش ثروت جامعه، به ترویج فرهنگ نوآوری و رقابت میان کسب وکارهای مرتبط با نهادهای دانش بنیان می پردازد.
امروزه با گسترش علم و فناوری در جهان، تعیین جایگاه‌ها و قدرت کشورها با جایگاه علم و فناوری و اقتصاد مبتنی بر آنها تعیین می شود، بنابراین می‌توان اذعان داشت که پژوهش، فناوری و نوآوری می‌تواند کلید افزایش قدرت سیاسی، اقتصادی و اجتماعی ملی و بین الملل، بهبود عملکرد اقتصادی و به دنبال آن رشد و ترقی جامعه و مردم در هر کشور باشد.
پارک علم و فناوری در ایران نیز براساس همین موارد برای همگامی جهانی بوده که توسط تصمیم سازان کشور زمینه سازی گردیده است.
پارکهای علم و فناوری، حلقه گمشده و واسط بین دانشگاه و پژوهشگاه با صنعت و تجارت هستند. با توسعه این بستر، شرکتها و واحدهای فناور که از فارغ‌التحصیلان دانشگاهی‌اند در وهله اول با حمایت از مراکز رشد، ایده‌های نو و خلاقانه خود را رشد داده و آن را به بلوغ می‌رسانند که بعد از تکمیل شدن، با ورود به پارک علم و فناوری و استفاده از تسهیلات و امکانات، محصولات خود را با تولید انبوه به بازار عرضه می‌کنند. به عبارت دیگر هدف اصلی این مراکز، کمک به ایجاد شرکتها و مؤسسات توسط افراد نوآور کارآفرین است به نحوی که بتوانند با ریسک کمتر به موفقیت دست یافته و در بازار آزاد ملی و بین المللی رقابت نمایند.
پارکهای علم و فناوری در عمل بستر توسعه واحدهای کوچک و متوسط اقتصادی را از طریق کارآفرینان فراهم می کنند که مهمترین ابزار توسعه فناوری اقتصاد در بسیاری از کشورهای در حال توسعه به حساب می آیند.
ایده‌آل‌های جهانی برای پارکهای علم وفناوری به این صورت بیان می‌شود که پارک‌ها باید دو نهاد غول‌آسای علوم و فناوری را که همانا دانشگاه و صنعت هستند، اداره کنند.
اگر می‌خواهیم تبلور بخش خصوصی در اقتصاد ایران را مشاهده کنیم باید به پارک علم و فناوری مراجعه کنیم چرا که بیش از ۱۲ برابر بخش دولتی از سوی بخش خصوصی در پارک علم و فناوری سرمایه‌گذاری شده است. لذا تفاوت‌های ساختاری و عملکردی بسیاری بین دانشگاه و پارکهای علم و فناوری وجود دارد که عملکرد صرف علمی پارک علم و فناوری، ساختار دانشگاه را زیر سوال می‌برد.
باتوجه به رسالت پارکهای علم و فناوری مبنی بر ایجاد ارزش افزوده و ترویج ثروت‌آفرینی از دانش، ضرورت رویکرد حرفه‌ای را در این پارک‌ها نمایان می‌کند.
استقرار مدیران حرفه‌ای در رأس پارکهای علم و فناوری موجب می‌شود که حتی شرکت‌های روبه افول و زیان‌ده نیز با حمایت‌های لازم مادی و معنوی جان تازه‌ای بگیرند و بازویی برای تحقق سیاست‌های اقتصاد دانش‌بنیان، اشتغالزایی دانش‌آموختگان و درآمدهای غیرشهریه‌ای باشند.
در این میان ایجاد پارک علم و فناوری در استان اردبیل که هدف اصلی آن حمایت در به تولید رساندن و صنعتی کردن افکار و نظریه‌های نخبگان، دانشگاهیان و فناوران از طریق واگذاری تسهیلات و دفتر کار است، می‌تواند نقش بسیار مهمی را در جبران عقب‌ماندگی های توسعه و فناوری چندین‌ساله در این استان ایفا کند.
در اختیار قرار دادن امکانات و خدمات باعث کاهش هزینه های اولیه برای ایجاد یک حرفه از یک سو و با ارائه مشاوره های لازم مدیریتی و حقوقی ضعف شرکتها را از سوی دیگر جبران می کند.
رسالت اصلی پارک علم و فناوری واگذاری اراضی به شرکت‌های متولی است، شرکتها، کارگاه‌های غیرآلاینده و دفاتر مرکزی که زمینه واگذاری از سمت پارک را داشته باشند. اما به نظر می‌رسد این چرخه فناوری نیاز به شتاب بیشتری در استان با حمایت های همه جانبه از تخصیص زمین مناسب تا تخصیص بودجه لازم در ایجاد تاسیسات زیرساختی و استقرار واحدهای فناور در مکانی تحت عنوان پردیس فناوری استان را دارد.
نظر شما