بازار؛ گروه بین الملل: با ادامه گرم شدن جهان و افزایش فراوانی بلایای طبیعی، مقامات دولتی و رهبران بخش خصوصی و دولتی در استراحتگاه شرم الشیخ مصر برای بیست و هفتمین کنفرانس اعضای کنوانسیون چارچوب سازمان ملل متحد در مورد تغییرات آب و هوایی گرد هم آمده اند.
در این نشست که بیشتر به عنوان COP۲۷ شناخته می شود، شرکت کنندگان در مورد چالش های آب و هوایی که جوامع و اقتصادهای جهانی با آن روبرو هستند بحث خواهند کرد. افزایش دمای جهانی، رویدادهای شدید آب و هوایی و خشکسالی در مرکز COP۲۷ قرار دارند، به ویژه در زمان هایی که نزدیک به یک میلیارد نفر در سراسر جهان با گرسنگی و ناامنی غذایی مواجه هستند.
با این حال، دستیابی به هدف محدود کردن گرمایش زمین به زیر ۲ درجه، ترجیحاً ۱.۵ درجه سانتیگراد، در مقایسه با سطوح پیش از صنعتی شدن تا پایان قرن، بیش از هر زمان دیگری غیرممکن به نظر می رسد. دلیلش هم ساده است. این هدف که توسط ۱۹۶کشور و گروه بین المللی در COP۲۱ در پاریس در ۱۲ دسامبر ۲۰۱۵ تصویب شد، کاهش انتشار گازهای گلخانه ای جهانی را در اسرع وقت ضروری می کند. با این وجود، انتشار جهانی دی اکسید کربن - بحرانی ترین گازهای گلخانه ای - به طور مداوم در دهه گذشته افزایش یافته است (به جز سال ۲۰۲۰ در نتیجه تعطیلی های ناشی از شیوع بیماری همه گیر کووید ۱۹ و کاهش فعالیت اقتصادی جهانی).
جنگ مالی و انرژی متعاقب روسیه و گروه هفت (G۷) منجر به کمبود جهانی نفت خام و گاز طبیعی شده است و بسیاری از اقتصادها را وادار به بازگشت به استفاده از زغال سنگ کرده است
انتظار می‌رود انتشار دی اکسید کربن در سال ۲۰۲۲ و در آینده قابل پیش‌بینی بیشتر افزایش یابد. این افزایش عمدتاً به دلیل بازگشت استفاده قوی از زغال سنگ پس از حمله روسیه به اوکراین است.
جنگ مالی و انرژی روسیه و گروه هفت (G۷) منجر به کمبود جهانی نفت خام و گاز طبیعی شده است و بسیاری از اقتصادها را وادار به بازگشت به استفاده از زغال سنگ کرده است.
زغال سنگ، که عمدتاً در تولید برق و بخش صنعتی استفاده می شود، دو برابر بیشتر از سوختن گاز طبیعی دی اکسید کربن منتشر می کند و جهان را حتی از هدف ۱.۵ درجه سانتیگراد خود تا سال ۲۱۰۰ دورتر می کند.
طبق برنامه محیط زیست سازمان ملل، دمای جهانی ۱.۱ درجه سانتیگراد در مقایسه با سطوح قبل از صنعتی شدن افزایش یافته است. اگر تجارت به طور معمول ادامه یابد و انتشار گازهای گلخانه ای جهانی به شدت کاهش پیدا نکند، تا سال ۲۱۰۰ دما بیش از ۳ درجه سانتیگراد افزایش خواهد یافت.
بزرگترین تولیدکنندگان گازهای گلخانه ای جهان باید گام های معناداری برای کاهش انتشار گازهای گلخانه ای بردارند. از اقتصادهایی مانند کشورهای در حال توسعه جزیره‌ای کوچک که کمترین سهمی در انتشار گازهای گلخانه‌ای جهانی داشته‌اند، اما بیشترین تأثیرات گرمایش جهانی را متحمل می‌شوند، فقط نباید انتظار کاهش داشت.
چین به ترتیب ۷۰ درصد و ۴۰ درصد از پنل های خورشیدی و توربین های بادی جهان را تولید می کند
باید گفت مسئول بیش از ۳۱ درصد از انتشار دی اکسید کربن در جهان، چین به عنوان بزرگترین تولید کننده دی اکسید کربن در جهان است و پس از آن ایالات متحده آمریکا و هند به ترتیب با ۱۴ درصد و ۷.۲ درصد قرار دارند.
واضح است که کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای در این کشورها می‌تواند به دستاوردهای قابل توجهی در کاهش گرمایش جهانی منجر شود. با این حال، برای دستیابی به موثرترین و کارآمدترین نتایج جهانی، مهم است که این اعداد را در چشم انداز خود قرار دهیم.
در حالی که چین تا حد زیادی بزرگترین تولید کننده دی اکسید کربن در جهان است، از نظر سرانه، بیست و هفت کشور در جهان انتشار دی اکسید کربن بالاتری نسبت به چین در سال ۲۰۱۹ داشتند. بیست و یک کشور از این کشورها که حدود ۳۰ درصد از انتشار دی اکسید کربن در جهان را تولید می کنند- اقتصادهای با درآمد بالا و چهار کشور آن از گروه هفت بودند: کانادا، ایالات متحده، ژاپن و آلمان.
