بازار؛ گروه کشاورزی: بحث اجرای الگوی کشت در حالی از سوی وزارت جهاد کشاورزی سال ها است مطرح می شود که هیچ گاه به درستی اجرایی نشده است. هرچند امسال به نظر می رسد به صورت جدی تری در حال پیگیری است، و به نظر می رسد که انرژی مناسبی برای اجرایی شدن آن به کار خواهد رفت. در این میان کارشناسان بسیاری معتقدند زیر ساخت های لازم برای اجرای آن هنوز مهیا نیست و بدون فراهم بودن این زیرساختها این طرح نیز مانند بسیاری از طرح های دیگر محکوم به شکست است و موجب هدر رفتن منابع مالی بسیاری می شود. در اجرای چنین طرحی باید به این موضوعات هم توجه داشت.
داده ها و اطلاعات؛ اصلی ترین زیرساخت
محمد بلاغی فعال کشاورزی در این خصوص به خبرنگار بازار گفت: اجرای الگوی کشت زیرساخت می خواهد و لذا وقتی این زیرساخت ها مهیا نباشد صحبت کردن از اجرای الگوی کشت در کشور حرفی بی پایه و اساس می تواند باشد.
بلاغی افزود: در واقع در هر کار و فعالیتی، اصلی ترین زیرساخت «داده ها و اطلاعات» است. به عبارت دیگر برای اجرای درست طرح الگوی کشت در ابتدا دولت باید بداند به عنوان مثال هر محصولی چه میزان در کشور تولید می شود، تولید در کدام منطقه دقیقا چقدر است، میزان مصرف کشور چقدر است و غیره.
وی ادامه داد: با این وجود داده ها و اطلاعات اینچنینی در کشور ما غالبا بر اساس حدس و گمان است و داده ها و اطلاعات دقیقی در خصوص این موارد وجود ندارد پس چگونه می توان مدعی اجرای طرح الگوی کشت در کشور باشیم!
بلاغی خاطر نشان کرد: از سوی دیگر در بحث ارائه الگوی کشت به کشاورزان، باید به نحوه تامین نهاده های تولید به خصوص کود و سموم نیز اندیشیده شود؛ اینکه از چه طریقی و با چه قیمتی این نهاد های تولید قرار است در اختیار زارعان و کشاورزان قرار بگیرد.
وی تصریح کرد: در واقع کشاورز کاری جز کشت و زرع ندارد و در هر صورت می خواهد زمین زراعی خود را کشت کند حال اگر نتواند به آنچه دولت ارائه می دهد اعتماد کند هر محصولی که به صورت سنتی کشت می کرده است را ادامه می دهد و این نوعی مانع و خلل در اجرای الگوی کشت محسوب می شود.
این فعال بخش خاطر نشان می کند: مساله اینجا است که در حال حاضر وزارت خانه متولی یعنی وزارت جهاد کشاورزی حتی نرم افزار یا سامانه ای ندارد که در آن تولید کننده ها در بخش های مختلف را ساماندهی کند تا مثلا بر اساس آن قاطعانه اعلام کند فلان محصول چقدر در کشور تولید می شود، تعداد تولید کننده ها در این حوزه چقدر است، چه میزان مصرف می شود و غیره.
کارشناسان بخش کشاورزی می گویند برای اجرای طرح الگوی کشت ضروری است که وزارت جهاد کشاورزی نیاز به داده ها و اطلاعات دقیق در مورد تمام محصولات کشاورزی داشته باشد اما نه از طریق خوداظهاری کشاورزان اطلاعاتی به روز شده و نه کارشناسان پهنه آمارگیری کرده اند! پس وزارتخانه بر مبنای چه اطلاعاتی مدعی است قصد اجرای الگوی کشت در کشور دارد؟
وی ادامه داد: با این تفاسیر سوال اینجا است که وزارت جهاد کشاورزی به استناد چه آمار و داده هایی می خواهد الگوی کشت ارائه بدهد و به اجرای نتیجه بخش آن نیز مطمئن باشد تا کشاورزان نیز به آن اعتماد کنند؟
بلاغی افزود: آیا منِ کشاورز در خصوص آنچه تولید می کنم تا به حال خود اظهاری کرده ام یا کارشناسان پهنه آمارگیری در خصوص تولیدات انواع محصولات کشاورزی آمارگیری انجام داده اند که وزارتخانه بر مبنای آن اطلاعات قصد اجرای طرح الگوی کشت را دارد.
قبل از هر اقدامی دولت باید اعتماد سازی کند
بر اساس این گزارش، از دیگر زیرساخت های مورد نیاز برای اجرای طرح الگوی کشت می توان به جلب رضایت و توجه کشاورزان اشاره کرد. به این معنا که کشاورزان غالبا از قشر سنتی جامعه هستند و چندان اعتقادی به هیچ نوع تغییر و تحولی در فرایند کشت و زرع خود ندارند و این خود می توان مانعی در مسیر اجرای طرح الگوی کشت محسوب شود. چرا که در صورتی که این طرح به درستی اجرا شود وزارتخانه تعیین می کند در کدام مناطق چه نوعی محصولی و به چه میزانی کشت شود که علاوه بر تامین نیاز بازار، کمترین نیاز به واردات وجود داشته باشد و از آن طرف مانند سالهای بسیاری، به دلیل تولید بیش از اندازه کشاورز مجبور به از بین بردن محصول خود نداشته باشد.
محمد رسولی یکی از فعالان بخش کشاورزی در این خصوص به بازار می گوید: در بحث اجرای کشت قراردادی و اجرای طرح الگوی کشت مساله مهم این است که کشاورزان نسبت به آن نگاه خوبی ندارند.
رسولی افزود: در واقع به دلیل تجربیات بدی که از گذشته دارند و در برخی مقاطع شاهد بوده اند محصول تولیدی شان بیش از نیاز بازار بوده و در پایان فصل روی دست کشاورز مانده و از آن طرف دولت نیز هیچگونه حمایتی از آنها نداشته، امروز چندان اعتمادی به گفته های بخش دولتی به خصوص وزارت جهاد کشاورزی ندارند.
عدم پرداخت به موقع پول گندمکاران بی اعتمادی کشاورزان به دولت را در پی داشت
وی ادامه داد: در واقع بسیاری از کشاورزان به این امر اعتقاد دارند که دولت تکیه گاه قابل اعتمادی برای آنها نیست که بتوانند بر اساس آنچه دولت می گوید اقدام به کشت کنند. به عنوان مثال بسیاری می گویند دولت حتی در مورد محصول استراتژیکی مانند گندم نتواسنته آنگونه که شایسته است رضایت گندمکاران را جلب کند.
رسولی افزود: در واقع امسال شاهد بودیم که اگرچه خرید تضمینی گندم از سوی دولت صورت گرفت اما در بسیاری از استانها به خصوص استان های سردسیر وجه گندم خریداری شده به قدری با تاخیر به گندمکاران پرداخت شد که فصل جدید کشت و زرع رسید! بنابراین بی اعتمادی کشاورزان به اجرای طرحی همچون الگوی کشت امری طبیعی است.
وی همچنین خاطر نشان کرد: اگرچه در مورد برخی محصولات که سالها است مورد توجه دولت است از جمله گندم و دانه های روغنی بخش قابل توجهی از کشاورزان اعتماد کرده اند اما برای اینکه کلیه بخش ها به چنین طرحی اعتماد کنند راه بسیاری در پیش است. بنابراین شاید بهتر باشد دولت طرح الگوی کشت را با اعتماد سازی بین کشاورزان شروع کند.
نظر شما