بازار؛ گروه استانها: مجید نامنی متولد ۱۳۶۸ یکی از کارآفرینان خراسانی و اهل سبزوار است که تحصیلات خود تا مقطع لیسانس در رشته متالوژِی گذرانده است اما چند سالی است که با خرید چندین دستگاه به کار خراطی روی آورده و نه‌تنها برای خودش بلکه برای ۷ نفر دیگر در کارگاهی کوچک اشتغال ایجاد کرده است.
این جوان سبزواری که پیش‌از این نتوانسته کاری مرتبط با رشته تحصیلی و دانشگاهی خود پیدا کند با فراگرفتن آموزش‌های لازم حالا درزمینهٔ تولید وسایل چوبی و کاربردی آشپزخانه فعالیت داشته و اگرچه از گرانی مواد اولیه گلایه دارد اما از اینکه توانسته روی پای خودش ایستاده و این حرفه را توسعه دهد خوشحال است.
برای آشنایی با داستان زندگی این کارآفرین ساعتی را با وی به گفت‌وگو نشستیم.
* کار خراطی را از کجا شروع کردید؟
من حدود سه سال پیش ساکن تهران بودم و درزمینهٔ تعویض روغن مشغول به کار بودم. پس‌ازآن، با پیشنهاد یکی از دوستان وارد زمینه کاری خراطی شدم و به شهر خودم سبزوار بازگشتم .
* در حال حاضر چه کالایی را تولید می‌کنید؟
کار اصلی من تولید ملزومات آشپزخانه، مانند :گوشت‌کوب، وردنه، قاشق، نمکدان و سایر وسایل چوبی مورداستفاده در آشپزخانه است. الگوبرداری تولیدات ما با توجه به سفارش مشتری طراحی می‌شود و یا از برخی نمونه‌های خارجی الگوبرداری می‌شود.
* این کار را با چه سرمایه‌ای آغاز کردید؟
سه سال گذشته من برای ورود به این کار حدود ۶٠ میلیون تومان سرمایه‌گذاری کردم که البته این سرمایه اولیه را هم با دریافت تسهیلات فراهم کردم.خرید دستگاه و ابزار کار موجب شد تا بتوانم تعدادی نیرو هم جذب کرده و کار را توسعه دهم.
* برای چند نفر اشتغال‌زایی انجام دادید؟
این کار در حال حاضر به‌طور مستقیم و غیرمستقیم برای ٧ نفر اشتغال‌زایی کرده است اما در حال حاضر پیگیر اخذ وام‌های دیگر هستم تا با گسترش بیشتر کار به میزان بیشتری نیرو جذب کنم و برای آن‌ها اشتغال‌زایی کنم.
* با چه مشکلاتی دست‌وپنجه نرم می‌کنید؟
یکی از مشکلاتی که بر سر راه من وجود دارد، این است که برق شهری برای دستگاه‌های من جوابگو نیست و سه فاز کردن برق ،هزینه زیادی در بردارد. به همین علت من دونیرو بیرون از کارگاه دارم و قسمتی از کارها را به آن‌ها سفارش می‌دهم.
مشکل دیگری که وجود دارد، هزینه دستگاه‌ها و چوب است. ازآنجاکه میزان سرمایه در گردش من زیاد نیست لذا هنگامی‌که سفارش‌ها به تهران فرستاده می‌شود ،حداقل دو ماه زمان می‌برد تا هزینه سفارش‌ها تسویه شود به همین دلیل خریداری دائم چوب و خریداری دستگاه‌ها کار آسانی نیست و همین موضوع تولید را با نقصان همراه می‌کند.
* برای تأمین مواد اولیه با چه مشکلاتی روبرو هستید؟
مشکل چندانی برای تأمین مواد اولیه وجود ندارد اما گرانی و بی‌ثباتی قیمت‌ها به‌عنوان یک مانع بزرگ بر سر راه تولید در کار ما قرارگرفته است.
به‌طور مثال قیمت دستگاه«کپی تراش» که «تک کله» نام دارد سه سال پیش هنگامی‌که من کارم را شروع کردم حدود ۱۳ میلیون تومان قیمت داشت اما این روزها باید آن را به ۴ برابر قیمت و شاید هم بیشتر خریداری کرد و لذا برای توسعه کارگاه و خریداری دستگاه‌های بیشتر با کمبود سرمایه عملاً تولیدکننده شانسی ندارد.