به طور خاص، کانادا - با ۱۵.۴ متریک تن سرانه - و ایالات متحده - با ۱۴.۷ متریک تن سرانه - حدود دو برابر سرانه انتشار دی اکسید کربن نسبت به ۷.۶ متریک تن سرانه چین داشتند. این در حالی است که چین مسئول ۲۸.۷ درصد از تولیدات جهان است، در مقایسه با ۱۶.۸ درصد ایالات متحده، ۷.۵ درصد ژاپن و ۵.۳ درصد آلمان. چین به ترتیب ۷۰ درصد و ۴۰ درصد از پنل های خورشیدی و توربین های بادی جهان را تولید می کند.
حتی اگر چین بزرگترین تولیدکننده کالاهای کارخانه ای در جهان برای بازار جهانی است، بیست و هفت اقتصاد دیگر شرکت کننده در COP۲۷ سرانه دی اکسید کربن بیشتری نسبت به چین دارند
به عبارت دیگر، حتی اگر چین بزرگترین تولیدکننده کالاهای کارخانه ای در جهان برای بازار جهانی - از جمله صنعت جهانی انرژی های تجدیدپذیر - است، بیست و هفت اقتصاد دیگر شرکت کننده در COP۲۷ سرانه دی اکسید کربن بیشتری نسبت به چین دارند.
اما این بدان معنا نیست که چین به عنوان بزرگترین تولید کننده دی اکسید کربن در جهان، نقش کمتری در کاهش انتشار گازهای گلخانه ای جهانی دارد. با این حال، مطمئناً به این معنی است که اکثریت اقتصادهای پیشرفته با درآمد بالا - به ویژه ایالات متحده آمریکا- باید نقش مهم و فعال تری در این جبهه ایفا کنند، به سه دلیل اصلی: اول اینکه انتشار سرانه دی اکسید کربن در اقتصادهای پردرآمد به طور متوسط بیش از ۱.۵ برابر، ۵.۵ برابر و ۳۳ برابر بیشتر از اقتصادهای با درآمد متوسط بالا، با درآمد متوسط پایین و کم درآمد است.
دوم، از منظر بودجه و فنی، اقتصادهای پردرآمد منابع بیشتری برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای بدون تأثیر قابل توجهی بر رفاه اقتصادشان دارند. اکثر اقتصادهای دیگر، به ویژه آنهایی که در رده های با درآمد متوسط پایین و کم درآمد قرار دارند، صرفاً ظرفیت اقتصادی برای کاهش انتشار گازهای گلخانه ای خود را ندارند. سوم، سهم قابل توجهی از انتشار دی‌اکسید کربن در اقتصادهای پردرآمد به علت تولید کالاهای لوکس است که بسیار متفاوت ازاقتصادهای فقیرتر که عمدتاً «انتشارهای معیشتی» ماهیت دارند است.
۱۰ درصد ثروتمندترین اقتصادهای جهان مسئول یک سوم انتشار جهانی هستند
پیش‌بینی می‌شود که سهم انتشار دی اکسید کربن جهانی یک درصد ثروتمندترین اقتصادهای جهان، تا سال ۲۰۳۰ به ۱۶ درصد از کل جهان برسد (از ۱۳ درصد در سال ۱۹۹۰ و ۱۵ درصد در سال ۲۰۱۵). علاوه بر این، ۱۰ درصد ثروتمندترین اقتصادهای جهان مسئول یک سوم انتشار جهانی هستند. دستیابی به عدالت اقلیمی جهانی به معنای معکوس کردن افزایش نابرابری در انتشار گازهای گلخانه ای در جهان است. باید گفت تنها راه باقی مانده برای دستیابی به عدالت اقلیمی کاهش انتشار دی اکسید کربن توسط جمعیت ثروتمند جهان است.
در نهایت باید گفت اقتصادهایی با درآمد بالا بیش از ۳۵ درصد از انتشار دی اکسید کربن جهانی را تشکیل می دهند در حالی که تنها میزبان ۱۲ درصد از جمعیت جهان هستند. انتشار دی اکسید کربن آنها بر زندگی آسیب پذیرترین و فقیرترین جمعیت جهان تأثیر منفی می گذارد، که اکثریت قریب به اتفاق آنها در اقتصادهای با درآمد متوسط پایین و کم درآمد زندگی می کنند. واقعیت این است که هدف ۱.۵ درجه سانتیگراد عملاً مرده است و توافق پاریس غیر الزام آور شده است.
انتشار سرانه دی اکسید کربن در اکثر اقتصادهای پردرآمد در دهه گذشته کاهش یافته است اما بازگشت استفاده قوی از زغال سنگ یک باد مخالف قوی برای این روند ایجاد می کند و می تواند آن را در برخی از اقتصادها معکوس کندCOP۲۷.
باید مسیر را برای تدوین یک چارچوب همکاری بین‌المللی جدید و قابل اجرا برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای جهانی توسط تولیدکنندگان برتر جهان هم به صورت مطلق و هم به صورت سرانه هموار کند. متأسفانه رقابت و تقابل ژئواکونومیک و ژئوپلیتیک کنونی بین بزرگترین اقتصادهای جهان کمکی به این امر نمی کند، اما چاره ای جز امیدوار ماندن نیست.
نظر شما