محمد حسین عابدی؛ بازار: مهمترین مشکل اقتصادی در روستاهای استان سمنان مانند و روستاهای دیگر نقاط کشور، بازار فروش محصولات است وگرنه روستاهای ما توانمندی های بسیاری در زمینه تولید دارد روستاها ظرفیت‌های عظیم و تولیدی در بخش های کشاورزی شامل زراعت و باغداری همچنین دام و طیور صنایع دستی و گردشگری هستند ظرفیت هایی که هر کدامشان محرک اقتصادی مهمی به شمار می آید و تنها باید برای آنها متقاضی پیدا کرد.
از طرف دیگر به دلیل خشکسالی طی سال های اخیر، مهاجرت، کاهش نیروی کار و فقدان بازار فروش محصولات روستایی را شاهد هستیم که چرخه اقتصادی استان سمنان نیز به همین دلیل شدت دستخوش تغییر شده است یعنی روستا ها دیگر تولید کننده نیستند و به مصرف کنندگان اقلام تولیدی در شهرها بدل شده اند این وضعیت شراطی را پیش می‌آورد که در آن روستاها روز به روز ضعیف تر خواهند شد و لازم به ذکر است که روستای ضعیف در نهایت شهرها را هم ضعیف خواهد کرد.
روستاها خالی از تولید شدند چرا که بازاری وجود ندارد
کارشناس مسائل اقتصادی در گفتگو با خبرنگار بازار ضمن تاکید بر آنکه اتفاقی که امروز در استان سمنان رخ داده این است که روستاهای ما خالی از تولید هستند زیرا بازاری برای فروش محصولاتشان نیست، گفت: وقتی روستا خالی از تولید باشد یعنی کسب و کار در آن رونق ندارد.
اگر روستاها توان فروش محصولات خود را داشته باشند قطعاً کسب و کارها رونق پیدا خواهد کرد
سید رضا طباطبایی با بیان اینکه کشاورزی با سیاست های نادرست دولتی و همچنین خرید تضمینی به ورطه نابودی کشیده شده است، ابراز داشت: در نتیجه راهی جز یافتن بازارهای جدید برای روستاها وجود ندارد و گرنه دچار از بین رفتن اقتصاد روستایی طی یک دهه آینده در استانی مانند سمنان خواهیم بود و چه بسا خشکسالی این ده سال راحت و کوتاه تر هم کند.
وی افزود: اگر روستاها توان فروش محصولات خود را داشته باشند قطعاً کسب و کارها رونق پیدا خواهد کرد و حتی جلوی مهاجرت نیز گرفته می شود اما مشکل اینجا است که دولت ها در دو دهه اخیر در زمینه ایجاد بازار فروش محصولات روستایی به درستی عمل نکردن یعنی با یک ناکامی بزرگ برای فروش محصولات روستایی روبرو هستیم.
نیمی از اقتصاد استان سمنان مبتنی بر روستا است
این کارشناس اقتصادی با بیان اینکه از آنجا که اقتصاد نیمی از استان سمنان مبتنی بر کشاورزی و در حقیقت به روستا است طی سال های آتی به مشکلات متعددی برخواهیم خورد، گفت: همانطور که در بالا نیز اشاره شد، ما هیچ چاره و راهکاری به جز ایجاد بازار فروش محصولات روستایی نداریم.
باید ساز و کاری اندیشیده شود تا روستاییان بتوانند محصولاتشان را بفروشند
یک کارشناس آی تی و اقتصادی دیجیتال اما در گفتگو با خبرنگار بازار، بیان کرد: زیرساختی که امکان فروش محصولات روستایی را به ما بدهد و بتوانیم از طریق آن ساختارهای اقتصادی روستایی را توسعه ببخشیم در ایجاد بازارهای حقیقی محقق نخواهد شد در نتیجه باید به سمت بازارهای الکترونیکی برویم.
محمد اسماعیل صفدری ادامه داد: با شرایطی که دولت ها در سالهای اخیر ایجاد کردند، ایجاد بازارهای واقعی یا دولتی حتی نا ممکن است در نتیجه مردم یا بهتر بگوییم اقتصاد بخش خصوصی می بایست کمر همت بسته و بازارهای الکترونیک روستایی را راه اندازی کند
وی با بیان اینکه بیش از ۲۰ ارگان و دستگاه دولتی، خصولتی و خصوصی به روستاها خدمات و محصولات می فروشند برای مثال کود و بذر حتی سموم و آفت کش های کشاورزی به روستایی ها فروخته می شود تا بتوانند تولید کند، افزود: حتی یک ارگان از روستاها محصولاتشان را به درستی خرید نمی کند به عبارت دیگر نیاز مهم روستاها امروز برعکس شدن چرخه عرضه و تقاضا است.
