بازار، گروه استانها: استان سمنان از دیرباز در زمره استان ها صنعتی کشورمان بود که توانست صنایع مهمی از جمله اتوبوس‌سازی اسکانیا، توربوژنراتور، فروسیلیس، کاشی سمنان، قطعه سازی، خودروسازی و ده ها عنوان معتبر دیگر را جذب کند اما در سال‌های اخیر روند سرمایه‌گذاری دانه‌درشت در سمنان آن‌طور که باید و شاید رشد نداشته است.
کارشناسان برای این موضوع دلایل زیادی را عنوان می‌کنند که شرایط حاکم بر جو اقتصادی کشور و تلاطم‌های ارزی و اقتصادی یکی از آن‌ها است اما برخی نیز بر این عقیده هستند که زیرساخت و نیروی انسانی متخصص حوزه جذب سرمایه‌گذار در استان نیز درگیر مشکلات است.
غیبت جوانان
برای مثال یکی از موضوعاتی که از سوی برخی مورد نقد قرار می گیرد میانگین سنی اعضای اتاق بازرگانی، صنعت و کشاورزی و معادن استان سمنان است که بالای ۶۰ سال برآورد می شود و همه دوره‌ها نیز همین چهره ها فقط شعار جوانگرایی سر می دهند و دوباره همان ها در انتخابات اتاق نامزد می‌شوند و رای می‌آورند دومین موضوع اما فقدان یک هیئت رایزن اقتصادی ویژه سرمایه‌گذاری است که برای استان طرح بنویسد، به دنبال سرمایه‌گذار باشد و بتواند آن را جذب کند.
در سال های اخیر روند سرمایه‌گذاری دانه‌درشت در سمنان آن‌طور که باید و شاید رشد نداشته است
درباره این موضوع با دو کارشناس اقتصادی شامل سید رضا طباطبایی و محسن نقدی به گفتگو نشستیم یکی دانش آموخته اقتصاد کلان و دیگری ارشد مدیریت بازرگانی که برای خواندن این میزگرد با ما همراه باشید.
توسعه غیرمتوازن
طباطبایی: استان سمنان دارای مزیت های خوب اقتصادی در بخش صنعتی است اما چرا ما توسعه متوازنی در این بخش نمی بینیم؟ در یک شهرستان استان ۵۵درصد صنعت استان سمنان حتی مجال نمی دهد که سرمایه گذار جدیدی وارد شود و مدام زمین های منابع طبیعی تبدیل به شهرک های صنعتی می شوند تا بحران فقدان آب و زیرساخت برای جمعیت سرازیر شده تهران را شاهد باشیم و در شهرستانی دیگر گنجایش ۴۰۰ واحد تولیدی در یک شهرک صنعتی وجود دارد اما ۹۰ واحد صنعتی در آن استقرار دارد. این نشان از بی برنامگی در زمینه برنامه ریزی توسعه صنعتی استان سمنان نمی دهد؟
دو هزار و ۲۰۰ واحد صنعتی در استان سمنان وجود دارد اما کمتر از ۴۰۰ واحد فعال در شرق استان سمنان استقرار دارد که این نشان می دهد نه تنها برنامه‌ریزی درستی از سوی دولت برای توسعه متوازن صنعتی استان وجود نداشته و در ثانی در شش شهرستان استان حداقل مشکل جذب سرمایه گذار صنعتی داریم.
یکی از مشکلات این است که ما نتوانسته‌ایم یک هیئت رایزن اقتصادی را در استان داشته باشیم که بتواند در زمینه های گوناگون صنعتی برای هر سلیقه و سرمایه‌ای، طرح بنویسد و از آن دفاع کند. ما باید گروهی را داشته باشیم که با اصای مزیت ها و داشته های استان سمنان بتواند برای هر میزان سرمایه ای طرحی را ارائه کند.
ارائه طرح های سرمایه گذاری
از سوی دیگر ما مجامع و نهاد هایی مانند معاون برنامه ریزی و جذب سرمایه گذاری و معاونت اقتصادی استانداری، اتاق بازرگانی و تعاون و ... را داریم که هر کدامشان می بایست در زمینه سرمایه گذاری طرحی ارائه کنند اما شاهد هستیم که یک نوع رخوت در این مجامع ایجاد شده است. انتقاد اصلی ما به اتاق بازرگانی سمنان است اتاقی که یک نفر در هیئت مدیره آن وجود ندارد که موهای سرش سیاه باشد. رئیس اتاق بازرگانی سمنان دو سال قبل و پیش از برگزاری انتخابات هیئت رئیسه ای که سال های سال است در درون آن فعالیت دارد در سخنرانی اعلام کرده بود که نیاز امروز ما جوانی و نیروی جوان و خوش فکر است اما چند ماه بعد از همین سخنرانی خود و تیمش که بالای ۶۰ سال میانگین سنی شان محسوب می شود، مجدداً در انتخابات هیئت رئیسه اتاق سمنان شرکت کردند و رای آوردند!
