بخش خصوصی باید در اجلاس تغییرات اقلیمی، حضور جدی داشته باشد

به گزارش بازار به نقل از اتاق ایران، کمیته فنی تغییر اقلیم و کاهش کربن کمیسیون انرژی اتاق ایران برگزار شد. در ابتدا فاطمه دلیر، دبیر کارگروه کارگروه انرژی و تغییر اقلیم گزارشی از آنچه در نشست گلاسکو گذشت، ارائه کرد و بعد از آن درباره چگونگی حضور فعالان بخش خصوصی در COP ۲۷ شرم‌الشیخ گفته شد.

حمیدرضا صالحی، نایب‌رئیس کمیسیون انرژی اتاق ایران گفت: تغییر اقلیم به‌عنوان یکی از چالش‌های دنیای صنعتی از موضوعات مهمی است که باید مقابله با آن در دستور کار جدی قرار گیرد از طرفی ایران یکی از بزرگ‌ترین تولیدکننده‌های متان است که در گرمایش زمین اثر جدی دارد. تولید گاز فلر هم در ایران بسیار زیاد است که اثر جدی در آلودگی محیط زیست دارد. ایران رتبه هفتم را در میان کشورهای تولیدکننده کربن دارد. برای همین انتظار داریم که در کنفرانس جهانی تغییرات اقلیمی ۲۰۲۲ (COP۲۷)، که در شرم‌الشیخ برگزار خواهد شد، کشور تاثیرگذاری داشته باشد. باید در اجلاس آینده حرفی برای گفتن داشته باشیم.

صالحی گفت: در اجلاس جهانی مبارزه با تغییرات اقلیمی در گلاسکو (کاپ ۲۶) مواردی تصویب شده که ما می‌توانیم از آن مفاد استفاده کنیم و برنامه‌های خود را براساس این موارد تهیه کنیم. البته باید همه روندها از سال ۱۹۹۲ به بعد و دستاوردها را بررسی کنیم و دستور کار جدیدی برای خود تعریف کنیم که در اجلاس شرم‌الشیخ قابل دفاع و قابل گفت وگو باشد.

بعد از آن ناصر مقدسی گفت: کنوانسیون تغییرات اقلیم در سال ۱۹۹۲ مصوب شد و اولین اجلاس در سال ۱۹۹۴ برگزار شد. حالا کشور مصر میزبان اجلاس COP ۲۷ است، که طبق روال همه سال‌ها –پارسال به خاطر پاندومی کرونا به صورت مجازی برگزار شد- در سطح گسترده و به طور منظم تشکیل می‌شود.

مقدسی تصریح کرد: در بیانیه COP ۲۶ درباره مسئله فایناس، وظایف و نقش دولت‌ها حرف زده شده است. COP ۲۷ فضایی برای مذاکرات دولت‌ها ندارد و هر آنچه گفت‌وگو خواهد شد، درباره شکاف دولت‌های توسعه یافته و توسعه نیافته است. مثلاً تصیم کشورهای هند، چین و امریکا در روندها اثرگذار است. امریکا بالاترین انتشار گاز گلخانه ای داشته و چین الان مقام اول را دارد. تا این سه کشور عمده به توافق نرسند، کاری جدی انجام نخواهد شد.

او ادامه داد: COP ۲۷ پاتوق و محل فعالیت و حضور جدی بخش خصوصی است. در سطح دولت‌ها مذاکرات انفرادی نیست و به صورت بلوک‌بندی سیاسی است ولی بخش خصوصی محل کار جدی دارد. وزارت خارجه ۳ سال است که روی این نکته کار می‌کند ولی اطلاع رسانی خیلی ضعیفی دارند. بخش خصوصی می‌تواند از طریق وزارت خارجه اقدام کرده و در این نشست شرکت کند.

به‌گفته مقدسی در دنیا اقدامات زیادی درباره هوای سبز و کاهش کربن انجام شده؛ افرادی که می‌خواهند روی این موضوع کار کنند باید سریع اقدام کنند.

بعد از آن علی شمس اردکانی، رئیس کمیسیون اقتصاد کلان اتاق ایران گفت: مشکل اصلی بی توجهی به اصول اقتصاد است و مسئله نفت در این میانمانع جدی بوده است. آلایندگی به ذات خود بی‌عدالتی است و باید با بی‌عدالتی جنگید. باید بین آلودگی و GDP توازن برقرار شود.

مقصودی، نماینده سازمان حفاظت محیط زیست گفت: در حال حاضر سازمان حفاظت محیط زیست حرکت خاصی برای شرکت در COP ۲۷ انجام نداده است. مثلاً حدود ۱۵ سال قبل کمیته فرعی تغییر اقلیم تشکیل شده بود و برای حضور در COP از چهار ماه قبل برنامه ریزی می‌شد ولی الان مدتی است که به دلیل بالا بودن هزینه حضور خیلی از کارگروه‌ها و کمیته‌ها فعال نیست و ما در کارگروه و کمیته‌های بین‌المللی هم حضور کمرنگی داریم. امیدوارم با تعامل اتاق ایران با سازمان حفاظت محیط زیست همکاری‌ها بیشتر شود. اتاق ایران می‌تواند موضوع‌های مورد نظر را تهیه کرده و تقسیم بندی کند تا این مطالب در احتیار شرکت کننده‌ها قرار گیرد. البته حضور بدون لابی‌گری، بدون پیدا کردن اهداف مشترک رد این نشست‌ها چندان اثرگذار نخواهد بود.

صالحی در ادامه گفت: ما باید از الان کارها را شروع کنیم وگرنه در اجلاس COP۲۷ تاثیرچندانی نخواهیم داشت و دست خالی برخواهیم گشت. باید کمیته ای تشکیل شود تا اسناد گذشته بررسی شود و خود را برای اجلاس جدید آماده کنیم.

حسن جنگ‌آور، کارشناس معاونت انرژی مرکز همکاری‌های تحول و پیشرفت ریاست جمهوری گفت: در حوزه فناوری دستور کار ثابت داریم که محور اصلی گزارش سالانه است. گلوگاه اصلی تأمین مالی فناوری‌های اقلیم است. البته در ذیل کنوانسیون، اینکه تامین‌مالی شامل چه مواردی است، جع بندی مشخصی وجود ندارد. پیسنهاد می‌کنیم از ظرفیت NGOH استفاده شود. با رویکردهای جهانی خود را همراه کنیم و چارچوب‌ها مشخص شود.

در ادامه این نشست مقصودی گفت: اگر بخش خصوصی باهم متشکل شوند، می‌تواند از فرصت‌های COP استفاده کند اما مهم‌ترین نکته این است که تمامی مضار و فایده عضویت در توافقنامه پاریس بررسی شود. اگر عضو توافق نامه پاریس نباشیم، استفاده از تأمین مالی، فرصت‌های صندوق سبز اقلیم و سرمایه‌گذاری در اقتصاد سبز «GCF» برای ما دشوارتر خواهد بود.