روستا باید محل عرضه باید نه تقاضا
آنچه کارشناسان بیان می کنند این است که امروز روستاهای ما باید محل عرضه باشند و نه تقاضا در نتیجه باید ساز و کاری اندیشیده شود تا روستاییان بتوانند محصولاتشان را بفروشند آنطور که یکی دیگر از کارشناسان و صاحب نظران حوزه اقتصاد روستایی استان سمنان به خبرنگار بازار، می گوید: سیاست های دولتی در سال های اخیر به اقتصاد روستایی حتی ضربه نیز زده است چرا که در فقدان بازار فروش محصولات روستایی و روستاها روزبه‌روز تضعیف شده است.
حسن همتیان با بیان اینکه ساختار اقتصاد روستا مبتنی بر تولید است و تولید هنگامی می تواند سبب توسعه شود که بازار های آن وجود داشته باشد، گفت: این بیان، یعنی روستایی باید بتواند محصولات خود را بفروشد و به عبارت ساده تر پول در روستاها جریان پیدا کند تا همه از آن نفع ببرند در حالی که این چرخه در سال های اخیر یک طرف بوده یعنی همه فقط به روستاها کالا فروختند و کسی محصولات روستایی را خریداری نکرده است.
چاره‌ای جز حرکت به سمت بازارهای الکترونیک نیست
وی افزود: در اینجا باید توضیح داد که محصول گندم روستایی ها خریداری می شود اما آن هم به شکلی که حرف و حدیث فراوانی در آن وجود دارد برای مثال قیمت ارائه شده دولتی با آن چیزی که کشاورزان بیان می کنند تفاوت فاحش دارد در نتیجه به نظر می رسد اگر بتوانیم انحصار خرید گندم را از دست دولت در بیاوریم و مثلاً روستایی ها بتوانند در بازار الکترونیک روستایی گندم تولیدیشان را با قیمتی که خودشان نسبت به هزینه کرد و افزایش روز به روز هزینه های تولید در نظر می گیرند، بفروشند قطعاً پول بیشتری را به دست خواهند آورد.
ساختارهای دولتی دیگر جواب نمی دهد
این کارشناس اقتصادی با بیان اینکه دولت به واسطه ساختار اقتصاد دولتی هرگز اجازه این موضوع را نخواهد داد، بیان داشت: از یک طرف دولت توان خرید گران تر گندم را هم ندارد و از طرف دیگر محدودیت هایی را ایجاد می کند که کشاورزان مجبور شوند گندم شان را بفروشند در نتیجه به نظر نمی رسد با رویه کنونی مشکلات حل شود نا گفته نماند که روستا تنها به گندم خلاصه نمی شود و در آن صد ها تولید دیگر هم می شود به عبارت دیگر می خواهیم بگوییم یک محصول هم که از روستایی خریداری می شود، با چنین شرایطی روبرو است و این اصلا نمی تواند برای اقتصاد روستایی مفید باشد.
تولیدکنندگان گندم اعتقاد دارند که هزینه نهادهایی مانند سم و کود سالانه افزایش چشمگیری پیدا می کند برای مثال دبیر خانه کشاورز شاهرود از افزایش ۱۳۰ درصدی هزینه کود ها خبر داده است اما قیمت خرید تضمینی گندم به همان اندازه بالا نمی رود در نتیجه تولید کننده با مشکل روبرو می شود برای مثال تولیدکنندگان گندم صحبت از قیمت ۳۰ هزار تومانی می کند در حالی که قیمت پیشنهادی دولت ۱۰ هزار تومان کمتر است.
تمام این شرایط، وضعیتی را پدید می آورد که دریابیم چاره ای جز حرکت به سمت بازارهای الکترونیک نیست. یعنی ساز و کاری که بتواند دست روستایی تولیدکننده محصولات اهم از زراعی و باغی، دام و طیور، آبزیان و حتی صنایع دستی را در دست مشتری بگذارد. موضوعی که دولت به وضوح نشان داده توان آن را ندارد.
نظر شما