یکی از مشکلات این است که ما نتوانسته‌ایم یک هیئت رایزن اقتصادی را در استان داشته باشیم
شما وقتی آب که مظهر پاکی و زلالی است را هم یک جا نگه دارید بعد از مدتی از خاصیت می افتد دیگر کارایی ندارد و حتی ماهی در آن می میرد. این نمی شود که ما در بیان یک کار کنیم و در عمل کار دیگری؛ اگر دلسوز این استان هستیم بگذاریم جوانان بر سر کار بیایند. چطور می‌شود که رئیس یکی از بزرگترین بنیاد های اساسی جذب سرمایه‌گذاری در استان سمنان حتی با اکسل و نرم افزارهای حسابداری و ...آشنا نیست؟
ما تاکنون چند بار توانسته‌ایم شاهد باشیم که مثلاً اتاق بازرگانی از سرمایه‌گذاران در همین سال ۱۴۰۱ دعوت کرده باشد که بیایند و طرح‌های استان را فقط ببینند؟ چند بار شاهد بودیم در دو سه سال اخیر، اتاق بازرگانی استان سمنان در جایی خارج از مرکز استان جلسه رسمی خود را برگزار کرده باشد؟ چند جلسه اتاق بازرگانی استان سمنان مثلا در دامغان و شاهرود میزبانی شده است؟ تجربه خوب است اما واقعاً میانگین سنی مهمترین مرکز جذب سرمایه گذار استان سمنان باید بالای ۶۰ سال باشد و کسانی در راس کار باشند که بعضاً ۲۵ سال قبل بازنشسته شده اند؟ نکته اصلی ما این است که اگر قرار بود رویه این افراد جواب دهد که در ۳۰ سال قبل جواب می داد و اگر قرار بود چیز نویی داشته باشند که باید در همین یک دهه اخیر شاهدش می بودیم.
آمایش سرزمینی
نقدی: معضل بزرگ استان سمنان امروز در بخش سرمایه گذاری و یا بهتر بگوییم سرمایه پذیری این است که ما آمایش درست سرزمینی انجام نداده ایم که بدانیم کدام بخش چه مزیت و ویژگی دارد و کدام بخش ها می تواند مزیت و ویژگی نداشته بخش نخست را پوشش دهد.
به دلیل همین فقدان برنامه ریزی است که شاهد هستیم کاشی سرامیک که یکی از پر آب بر ترین صنایع کشور است، در سمنان ترویج شده و در یک دهه اخیر، بسیاری از این کارخانه ها ورشکست شدند. ما باید یک گروه یا هیئت رایزن اقتصادی و سرمایه گذاری را آماده کنیم که بتواند بر مبنای مزیت ها و آمایش سرزمینی و بر اساس داشته های استان سمنان در بخش های مختلف فقط طرح سرمایه گذاری بنویسد.
چند بار شاهد بودیم در دو سه سال اخیر، اتاق بازرگانی استان سمنان در جایی خارج از مرکز استان جلسه رسمی خود را برگزار کرده باشد؟
کار این هیئت هیچ چیز جز نوشتن طرح های سرمایه گذاری و پیشنهاد به دیگران انجام ندهد و برای هر سرمایه ای باید بتواند طرح بنویسد تا اگر کسی حتی ۵۰۰ میلیون تومان سرمایه داشت، بتواند حداقل دو گزینه برای فکر کردن داشته باشد. موضوع این است که تنها در نزدیکی سفر هیئت های اقتصادی، مسئولان ارشد کشوری، سفر ریاست جمهوری و ... مسئولان ما به یاد این می افتند که در بین دستگاه های اجرایی بگردند تا ببینند چه ارگانی چه طرحی برای ارائه دارد که آن را معرفی کنند لذا کار درست و حسابی در زمینه جذب سرمایه گذار در این استان صورت نمی گیرد.
نیروی جوانی
هیئت رایزن اقتصادی باید بتواند طرح های قابل سرمایه‌گذاری در بخش های مختلف را با زبان های مختلف ترجمه، در پکیج های شیک مبتنی بر برنامه‌ریزی، احصای مزیت ها، زیرساخت هایی مانند راه، آب، فرودگاه، خط ریلی، گاز و ... به صورت کاملاً دقیق و مناسب آماده سازد تا بتوانیم در رایزنی های اقتصادی سرمایه‌گذار جذب کنیم و متاسفانه فقدان این هیئت رایزن اقتصادی در استان سمنان کاملاً احساس می شود.
معضل بعدی ما این است که ما نمی‌توانیم و نمیخواهیم که از ظرفیت های دانش بنیان ها، جوانان، ایده‌های بکر و ... استفاده کنیم تا بتوانیم برندسازی کنیم در واقع سمنان را برند سرمایه‌پذیری در بخش های صنعتی و معدنی بدل سازیم اما مدام اصرار داریم که در نشست های اداری کار را پیش ببریم و مدام در جلسات صحبت کنیم بدون اینکه خروجی میدانی داشته باشد.
نظر شما