نوع چوب مصرفی ما گردو و چنار است. ویژگی این چوب‌ها این است که از خود سم تولید نمی‌کنند و با توجه به اینکه تولیدات ما لوازم آشپزخانه می‌باشند و با مواد خوراکی در تماس هستند، این ویژگی حائز اهمیت است.
ویژگی دیگر این چوب‌ها این است که عمر بیشتری نسبت به بقیه چوب‌ها دارند و تراکم آن‌ها بالا است که باعث می‌شود چوب به‌راحتی شکسته نشود.
در این دو سال اخیر شرایط تحریم‌ها مانند بقیه مشاغل بر روی زمینه کاری ما نیز تأثیرات منفی زیادی گذاشت که ازجمله تأثیرات آن می‌توان به افزایش قیمت مواد اولیه و نبود دستگاه‌ها و قطعات وارداتی اشاره کرد.
به‌عنوان‌مثال تینر ٢٠ لیتری از ۶٠ هزار تومان به ۶۰۰ هزار تومان رسیده است ،همچنین چوب از کیلویی ١٧٠٠ تومان به شش هزار تومان افزایش قیمت پیداکرده است و لذا گرانی مواد اولیه قیمت تمام‌شده محصول را افزایش می‌دهد و درنهایت برای اینکه مشتری و بازار را بتوانیم حفظ کنیم مجبور هستیم از سود خود بکاهیم.
* آیا وسایل چوبی تولیدشده بازار خوبی دارد؟
میزان تولیدات ما در ماه با توجه به سفارش‌ها و نیاز مردم متغیر است. به‌عنوان‌مثال در ماه‌هایی که بیماری کرونا افزایش زیادی داشت سفارش‌ها وردنه بسیار بالابود ،چراکه مردم به پخت‌وپز در خانه روی آورده بودند .
حقوق نیروها با توجه به تولیدات ، به‌صورت دانه‌ای محاسبه می‌شود اما متوسط ساعتی که نیروها در کارگاه مشغول به کار می‌باشند ،حدود ٧ ساعت است که می‌توان گفت، روزانه ١٧٠ تا ٢٢٠ هزارتویمان می‌توان از این کار درآمد داشت.
* تولیدات خود را چگونه به فروش می رسانید؟
عمده کارهای تولیدشده ما به تهران فرستاده می‌شود اما با توجه به نبود اعتماد در بازار، علی‌رغم تماس از شهرهای دیگر موفق به همکاری نشده‌ایم.چراکه ما اعتماد نمی‌کنیم ،ابتدا جنس را تحویل دهیم و سپس چک و هزینه را دریافت کنیم و همچنین خریداران نیز اعتماد نمی‌کنند، ابتدا درصدی از مبلغ را واریز کنند و سپس اجناس را تحویل بگیرند.
در رابطه با بحث صادرات باید گفت کارها قابلیت صادرات دارند اما با توجه به مشکلات تحریم‌ها من توانایی صادرات مستقیم را نداشته‌ام. اما کارها به کشورهای عربی ازجمله عراق و امارات فرستاده‌شده است.
* از دولتمردان چه انتظاری دارید؟
خواسته من به‌عنوان یک تولیدکننده از دولت دارم، این است که راه برای تولید، هموار شود تا بتوان کار را حفظ کرد و علاوه بر آن ،اشتغال‌زایی بیشتری انجام داد. همان‌طور که قبلاً نیز به آن اشاره داشتم ، برق سه فاز که از اصلی‌ترین مشکلات من است. حدود ١٠٠ میلیون تومان هزینه دارد و به‌طورقطع تأمین این هزینه برای یک تولیدکننده نو پا ،کاری دشوار و نشدنی است.
از طرفی من اگر مکانی داشته باشم که متعلق به خودم باشد و شرایط برق آن مساعد باشد، قابلیت اشتغال‌زایی برای تعداد بیشتری خواهم داشت لذا در صورت حمایت دولت می‌توان برای جوانانی هم چون من که دارای انگیزه برای کار هستند بستری فراهم کرد تا اشتغال ایجاد شود و جوانان بسیار دیگری هم پای‌کار بیایند.
نظر شما